Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Ο Πιραντέλο και η πορνεία

«…η υποκρισία είναι αρετή, αν μπορείς να υποκριθείς γίνεσαι βασιλιάς» –  Πιραντέλο O Λουίτζι Πιραντέλο είναι ιδιαίτερα αγαπητός συγγραφέας και δίκαια...

«…η υποκρισία είναι αρετή, αν μπορείς να υποκριθείς γίνεσαι βασιλιάς» –  Πιραντέλο

O Λουίτζι Πιραντέλο είναι ιδιαίτερα αγαπητός συγγραφέας και δίκαια. Είχε το θάρρος να ανεβάσει στη σκηνή ανθρώπους ρημαγμένους από τα πάθη τους, ψυχωτικούς και νευρωτικούς, να παρουσιάζει ανάγλυφα την κοινωνική υποκρισία και να καταδεικνύει την συνέχεια των βουκολικών τραγικών ανθρώπινων σχέσεων και συνθηκών στις αστικές συνθήκες. Το μέρος ήταν τελείως κατάλληλο η Σικελία και είμαι σίγουρος ότι αν ζούσε λίγο παραπάνω θα έγραφε λαμπρά έργα και για την υποδομή και το λαϊκό έρμα της Μαφίας της πρωτοπόρας εγκληματικής οργάνωσης που συνέβαλε και συμβάλλει τόσο αποφασιστικά στο να βρίσκουν εναλλακτικές οι πολίτες σε σχέση με την κρατική οργάνωση την οποία επίσης ελέγχει σε μεγάλο βαθμό. εθίζοντας τους Ιταλούς γρηγορότερα από τους υπόλοιπους ευρωπαίους στην ιδέα για την φενάκη της δημοκρατίας.

Ο Πιραντέλο και ο Αινστάιν σε συνάντησή τους στη Νέα Υόρκη. Παρά τις αντισημιτικές απόψεις που υιοθέτησε σαν φασίστας μέχρι σε πιο ώριμη ηλικία να το ξανασκεφτεί δεν μπόρεσε να αποφύγει τον κανόνα ότι τα μεγάλά πνεύματα συναντιούνται.

Ο ίδιος ο Πιραντέλο δεν έκρυβε την δυσπιστία του απέναντι στην αστική δημοκρατία για την οποία πίστευε ότι ήταν αυτό που πράγματι ήταν, μια καπιταλιστική δομή και μια ταξική κεκαλυμμένη τυραννία . Στον πρώιμο φασισμό πού ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στους συμπολίτες του τον έσπρωξε το 1919 η ιδιαίτερη φιλοδοξία του, κλασικός άνθρωπος του θεάτρου δεν δίστασε να δεχθεί την εύνοια του Μουσολίνι και φυσικά την όποια οικονομική και θεσμική ευνοϊκή μεταχείριση, εξάλλου όπως είπαμε ο φασισμός ήταν ιδιαίτερα ευπρόσδεκτος από τον λαό μέχρι και τις τραγικές επιπτώσεις του που άρχισαν να γίνονται αντιληπτές από τους πολλούς μετά την έναρξη του πολέμου. Τα πράγματα ήταν ακαθόριστα για τους μη έντονα πολιτικοποιημένους γιατί και ο ίδιος o Moυσολίνι είχε οργανωτικό παρελθόν σε κομμουνιστική νεολαία και για πολλούς φάνηκε ο φασισμός στα πρώτα του στάδια μια ριζοσπαστική προέκταση του κομμουνισμού που θα έδινε όμως επιτόπιες λύσεις και δεν θα ακολουθούσε υποτακτικά τους Ρώσους Κομμουνιστές.

Λέγεται και είναι γεγονός ότι η επιρροή του Πιραντελικού έργου ήταν απολύτως καθοριστική για το σύγχρονο θέατρο . Αυτό που δεν λέγεται είναι οτι σαν προσωπικότητα ο Πιραντέλο δεν χρειάστηκε να προσπαθήσει για να είναι αρχετυπική προσωπικότητα καλλιτέχνη όχι και σοβαρών αντιστάσεων απέναντι στην εξουσία αλλά ούτε και άτεγκτων ηθικών αρχών που θα είχαν σίγουρα φέρει εμπόδια στην πνευματική του ανέλιξη. Είναι ενδεικτικό το ότι κράτησε δίπλα του την γυναίκα του παρά το ότι ήταν βαριά ψυχασθενής (και  με την δικιά του απλόχερη βοήθεια ) για να παρακολουθεί τις αντιδράσεις της έτσι ώστε οι ψυχασθενικές συμπεριφορές των ηρώων του να είναι αυθεντικές. Λίγο υπερβολικό. μια ασκημένη παρατηρητικότητα σε φυσιολογικούς ανθρώπους θα έδινε τα ίδια ή και πιο αυθεντικά αποτελέσματα. Αλλά ο καθένας ακολουθεί την καλλιτεχνική μέθοδο που του ταιριάζει. 

Πιραντέλο παραφθορά του ελληνικού Πυρράγγελλος. Με γερές βάσεις στην ελληνική φιλοσοφία και φυσικά την ελληνική σοφιστεία. Εδώ στον Ακράγαντα, Αγκριτζέντο μπροστά απ΄τον ναό της Ομόνοιας, βοήθειά μας.

