Ένα χρόνο πριν οι Παλαιστίνιοι έζησαν έναν ακόμα εφιάλτη, από εκείνους που δεν περιγράφονται εύκολα και αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια στη ζωή της ανθρωπότητας. Οι εικόνες και τα πλάνα από τη δολοφονική επέμβαση του Ισραήλ έκαναν, εκείνες τις μέρες, το γύρο του κόσμου. Η πολιτισμένη Δύση, μαζί και η τότε ελληνική κυβέρνηση, κράτησε ίσες αποστάσεις. Ίσες αποστάσεις απέναντι σε μια (ακόμα) γενοκτονία, τις «ίσες αποστάσεις» της συνενοχής. Οι πληγές στην Παλαιστίνη δεν έχουν κλείσει. Η καταστροφή που προκλήθηκε ανυπολόγιστη, ανυπολόγιστη για τους ζωντανούς που έπρεπε (πάλι) να ζήσουν πάνω στα συντρίμμια, πενθώντας τους νεκρούς τους.
Στην Παλαιστίνη αυτόν τον καιρό έχει «ειρήνη». Μια «ειρήνη» που εξαρτάται ακόμα και από παράγοντες που δεν έχουν κάποια σχέση με την Παλαιστίνη. Δεν είναι λίγες οι φορές που το Ισραήλ, για να κάνει πιο αισθητή την παρουσία του, στην ευρύτερη περιοχή και διεθνώς, εξαντλεί τη βαρβαρότητα του στους Παλαιστίνιους. Μια προσπάθεια κατοχύρωσης ή αναβάθμισης του ρόλου του Ισραήλ μπορεί να κοστίσει ζωές στη Ραμάλα ή κάπου αλλού. Μια «ειρήνη» που εξαρτάται από τη διάθεση του δολοφονικού κράτους του Ισραήλ, τις ασταμάτητες πιέσεις στην καθημερινότητα των Παλαιστινίων, το συνεχές σχέδιο για αρπαγή εδαφών, τους εκβιασμούς, την αγριότητα.
Αλί Σαάντ Νταουάμπσα
Ένα δείγμα της «ειρήνης» που ζουν οι Παλαιστίνιοι είναι το προηγούμενο διάστημα. Αποκορύφωμα ήταν ο τραγικός χαμός του Αλί Σαάντ Νταουάμπσα. Ποιος ήταν ο Αλί Σαάντ Νταουάμπσα; Ένας μικρός που δεν πρόλαβε να ζήσει πάνω από 18 μήνες και τον «γνωρίσαμε» από μια είδηση. Κάηκε ζωντανός, τη νύχτα της 30ής Ιουλίου (Πέμπτη προς Παρασκευή). Έμενε στο χωριό Ντούμα (στην περιοχή Ναμπλούς της Δυτικής Όχθης) μαζί με τους γονείς του. Όπως έγινε γνωστό ο θάνατος του μικρού προκλήθηκε από εμπρησμό. Στον τοίχο του σπιτιού γράφτηκε στα εβραϊκά: «Εκδίκηση». Οι γονείς του μικρού και ο μεγαλύτερος αδερφός του διασώθηκαν με εγκαύματα. Τουλάχιστον αυτό έλεγε η τελευταία πληροφόρηση.
Οι εικασίες για την ενοχή, στο έγκλημα, οδηγούν σε εποίκους γειτονικών καταυλισμών. Το ισραηλινό κράτος «εγκαθιστά» καταυλισμούς εποίκων στην περιοχή, επιδιώκοντας να συντηρεί κλίμα εθνικιστικού μίσους. Η επίσημη αντίδραση του ισραηλινού κράτους ήταν «μαζεμένη». Ο πρωθυπουργός, Μπέντζιαμιν Νετανιάχου, μίλησε για τρομοκρατική ενέργεια και καταδίκασε το γεγονός. Υποστήριξε, δε, πως «το Ισραήλ αναλαμβάνει αυστηρή δράση κατά της τρομοκρατίας, ασχέτως με το ποιοι είναι οι δράστες της».
