Πριν από λίγες ημέρες, η κυβέρνηση έφερε στην Βουλή την πρότασή της για τον νέο ποινικό κώδικα που προβλέπει αλλαγή στο άρθρο 390 του Ποινικού Κώδικα, και θεσπίζει το ακαταδίωκτο των τραπεζιτών για το αδίκημα της απιστίας, για όποιο δάνειο ή ρύθμιση κι αν υπογράψουν. Στην συνεδρίαση της αρμόδιας επιτροπής της Βουλής, η εκπρόσωπος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών ζήτησε το ακαταδίωκτο αυτό να ισχύσει και για με μέλη των Δ.Σ των Ανώνυμων Εταιρειών. Ο υπουργός Δικαιοσύνης σχεδόν δεσμεύθηκε ότι θα το κάνει!
Αυτά με λίγα λόγια συνέβησαν την Τετάρτη (6/9) το πρωί, στην επιτροπή Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής κατά την διάρκεια της ακρόασης φορέων για τον νέο Ποινικό Κώδικα. Εκεί δηλαδή που εμφανίστηκε και τοποθετήθηκε η Χαρίκλεια Απαλαγάκη, γενική γραμματέας της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών. Βασικό αντικείμενο της τοποθέτησής της ήταν η αλλαγή που προτείνει η κυβέρνηση στο άρθρο 390 του ποινικού κώδικα, έτσι ώστε το αδίκημα της απιστίας για τραπεζικά στελέχη να μην μπορεί να γίνει αυτεπάγγελτα αλλά μόνον μετά από μήνυση. Αν δηλαδή μια τράπεζα μηνύσει τα στελέχη της και τον εαυτό της.
Η Χαρίκλεια Απαλαγάκη δήλωσε ξεκάθαρα πως θα προτιμούσε το άρθρο να αφορούσε συνολικά τα στελέχη του ιδιωτικού τομέα. Όπως είπε η αναφορά του άρθρου «σε ανώνυμες εταιρείες ή σε νομικά πρόσωπα που δεν ανήκουν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, θα ήταν ακόμα προτιμότερη». Στηρίζοντας το αίτημα της η εκπρόσωπος των τραπεζιτών είπε πως «από πέρυσι άρχισε να ισχύει ο νέος νόμος για τις ανώνυμες εταιρείες που δεν είναι ένας εθνικός νόμος, είναι η μεταφορά σχετικής κοινοτικής Οδηγίας. Εκεί, διαβάζουμε ότι εάν το νομικό πρόσωπο υποστεί ζημία σε αστικό επίπεδο, τότε την αποκατάσταση της δεν την ζητάει κάθε τρίτος, ούτε τίθεται σε κίνηση ο μηχανισμός αυτεπάγγελτα, την ζητάει το 33% των μετοχών και το Δ.Σ». Μάλιστα αναφέρθηκε εκ νέου στο ότι πρόκειται για κατεύθυνση της Ε.Ε λέγοντας ότι «ο ν. 4548 είναι μεταφορά Οδηγίας. Ό,τι ισχύει για μία Ανώνυμη Εταιρεία στην Γερμανία ισχύει και στην Ελλάδα, ακριβώς επειδή όλοι έχουν την ίδια ευρωπαϊκή κατεύθυνση».
Η Χ. Απαλαγάκη πρόσθεσε επίσης πως «το αδίκημα της απιστίας, που είναι ένα διαχειριστικό αδίκημα, δηλαδή δεν διαχειριστικές σωστά την περιουσία του νομικού προσώπου» και «δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί ένα αδίκημα όπως η απιστία που περιλαμβάνει και ένα μέρος επιχειρηματικής επιλογής, θα πρέπει να διώκεται αυτεπάγγελτα». Υπογράμμισε επίσης πως «μετά από 69 χρόνια αυτεπάγγελτης δίωξης της απιστίας δεν έχω διαβάσει πολλές δικαστικές αποφάσεις οι οποίες καταδικάζουν στελέχη για τη διάπραξη του αδικήματος της απιστίας».
Τέλος. σχολίασε με νόημα την σχέση του άρθρου με τις ρυθμίσεις των κόκκινων δανείων: «Ποια τράπεζα, ποιο Δ.Σ., ποιος υπάλληλος θα πει εντάξει είμαστε στο στάδιο ποινικής διερεύνησης, αλλά δεν πειράζει έλα τώρα να κάνουμε μια ρύθμιση. Υπάρχει ποτέ περίπτωση να γίνει ρύθμιση όταν εκκρεμούν τέτοιες υποθέσεις».
Μετά από αυτά, σε μεταγενέστερο χρόνο, τον λόγο πήρε ο υπουργός Δικαιοσύνης, Νίκος Τσιάρας, δηλώνοντας πως «προσωπικά, προσπάθησα να περιορίσω το εύρος, που προέβλεπε η πρόταση της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής (σ.σ στην οποία προβλέπονταν γενικευμένο ακαταδίωτκο). Βλέπω ότι υπάρχουν διάφορα ζητήματα και ενδεχομένως υπάρχει μια γενικότερη συζήτηση για το κατά πόσο είναι συνταγματικό να το περιορίζουμε μόνο στα τραπεζικά στελέχη ή μόνο με τον όρο. Βεβαίως, ακούω αυτά που είπε και η κυρία Απαλαγάκη, ότι ενδεχομένως θα έπρεπε να έχει μία πιο ευρεία διάσταση το συγκεκριμένο άρθρο, σε ότι αφορά τον προσδιορισμό και να μιλάμε γενικότερα στον ιδιωτικό τομέα. Ακούω, λοιπόν, με πολύ μεγάλη προσοχή τις συγκεκριμένες παρατηρήσεις και επιφυλάσσομαι κατά την διάρκεια της συζήτησης, για την πιθανότητα να επανέλθουμε στην εκδοχή την οποία είχε θέσει η νομοπαρασκευαστική επιτροπή».
Υπερασπίστηκε μάλιστα την επιλογή του ακαταδίωκτου για τους τραπεζίτες λέγοντας ότι σε άλλη περίπτωση «τα δάνεια θα πηγαίνουν όπως είναι στα funds», ρωτώντας αν «θέλουμε να υπάρχει η δυνατότητα στα τραπεζικά στελέχη να διαπραγματεύονται τα κόκκινα δάνεια» σημειώνοντας πως «δεν υπάρχει άλλος τρόπος».