Η πορνεία από τις πιο λεπτές και αδιόρατες αποχρώσεις της μέχρι τις πιο κραυγαλέες αλλά και κοινές εκφράσεις της είναι από τις σπεσιαλιτέ του μεγάλου συγγραφέα προς τέρψιν όλων γιατί τόσο οι πόρνοι και οι πόρνες του χαρακτηρίζονται από την ανθρωπινότητα τους όσο και τα επιχειρήματα του συγγραφέα μέσω των ηρώων για την κοινωνική θεμελίωση της πορνείας κατ΄ εξακολούθηση και σε όλη την ταξική πυραμίδα είναι απλά χωρίς αντίπαλο. Πολύ πριν τις σύγχρονες καλλιτεχνικές απολαυστικές απεικονίσεις της πορνείας από πάμπολλους καλούς τεχνίτες είναι τετράγωνης λογικής τσ διεξοδικά  επιχειρήματα του που οι προεκτάσεις τους πάνε πιο μακριά από τις φρίκες που απολαμβάνουμε στον Λαρς φον Τριερς για παράδειγμα. Κάτι που αρκετοί αγνοούν είναι ότι ο Πιραντέλο είναι ελληνικής καταγωγής οπότε δεν είναι ανάγκη να μας βγαίνει τόσο χοντρό το απωθημένο του πορνοδιαστροφικού μας εκσυγχρονισμού με τον Λάνθιμο ο Πιραντέλο παρέχει και και την ασφάλεια του κλασσικού και τον υποτιθέμενο σύγχρονο αποτροπιασμό. Τον λέμε συγχρονο γιατί η αιμομιξία πχ δεν είναι πια βασιλική παρεκτροπή όπως στις αρχαίες τραγωδίες αλλά ένα εξασφαλισμένο προλεταριακό δικαίωμα για κάθε πικραμένο.

Ο Πιραντέλο νεαρός γόης. Παντρεύτηκε την γυναίκα του με συνοικέσιο, δεν είχαν συναντηθεί νωρίτερα ποτέ. H γυναίκα του ήταν η κόρη του συνεταίρου του πατέρα του στην επιχείρηση που είχε. Της έκανε τόσες απιστίες περισσότερες και από τα θεατρικά που έγραψε στη συνέχεια για να επιβεβαιωθεί η φήμη του λατίνου εραστή ελληνικής καταγωγής, αλλά όταν αυτή αποτρελάθηκε τότε δοκίμασε τον αληθινό έρωτα μαζί της στην αρχή της εκδήλωσης της βαριάς της ψυχασθένειας. Η γυναίκα του αργότερα τον κατηγόρησε ότι την έπεφτε στην κόρη τους. Γουντυ Άλεν και Μια Φαροου και τι να μας πεις εμάς τώρα

Στο ”Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα” (τώρα βολεύονται και με δημοσιογράφο ) ο Πιραντέλο ψυχογραφεί έξοχα έναν φουκαρά πατέρα που τα φτιάχνει με την κόρη της πρώην γυναίκας του ή οποία επαγγέλλεται πουτάνα από οικογενειακή παράδοση γιατί και η μαμά της ήταν στον ίδιο κλάδο ως πιτσιρίκα. αλλά ο Πιραντέλο δεν εξαντλείται στα προφανή και σε αυτά που βλέπει η πεθερά της πουτάνας ή οποιασδήποτε άλλης, διαχέει την πορνεία παντού βρίσκει τις εφαρμογές της εκεί που δεν τις βρίσκει η αστική νομοθεσία ούτε καν η θρησκευτική αυστηρότητα. Να πούμε εδώ ότι ήταν και άθεος. ¨Ήθελε καύση της σωρού του αφού πεθάνει όπως οι περισσότεροι άθεοι, ακόρεστοι άνθρωποι όση φωτιά και στα μπατζάκια τους και να ζήσουν θέλουν το απόλυτο, έστω μετά θάνατον 

Στην Αθήνα αυτή τη στιγμή παίζονται τέσσερα έργα του το “Απόψε αυτοσχεδιάζουμε” στο Εθνικό , το “Να ντύσουμε τους γυμνούς ” από τον Γιάννο Περλέγκα, το “Ετσι είναι αν έτσι νομίζετε” με την Μάνια Παπαδημητρίου στο θέατρο Τόπος αλλού και το υπέροχο μονόπρακτο του “Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα” με τον Άρη Λεμπεσσόπουλο. Δεν έχω δει κανένα κι έτσι μένω στην πληροφορία. Θα γούσταρα να δω κι έναν Πιραντέλο αλλά όσο νάναι αυτή μου η ανάγκη μάλλον υπερκαλύπτεται από τον πολιτικό ακτιβισμό και τη θεσμική πορνεία τύφλα νά χει και το πιο έμπειρο πεζοδρόμιο

Και επειδή είναι εποχή δημιουργικού  αυτοσχεδιασμού σας φέρνω ένα μαντολίνο μια πέτρα κι έναν πεθαμένο έφηβο ταχυδρόμο να δω εσείς τι θα τα κάνετε;

Απόψεις