Μαζί με την τυπική καταδίκη του Νετανιάχου χρειάζεται να λάβει κανείς υπόψη του ότι, λίγες μέρες πριν, ισραηλινοί στρατιώτες εισέβαλαν σε σπίτια Παλαιστινίων, με αποτέλεσμα το θάνατο. Παράλληλα, το Ισραήλ δεν σταματά να σχεδιάζει την οικοδόμηση σπιτιών εποίκων στην περιοχή, καλλιεργώντας το κλίμα που επιθυμεί. Οι Παλαιστίνιοι, από την πλευράς τους, κατήγγειλαν το νέο έγκλημα, που δεν θα συνέβαινε εάν η ισραηλινή κυβέρνηση δεν ήθελε να συνεχιστεί ο εποικισμός στην περιοχή.
Οι πέτρες των Παλαιστινίων…
Ήταν τόσο μεγάλη η «κατανόηση» του κράτους του Ισραήλ που, μετά τον εμπρησμό, απάντησε. Στις διαδηλώσεις Παλαιστινίων, που έγιναν, οι κατοχικές δυνάμεις ανέλαβαν δράση. Οι διαδηλωτές κρατούσαν τη φωτογραφία του μωρού που «έφυγε».
Επίσης, την επόμενη μέρα, Παρασκευή 31 Ιουλίου, κοντά στη Λωρίδα της Γάζας, ένας 17χρονος Παλαιστίνιος δολοφονήθηκε από στρατιώτες του Ισραήλ. Οι στρατιώτες τον πυροβόλησαν κοντά στο σημείο ελέγχου και τραυματίστηκε ένας ακόμα Παλαιστίνιος. Οι ηλικίες των νεκρών λένε πολλά… 1 χρόνο μικρότερος, 16 χρονών, ήταν κι ένας άλλος Παλαιστίνιος που έχασε τη ζωή του, υποκύπτοντας στα τραύματα του, τα οποία ήταν αποτέλεσμα της δραστηριότητας του ισραηλινού στρατού, στη Ραμάλα (Δυτική Όχθη).
Κατά τη διάρκεια της κηδείας του 16χρονου, Λάιθ Χάλντι, 16 ετών, έγιναν επεισόδια. Νεαροί Παλαιστίνιοι, στην περιοχή της Ραμάλας, πέταξαν πέτρες κατά ισραηλινών στρατιωτών. Η απάντηση των στρατιωτών ήταν με πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου λάμψης.
Πάντα, οι φωτογραφίες των νεαρών Παλαιστινίων, που πετάνε πέτρες, είναι χαρακτηριστικές για την πραγματική εικόνα της κατάστασης στην περιοχή. Χρειάζεται, βέβαια, να έχεις ένα πράγμα υπόψη σου: Το μέγεθος, την τεχνολογία και την αγριότητα του στρατού του Ισραήλ. Για αυτές τις πέτρες, λοιπόν, το ισραηλινό κοινοβούλιο («Κνεσέτ») ενέκρινε ποινές , έως και 20 χρόνια. Ποινές για εκείνους πετάνε πέτρες σε οχήματα και δρόμους. Η υπουργός Δικαιοσύνης του Ισραήλ, Αγελέτ Σακέντ, με το γνωστό της τρόπο σημείωσε ότι: «Όποιος εκσφενδονίζει πέτρες είναι τρομοκράτης και μόνο μία κατάλληλη ποινή μπορεί να λειτουργήσει ως εμπόδιο και δίκαιη τιμωρία». Πρόκειται για την κυρία που θεωρεί πως «το σύνολο του Παλαιστινιακού λαού αποτελεί εχθρό του Ισραήλ», «συμπεριλαμβανομένων των ηλικιωμένων και των γυναικών».
