Το όνομα του Κυριάκος Παπαδόπουλος. Ο πρόωρος χαμός του σε ηλικία μόλις 44 χρονών σκόρπισε θλίψη σε πολλούς που δεν τον είχαν γνωρίσει από κοντά.
Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, υποπλοίαρχος του Λιμενικού, ήταν διασώστης, γεγονός που οι περισσότεροι δεν θα ξέραμε εάν δεν μετέφερε την εμπειρία του στο ντοκιμαντέρ «4.1 miles» της Δάφνης Ματζιαράκη (δείτε το εδώ).
Το ταξίδι ελπίδας και απελπισίας των προσφύγων στο Αιγαίο έγινε μέρος της ζωής του. Μια συνειδητή συνύπαρξη με ανθρώπους που δεν έπρεπε να χαθούν στη θάλασσα. Τόσο απλά και τόσο σπουδαία.
Δεν δήλωνε ήρωας με κανέναν τρόπο όταν μιλούσε για τις πράξεις του. Δεν είχε καμία έπαρση. Είχε, όμως, δύο λέξεις:
Αυτονόητη ανθρωπιά.
Την αυτονόητη ανθρωπιά εκείνων που λειτουργούν πέρα από το όποιο υπηρεσιακό καθήκον.
Την αυτονόητη ανθρωπιά χιλιάδων και χιλιάδων σε τούτο τον τόπο που στα μάτια των προσφύγων βλέπουν τον άνθρωπο.
Την αυτονόητη ανθρωπιά που τσακίζει όσους κραυγάζουν την «ηρωική ανωτερότητα» τους, με σβάστικες στα μπράτσα, με γροθιές και μαχαίρια σε όποιον βρεθεί σε αδύναμη θέση μπροστά τους.
Για αυτή την αυτονόητη ανθρωπιά σ’ ευχαριστούμε Κυριάκο Παπαδόπουλε.
