Πέρασαν έξι χρόνια από εκείνη την Κυριακή 26 Ιούλη 2015, που με ανείπωτη θλίψη αλλά και περηφάνια η ηρωική Καισαριανή αποχαιρέτησε τον Δήμαρχο σύμβολο της πόλης, τον άνθρωπο που το όνομά του έγινε συνώνυμο με την πόλη της Καισαριανής, τον Παναγιώτη Μακρή.
«Η Καισαριανή δεν είναι, πια, ίδια… Ο κομμουνιστής, ο αγωνιστής, ο δήμαρχος Καισαριανής, δεν είναι, πια, ανάμεσα μας. Δεν θα τον δούμε ξανά να περπατάει στους δρόμους της Καισαριανής και να τον χαιρετάμε με αγάπη και σεβασμό. Την αγάπη και τον σεβασμό που εμπνέουν οι κομμουνιστές. Ο σύντροφος Παναγιώτης Μακρής θα παραμείνει, όμως, στην Καισαριανή, θα παραμείνει στην ιστορία των αγώνων του λαού μας. Για να συνεχίσει να εμπνέει, όπως εμπνέουν οι κομμουνιστές».
Με αυτά τα λόγια ο ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ, πριν από έξι χρόνια, αποχαιρέτησε τον Παναγιώτη Μακρή.
Στις 20 Οκτώβρη 2016, με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καισαριανής, η κεντρική πλατεία της πόλης μετονομάζεται σε «πλατεία Δημάρχου Παναγιώτη Μακρή».
Σε αυτή την εκδήλωση παρουσιάστηκε το βίντεο –αφιέρωμα που δημιούργησε η Δημοτική Αρχή για τον άνθρωπο που συναντήθηκε με την Ιστορία της Καισαριανής και έγινε ένα μαζί της:
Ο τότε Δήμαρχος Καισαριανής, Ηλίας Σταμέλος, τόνισε στην ομιλία του:
«Σήμερα 15 μήνες μετά τον θάνατο του Παναγιώτη Μακρή εκπληρώνουμε μια υποχρέωση, να ονομάσουμε την κεντρική πλατεία της πόλης μας σε “πλατεία δημάρχου Παναγιώτη Μακρή”.
Δεν θα μπορούσαμε να διαλέξουμε καλύτερο μέρος από το κεντρικότερο σημείο της πόλης μας, που η σύγχρονη ιστορία της είναι ταυτισμένη μαζί του.
Αυτού του είδους οι εκδηλώσεις έχουν στόχο να αποτίσουν φόρο τιμής σε ανθρώπους οι οποίοι με την δράση τους υπέρ των λαϊκών συμφερόντων σημάδεψαν μια ολόκληρη εποχή.
Ταυτόχρονα αποτελούν πηγή έμπνευσης για μας στην δύσκολη περίοδο που διανύουμε».
Ο Παναγιώτης Μακρής απολάμβανε της διαρκούς εμπιστοσύνης, του σεβασμού και της εκτίμησης όλης της καισαριανιώτικης κοινωνίας, ανεξάρτητα από διαφορές στις αντιλήψεις, το ότι κατόρθωνε ακόμη και στις δύσκολες συνθήκες των διώξεων να επικοινωνεί, να συνδέεται με το λαϊκό κόσμο. Αναδείχτηκε σε πραγματικό σύμβολο της πόλης της Καισαριανής και των αγώνων της και των αγώνων ολόκληρου του λαϊκού κινήματος της χώρας μας.
Δεν υπάρχει κατάκτηση του λαού της Καισαριανής τα τελευταία 45 χρόνια που να μην έχει την προσωπική συμβολή και σφραγίδα του Παναγιώτη Μακρή.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Ο Παναγιώτης Μακρής γεννήθηκε το 1917 στους Σχίνους (Μπισχίνι) Ολυμπίας, από πολυμελή αγροτική οικογένεια, με δημοκρατικές παραδόσεις (όλη η οικογένειά του πήρε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση). Ο ίδιος είκοσι χρόνια από τη ζωή του τα πέρασε σε φυλακές και εξορίες για να υπερασπιστεί τις ιδέες και τα «πιστεύω του…
Από μαθητής ακόμη συνδέεται με το αριστερό προοδευτικό αντιφασιστικό και αντιμιλιταριστικό μέτωπο και το 1935, χρονιά που τελειώνει το Γυμνάσιο Κρέσταινας Ολυμπίας, γίνεται μέλος της ΟΚΝΕ (Κομμουνιστικής Νεολαίας) στην περιοχή της Ζαχάρως.
Στα 1937 παίρνει μέρος στη Συνδιάσκεψη της ΟΚΝΕ των Νομών Μεσσηνίας, Αρκαδίας και Λακωνίας, με θέμα την αντιμετώπιση του φασισμού. Την ίδια χρονιά ανεβαίνει στην Αθήνα, όπου εγκαθίσταται στην Καισαριανή, γίνεται μέλος του ΚΚΕ και γράφεται στη Νυχτερινή Σχολή Ασυρματιστών στον Πειραϊκό Σύνδεσμο.
Το 1938 μπαίνει στη σχολή Τεχνικών της Αεροπορίας. Η κήρυξη του πολέμου τον βρίσκει στη 13η Μοίρα Ναυτικής Συνεργασίας, ιπτάμενο ασυρματιστή, όπου ο ίδιος έτυχε τιμητικής διάκρισης για τη βύθιση ιταλικού υποβρυχίου.
Πριν μπούνε οι Γερμανοί στην Αθήνα αναχωρεί με τη μονάδα του για την Αίγυπτο όπου, χωρίς ανάπαυλα, συμμετέχει στις πολεμικές επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή.
Γίνεται από τα ιδρυτικά μέλη της Αντιφασιστικής Οργάνωσης της Αεροπορίας (ΑΟΑ) στη Μέση Ανατολή. Συμμετέχει ενεργά στην Αντιφασιστική Στρατιωτική Οργάνωση της Μέσης Ανατολής (ΑΣΟ), η οποία χτυπήθηκε από την κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου και κατόπιν από την κυβέρνηση Παπανδρέου και τους Εγγλέζους.
Μαζί με χιλιάδες στρατιώτες, ναύτες, σμηνίτες, υπαξιωματικούς και αξιωματικούς, κλείστηκε στις φυλακές Αμπασιάς του Καΐρου και στα στρατόπεδα της Ερυθραίας (ΝΤΕΚΑΜΕΡΕ).
Τα Χριστούγεννα του 1945 επιστρέφει στην Αθήνα, και από το 1946 ως το 1948 δουλεύει στην Οργάνωση του ΚΚΕ – το Κόμμα το οποίο αγάπησε και υπηρέτησε μέχρι το τέλος της ζωής του με πίστη και αφοσίωση, όπως αρμόζει σε έναν κομμουνιστή.
Τον Απρίλη του 1948, συλλαμβάνεται και οδηγείται στην Ασφάλεια, όπου βασανίζεται. Από εκείνη τη στιγμή ξεκινάει το μακρύ δρόμο της εξορίας. Πρώτα εκτοπίζεται στον Εύδηλο της Ικαρίας, με την ένδειξη πάνω στην απόφαση «εκτόπιση και επικίνδυνος για δραπέτευση». Τον Οκτώβρη του 1949 μεταφέρεται στο κολαστήριο της Μακρονήσου\ στο Πρώτο Τάγμα.
Τον Αύγουστο του 1950 εξορίζεται στον Αη Στράτη. Το Γενάρη του 1960 επιστρέφει με προσωρινή άδεια στην Αθήνα, και τοποθετείται Γραμματέας της ΚΟ της ΕΔΑ Καισαριανής. Τον Οκτώβρη του ίδιου έτους ξανασυλλαμβάνεται και στέλνεται πάλι στον Αη Στράτη. Τον Ιούνη του 1961 μετάγεται στο Νοσοκομείο Αθήνας, όπου μετά από διάβημα διαμαρτυρίας αφήνεται ελεύθερος, και αναλαμβάνει πάλι γραμματέας της Οργάνωσης ΕΔΑ Καισαριανής.
Το 1964 αναδεικνύεται, με την υποστήριξη του τότε Δημάρχου αείμνηστου Λεωνίδα Μανωλίδη, Δήμαρχος της Καισαριανής συγκεντρώνοντας το 64% των ψήφων. Με το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη του 1967, συλλαμβάνεται από τη χούντα και εκτοπίζεται στα Γιούρα και μετά στο Παρθένι της Λέρου. Τα Χριστούγεννα του 1970 αποφυλακίζεται. Το 1973 και το 1974 διαφεύγει παράνομα στο εξωτερικό.
Από τις δημοτικές εκλογές του 1975 επανεκλέγεται (1978, 1982, 1986) συνεχώς Δήμαρχος Καισαριανής μέχρι το 1990. Αναδεικνύεται στα όργανα της Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων, καθώς και στην Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας ως Αντιπρόεδρος. Συμμετέχει ενεργά στις Κινήσεις για τον αφοπλισμό, την ύφεση και την ειρήνη. Συμμετέχει στην Παγκόσμια Συνδιάσκεψη για τον κυπριακό λαό, καθώς για τους λαούς της Χιλής, της Παλαιστίνης και της Τουρκίας.
Αγάπησε τον τόπο του, δέθηκε με το λαό και πάλεψε μαζί του. Η αταλάντευτη και ανυποχώρητη στάση του και προσφορά στην υπόθεση της ανάπτυξης της Καισαριανής και των συμφερόντων των κατοίκων της, με βασικό άξονα την ενότητα και την κοινή δράση όλων των πολιτών, ανεξάρτητα από κοινωνική θέση, πολιτικές πεποιθήσεις κα αντιλήψεις. Η ευαισθησία και συμβολή του στην κοινωνική, πολιτική και οικονομική ανάπτυξη της Καισαριανής, στη διατήρηση και προβολή της ιστορικής μνήμης και των δημοκρατικών παραδόσεων του λαού της, τη δικαίωση των αγώνων και θυσιών της Εθνικής Αντίστασης, στον αγώνα των προσφύγων της Μικράς Ασίας, στο πλευρό του λαού της Καισαριανής στον αγώνα για την οριστική απομάκρυνση της Πανελλήνιας Σκοπευτικής Εταιρείας από τον ιερό χώρο του Σκοπευτηρίου και την ανάδειξή του σε παγκόσμιο σύμβολο του αντιφασιστικού αγώνα των λαών και την ΕΙΡΗΝΗ. Οι πολύχρονες προσπάθειες για την ανάπλαση των προσφυγικών και των πλινθόκτιστων κατοικιών. Η συμβολή του στον προγραμματισμό και την εκτέλεση σειράς μεγάλων αναπτυξιακών έργων που άλλαξαν τη φυσιογνωμία της πόλης προς όφελος όλων των κατοίκων.
Οι περισσότερες φωτογραφίες από τη συλλογή φωτογραφιών Δήμου Καισαριανής kaisariani.gr