Καθημερινότητα…
Τα περιστατικά με ισραηλινούς εποίκους και εξτρεμιστικές οργανώσεις του Ισραήλ, σε σύνδεση με το κράτος, δεν είναι λίγα, όπως δεν είναι και περιορισμένος ο αριθμός των θανάτων και των τραυματισμών, μετά από εισβολές του στρατού σε σπίτια Παλαιστινίων.
Λίγες μέρες πριν το χαμό του μικρού Αλί Σαάντ Νταουάμπσα (περίπου μια εβδομάδα) δολοφονήθηκε από ισραηλινούς στρατιώτες ένας 52 χρονος, στο χωριό Μπέιτ Ουμάρ, κοντά στη Χρεβρώνα της Δυτικής Όχθης. Οι Ισραηλινοί στρατιώτες είχαν μπει για έλεγχο στο σπίτι του. Σύμφωνα με «Αλ Τζαζίρα» και όπως μεταδόθηκε σε άλλα ΜΜΕ ο Παλαιστίνιος πυροβολήθηκε όταν προσπάθησε να δώσει τη βοήθεια του στο γιο του, τον οποίο οι στρατιώτες είχαν ήδη τραυματίσει. Η «απολογία» των Ισραηλινών για το περιστατικό ήταν η γνωστή: Ο στρατός βρίσκεται σε αυτοάμυνα. Ήθελαν να συλλάβουν τον γιο. Τον τραυμάτισαν, όπως τραυμάτισαν και δύο ανήλικα παιδιά της οικογένειας. Σκότωσαν τον πατέρα. Αυτοάμυνα..
Ας καταγράψουμε κι έναν ακόμα τρόπο παρέμβασης και τρομοκράτησης της ζωής των Παλαιστινίων, από το επίσημο κράτος του Ισραήλ. Οι αρχές του Ισραήλ προκαλούν και πιέζουν τους κατοίκους του χωριού Susiya, στη Δυτική Όχθη, με την απειλή της κατεδάφισης 80 κτιρίων. Μεταξύ των κτιρίων και σπίτια κατοίκων και μια κλινική. Οι σχετικές δικαστικές εντολές επηρεάζουν 340 κατοίκους της περιοχής που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους. Δεν θα είναι η πρώτη φορά… Πρόκειται για μια συνηθισμένη τακτική του Ισραήλ. Χαρακτηρίζει «παράνομα» τα σπίτια, επεκτείνει τους εβραϊκούς εποικισμούς και επιδιώκει να εκτοπίσει τους Παλαιστίνιους. Για το συγκεκριμένο θέμα, του χωριού Susiya, έχει κάνει παρέμβαση το ΚΚΕ, στην Ευρωβουλή.
Το (ελληνικό) κράτος έχει συνέχεια…
«Διαβεβαιώσαμε τους αρχηγούς των Όπλων, την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, ότι περιβάλλονται από εμπιστοσύνη, διότι το κράτος θα έχει συνέχεια και η ασφάλεια της χώρας είναι πρώτη προτεραιότητα». Πρόκειται για δήλωση του Αλέξη Τσίπρα, πριν γίνει πρωθυπουργός. Η διαβεβαίωση αυτή εκφράστηκε μετά από ενημέρωση του, στο ελληνικό Πεντάγωνο.
Οι προηγούμενες κυβερνήσεις, στο θέμα της Παλαιστίνης, είχαν κρατήσει συγκεκριμένη στάση. Ποια; Την ίδια ακριβώς που επέλεγαν οι «εταίροι» στην Ευρωπαϊκή Ένωση και οι «σύμμαχοι» στο ΝΑΤΟ. Μάλιστα, όπως πέρσι κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας των Παλαιστινίων, δεν βρήκαν ούτε μισή κουβέντα, για να καταδικάσουν το Ισραήλ, ούτε για τα μάτια του κόσμο. Οι ανακοινώσεις του υπουργείου Εξωτερικών (υπουργός Εξωτερικών ήταν ο Βαγγέλης Βενιζέλος) κρατούσαν τις «ίσες αποστάσεις» της συνενοχής.
