(Δημοσιεύουμε σήμερα το τρίτο σημείωμα του Νίκου Γεωργόπουλου με στιγμιότυπα από την προσωπική του διαδρομή στο χώρο του αθλητισμού, και όχι μόνο).
Τελειώνοντας το Δημοτικό, έδωσα εξετάσεις στη Μέση Εμπορική Σχολή, τέρμα Ιπποκράτους και Ασκληπιού. Εκεί , κατάφερα να τελειώσω μόνο την πρώτη τάξη, γιατί στη συνέχεια με απέβαλαν, στην ουσία με πέταξαν έξω. Τα φοβερά ΛΑΘΗ που έκανα, ήταν δύο.
Το πρώτο, ότι , κέρδισα στο Γυμναστήριο Ζηρείνιο της Κηφισιάς τους προκριματικούς σχολικούς στα 100 μ. Την άλλη μέρα το πρωί, στην αυλή του σχολείου, ο φιλόλογος κ. Μακρής, απευθυνόμενος σε Μαθητές και Καθηγητές, αντί να με συγχαρεί για τη νίκη η οποία είχε αντίκτυπο και στο σχολείο, ακούσαμε όλοι έκπληκτοι να λέει, τα εξής ¨ Χθες ο μαθητής Γεωργόπουλος, κέρδισε στους αγώνες, για την επιτυχία του αυτή, στα Φιλολογικά μαθήματα, θα του βάλω ΜΗΔΕΝ. Το δεύτερο λάθος ήταν , ότι, ο ίδιος καθηγητής με ( συνέλαβε ) να δίνω ένα ραβασάκι σε μία συμμαθήτρια μου ( το σχολείο ήταν μικτό ). Αμέσως κάλεσε τη Μητέρα μου και τη Γιαγιά μου και τους ανακοίνωσε την απόφαση της αποβολής μου.
Εξαιτίας λοιπόν, αυτών των δύο, πολύ σοβαρών «λαθών», υπήρξαν πολλές και σοβαρές αλλαγές στη ζωή μου . Επήγα στη νυχτερινή Εμπορική Σχολή ( πίσω από τη Μητρόπολη, οδός Φιλοθέη ). Το πρωί εργαζόμουν σε μια αποθήκη υφασμάτων, στην Πλατεία Καπνικαρέας ( Ερμού ), το απόγευμα γυμναζόμουν ( ευτυχώς, τότε η προπόνηση δεν ήταν καθημερινή, και ούτε τόσο σκληρή όπως είναι σήμερα ) και το βράδυ, μέχρι τις 10 σχολείο…
1951- 1952 σκληρά χρόνια. Μια Αθήνα με εμφανή τα σημάδια της Κατοχής και του Εμφυλίου, με ξερονήσια και φυλακές, με εκτελέσεις, με πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, με τους συνεργάτες των Γερμανών, τους ταγματασφαλίτες, τους μαυραγορίτες να κυβερνάνε τη χώρα, μαζί με Άγγλους και Αμερικάνους. Όλα αυτά, τα ζούσα κάθε μέρα στους δρόμους της Αθήνας, μόλις 14 και μισό ετών. Το καλοκαίρι του 1952 συμπληρώνοντας τα 15 μου χρόνια φάνηκε το ταλέντο μου, στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Εφήβων, κέρδισα δεύτερη θέση σε χρόνο 11,3, και στο τέλος του χρόνου είχα κάνει 11,2. Το νερό είχε μπει στο αυλάκι…
