Πλήρης ημερών, σε ηλικία 95 ετών, «έφυγε» από τη ζωή, την Τετάρτη, 31 Οκτώβρη, ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, Νίκος Σφακιανάκης, ο οποίος αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα του λαού μας παλεύοντας μέχρι το τέλος για μια κοινωνία αντάξια του ανθρώπου.
Ο Νίκος Σφακιανάκης γεννήθηκε το 1923 στην Αθήνα, στον Κολωνό. Το 1934 η οικογένειά του μετακόμισε στο Περιστέρι, όπου τελείωσε το Δημοτικό (στις παράγκες). Η φτώχεια του έκοψε το δρόμο για κάτι παραπάνω.
Πήγε να μάθει ηλεκτρολόγος. Ο πόλεμος και μετά η πείνα αρχές του 1942, τον βρίσκουν εργάτη στο ανθρακωρυχείο του Περιστερίου. Εκεί γνώρισε μια σκληρή και άχαρη ζωή. Εκεί τον βρήκε η φωνή του ΕΑΜ που αμέσως τον πήρε στα φτερά της, καθώς κι όλη του την οικογένεια. Μέσα στις υπόγειες στοές πάλευε για καλύτερες συνθήκες ζωής και για λευτεριά.
Αρχές του 1944 κινδυνεύοντας να πιαστεί βγαίνει στην παρανομία. Την ίδια χρονιά τον Ιούνιο, ο κλοιός γύρω του γίνεται ασφυκτικός και η οργάνωση τον πηγαίνει σε άλλες συνοικίες: Αγία Βαρβάρα και Χαϊδάρι. Εκεί συνεχίζει τον αγώνα του, με τον βαθμό του Λοχαγού του ΕΛΑΣ, επικεφαλής του 2ου λόχου.
Τον Αύγουστο του 1944, οι Γερμανοί, του ανατινάζουν το σπίτι του. Στα Δεκεμβριανά πήρε δραστήρια μέρος. Τον Απρίλη του 1945 συλλαμβάνεται και βασανίζεται αγρίως από τον Ρακιτζή στην Ασφάλεια. Με διάφορες σκηνοθετημένες κατηγορίες, όπως και πολλοί άλλοι αγωνιστές, κάνει 19 χρόνια κρατούμενος σχεδόν σε όλες τις φυλακές του κράτους.
Στις φυλακές έγραψε μια συλλογή ποιημάτων «τραγουδώντας πίσω από τα κάγκελα», ένα αντιστασιακό μυθιστόρημα και 12 διηγήματα, επίσης αντιστασιακά.
Ο Νίκος Σφακιανάκης ήταν ένας από τους 14 πρωταγωνιστές του ντοκιμαντέρ «Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών», που αφηγούνται αναμνήσεις τους από την Εθνική Αντίσταση στην Αθήνα 1941 – 1944.
Οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ αποχαιρέτησαν τον Λοχαγό του ΕΛΑΣ δημοσιεύοντας στην ιστοσελίδα τους στο facebook Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών – Athens Resistance 1941 – 1944 ένα απόσπασμα από το ποίημά του «Ύμνος στον κόσμο του ΕΑΜ», που συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο του «Το Περιστέρι στην Αντίσταση 1941-1944».
[…] Σε Σας
ανήκει Εαμίτες
ο Ύμνος τούτος.
Σε Σας,
που το παρόν σας δίνετε παντού
για να μπορούν στα δέντρα να καλπάσουν,
βιός οι χυμοί της ανθρωπιάς,
της Λευτεριάς και της Ειρήνης.
Για να μπορούν οι καταρράχτες
σ’ όλες τις κλίμακες να τραγουδούν,
της γης τη γονιμότητα.
Σε Σας,
που ο κόσμος του ονείρου σας,
ίδιος μπουκέτο γιασεμιά,
που λέγεται ΕΑΜ, ΕΑΜ, ΕΑΜ!!!
Πάλη ζητάει για ν’ ανθίσει
Στις «Ιστορίες από το μοντάζ», που δημοσιεύονται στην ίδια ιστοσελίδα, υπάρχει το παρακάτω καταγραμμένο απόσπασμα – μαρτυρία του Νίκου Σφακιανάκη, που δεν περιλαμβάνεται στο ντοκιμαντέρ «Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών»:
«[…] Μπήκανε με το λεωφορείο ασφαλίτες του Παναγιωτόπουλου στον Άγιο Αντώνιο στο Περιστέρι πρωί και χτυπούσαν τις πόρτες. Όπως είναι το γραφείο τελετών του Ακάλεστου, δίπλα υπήρχε ένα καφενείο. Παραδίπλα ήταν ο Ε.Λ.Α.Σ. Προχωράνε, προχωράνε και την ώρα που περνάνε την εκκλησία του Αγίου Αντωνίου φτάνουν στις πρώτες παράγκες. Από ‘κει πετάχτηκαν οι προσφυγοπούλες και φώναξαν “πού είναι τα παιδιά μας, πού είναι ο Ε.Λ.Α.Σ.;” Εκείνη την ώρα πετάγονται οι γιαγιάδες και φωνάζουν “εδώ είναι, έρχονται”. Και ξεκινάει ο Ε.Λ.Α.Σ. και αρχίζει η μάχη. Επειδή το να γίνει η μάχη μέσα στις παράγκες ήταν δύσκολο πράγμα, δεν μπορούσαμε να παλέψουμε μέσα στις παράγκες, οπισθοχωρήσαμε στο σινεμά “Ορφέας”, που ήταν τα πέτρινα σπίτια, τα δημοτικά. Που μπορείς εκεί να πολεμήσεις καλύτερα. Προχωρήσαμε, λοιπόν, προς τα ‘κει και εξελίχθηκε η μάχη με θύματα τον Τζιλβέ και τον Αλαγιάννη τον Βασίλη. Παρόλο που σκοτώθηκε ο Τζιλβές, δεν αφήσαμε τον λόχο στη μοίρα του, αναλάβαμε εμείς τα ηνία και τελειώσαμε τη μάχη. Ο κόσμος μας αγάπαγε, περνάγαμε και άνοιγε τις πόρτες. Περνάγαμε με τα όπλα στα χέρια και έλεγε “να προσέχετε, παιδιά”. […]».