Η «συνέχεια του κράτους», όπως την είχε περιγράψει ο Αλέξης Τσίπρας, φάνηκε πρόσφατα και στο Παλαιστινιακό, τουλάχιστον σε επίπεδο λόγων και συμβολισμών. Η κυβέρνηση «πρώτη φορά Αριστερά» χρησιμοποίησε την ίδια φρασεολογία με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, για το Ισραήλ.
Ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, όταν, πρόσφατα, συνάντησε τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Μπ. Νετανιάχου, δήλωσε, χαρακτηριστικά: «Θεωρούμε το Ισραήλ έναν καλό και σημαντικό φίλο της Ελλάδας. Τα τελευταία χρόνια έχουμε αναπτύξει τις διμερείς μας σχέσεις σε όλους τους τομείς, όπως στην ασφάλεια, την Ενέργεια, τον τουρισμό και την οικονομία ». Ο Ν. Κοτζιάς συμπλήρωσε: «Οι σχέσεις μεταξύ του Ισραήλ, της Κύπρου και της Ελλάδας είναι πολύ σημαντικές και συνιστούν μια γραμμή σταθερότητας σε αυτήν την περιοχή. Η σταθερότητα και η ασφάλεια αποτελούν το κοινό μας συμφέρον». Αυτές είναι οι θέσεις της μνημονιακής, πια, κυβέρνησης «πρώτη φορά Αριστερά». Μάλιστα. «Σημαντικός φίλος της Ελλάδας» και παράγοντας σταθερότητας το Ισραήλ. Και η Παλαιστίνη; Ο Ν. Κοτζιάς είπε στους Παλαιστίνιους τα …γνωστά και τυπικά: «Είμαστε παλιοί φίλοι (σ.σ με την Παλαιστίνη) και υπήρχε πάντα αμοιβαία αλληλεγγύη μεταξύ μας».
Το κράτος έχει συνέχεια, στην Ελλάδα, και με την κυβέρνηση «πρώτη φορά Αριστερά». Συνέχεια έχει και το κράτος του Ισραήλ, το κράτος των δολοφονικών επεμβάσεων και των γενοκτονιών. Δεν αναφερόμαστε στο παρελθόν μόνο. Η γενοκτονία έγινε πέρσι και το Ισραήλ συνεχίζει τη δραστηριότητα του σε καιρό «ειρήνης». Μια κυβέρνηση «αριστερή» δεν θα έπρεπε να πει κάτι, έστω μια κουβέντα, για όλα αυτά; Σωστά. Μια κυβέρνηση αριστερή θα έπρεπε να κάνει και κάτι περισσότερο από μια κουβέντα.
Αγκαζέ με τις «ίσες αποστάσεις» της συνενοχής
Η αλήθεια είναι, όμως, πως όταν μπορείς, τόσο άνετα, να τραγουδάς αγκαζέ με τους υπόλοιπους υπουργούς Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, τότε μάλλον δεν έχεις πρόβλημα με τη συνέχεια του (ελληνικού) κράτους στο Παλαιστινιακό. Δεν έχεις πρόβλημα να συνεχιστεί η πολιτική των «ίσων αποστάσεων» της συνενοχής. Μιλάμε για το ΝΑΤΟ, το σύμμαχο του Ισραήλ, που έχει τις ίδιες αντιλήψεις και τις ίδιες πρακτικές, για τη «σταθερότητα» και την «ειρήνη». Ας θυμηθούμε το «απολαυστικό» βίντεο με τον υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησης «πρώτη φορά Αριστερά», Ν. Κοτζιά, να τραγουδά, στην Αττάλεια, αγκαζέ με τους ΝΑΤΟϊκούς φίλους του:
