Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Περί προσώπων και άλλων δαιμονίων

  Η δημόσια και πολύ περισσότερο δημοσιογραφική ενασχόληση με τα πρόσωπα ενέχει πάντα τον κίνδυνο να διολισθήσει στο επίπεδο της..

 

Η δημόσια και πολύ περισσότερο δημοσιογραφική ενασχόληση με τα πρόσωπα ενέχει πάντα τον κίνδυνο να διολισθήσει στο επίπεδο της κουτσομπολίστικου κους – κους και της κίτρινης φλυαρίας, αν αυτή η ενασχόληση δεν έχει σκοπό να αποκαλύψει αυτά τα πρόσωπα ποιόν και κυρίως τι εξυπηρετούν, ώστε σε αυτό που εκπροσωπούν να στραφεί η προσοχή. Πολλές φορές, δε, το να ασχοληθεί κανείς με κάποια πρόσωπα τους δίνει περισσότερη αξία απ’ όση πραγματικά έχουν.

Στην προκειμένη περίπτωση η κυρία Αννα Παναγιωταρέα η οποία από σκιώδης σύμβουλος επί των πολιτιστικών, χρισμένη από τον πρωθυπουργό, έγινε φανερή, αμισθί και ύψιστη σύμβουλος επί της επικοινωνιακής διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς, δεν είναι τίποτα’ άλλο παρά ένα σημείο των καιρών. Των δυσοίωνων καιρών. Και μόνο ως τέτοια φαινόμενο μπορεί να εκληφθεί.

Οι καιροί θέλουν εξωθεσμικοί παράγοντες να εμπλέκονται σε υποθέσεις εξόχως θεσμικές. Οι καιροί θέλουν τα δημόσια αγαθά να μπαίνουν στο λοταρία της αγοραπωλησίας και αυτά που δεν πωλούνται να αντιμετωπίζονται ως είδος που που έχει ανταλλακτική αξία, αντίτιμο, να αποτιμάται λογιστικά και τελικά να μετριέται στο ταμείο.

Οι καιροί απαιτούν την πάταξη του κράτους και την αποθέωση ενός νεότευκτου «παρακράτους»… Εταιρείες που δρουν δίπλα στο κράτος ξεπουλάνε ό,τι φέρει τον ονομασία «κρατικό» ή «δημόσιο», πρόσωπα που δρουν δίπλα στο κράτος αναλαμβάνουν ό,τι μέχρι χθες αποτελούσε ρητή, απόλυτη και αδιαπραγμάτευτη ευθύνη του δημόσιου λειτουργού.

Κάπως έτσι, λοιπόν, και για τη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς δεν είναι απαραίτητος ο αρχαιολόγος, ούτε ο μουσειολόγος, δεν χρειάζονται εκείνοι που διακονούν επί χρόνια τα μνημεία, που γνωρίζουν και θεραπεύουν τις ανάγκες τους. Αντίθετα χρειάζονται άνωθεν και έξωθεν μάνατζερς, μεσάζοντες και εκτιμητές της ανταποδοτικότητας. Οι δημόσιοι λειτουργοί, όσοι απομείνουν, δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά το εργατικό προσωπικό που θα παρέχει τις απαραίτητες διευκολύνσεις.

Δεν είναι τυχαίο ότι στον καινούργιο Οργανισμό του ΥΠΠΟ καταργούνται τα Τμήματα Προβολής και Επικοινωνίας από τα Μουσεία και συστήνεται Ειδική Υπηρεσία Προβολής και Διαχείρισης της Πολιτιστικής Κληρονομιάς, υπαγόμενη στον Υπουργό.

Οι νέοι καιροί, λοιπόν, γεννούν και νέες ανάγκες και οπωσδήποτε αυτές οι ανάγκες χρειάζονται και τα πρόσωπα που θα τις υπηρετήσουν ως πειθήνια εργαλεία, περιφέροντας την αλαζονεία μιας δανεικής εξουσίας. Γνωρίζουν ότι δεν την κατέχουν και γνωρίζουν επίσης ότι δεν είναι παρά ένα κεφάλι από τα πολλά που γεννά η Λερναία Υδρα.

Οσο για αυτή τη νέα επιτροπή της οποίας η κ. Παναγιωταρέα αμισθί θα ηγείται, ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων τοποθετήθηκε: «Προφανώς, πρόκειται για μια προσπάθεια εκ των υστέρων “νομιμοποίησης”, μέσω άτυπου διορισμού, της απαράδεκτης εμπλοκής εξωϋπηρεσιακών και εξωθεσμικών παραγόντων στον κρίσιμο τομέα της προβολής και της επικοινωνίας. Φαίνεται δε, πως η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟΑ θεωρεί τόσο επιτυχημένο το επικοινωνιακό “μοντέλο Αμφίπολης” ώστε επιχειρεί τη γενίκευσή του στο σύνολο του παραγόμενου από το επιστημονικό δυναμικό της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας έργου!»

Απόψεις