Τον Απρίλη του 2010, ο τότε πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου, πληροφορούσε τον ελληνικό λαό με διάγγελμά του από το Καστελόριζο, για την απόφασή του να «σώσει» την Ελλάδα από τη χρεοκοπία, με τη «βοήθεια» που του πρόσφερε η τρόικα (ΕΕ, ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), δικαιολογώντας έτσι τα δεκάδες αντιλαϊκά μέτρα, που έθεσε αμέσως σε εφαρμογή η κυβέρνησή του με το πρώτο Μνημόνιο. Τα μέτρα αυτά εμπλουτίστηκαν με τα νέα Μνημόνια, τα οποία ψήφισαν και εφάρμοσαν οι ηγεσίες των αστικών πολιτικών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία, ΕΑΡ, ΛΑΟΣ, ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητοι Έλληνες, ΠΟΤΑΜΙ), που μετείχαν στη διακυβέρνηση της χώρας από το Νοέμβρη του 2011 ως σήμερα, με πρόσχημα τον «εκσυγχρονισμό» της οικονομίας.
Αν και πέρασαν 12 χρόνια από τότε, οι υποσχέσεις των κυβερνώντων ότι σε 2-3 τελειώνουν οι σκληρές θυσίες και μετά θα ξημερώσουν καλύτερες μέρες και για τους εργαζόμενους — όπως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 752 ευρώ — παραμένουν ακόμη ανεκπλήρωτες. Ενώ οι εργαζόμενοι (όσοι είναι τυχεροί και δεν βρίσκονται στην ανεργία) δουλεύουν όλο και περισσότερες ώρες, ο μισθός τους μικραίνει (υπάρχουν και οι άτυχοι που εισπράττουν το μισθό με καθυστέρηση αρκετών μηνών). Το αποτέλεσμα είναι ο 1 στους 3 εργαζόμενους που αμείβεται με τον κατώτατο μισθό (600 ευρώ καθαρά), να εξασφαλίζει με δυσκολία τα στοιχειώδη για να ζήσουν τις οικογένειες τους, με ένα μεγάλο ποσοστό (ωρομίσθιοι ή μερικώς απασχολούμενοι), να βγάζουν μόλις… 200 ως 300 ευρώ το μήνα.
Τα έργα και ημέρες όλων των κομμάτων που κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία 12 χρόνια, πείθουν και τον πιο άσχετο, ότι το βιοτικό επίπεδo των λαϊκών νοικοκυριών, χειροτερεύει. Δεν είναι τυχαίο, ότι χρόνο με το χρόνο μεγαλώνει ο αριθμός των ανθρώπων του μόχθου και της δουλειάς (μισθωτοί, συνταξιούχοι, μικρομεσαίοι αγρότες – επαγγελματοβιοτέχνες – έμποροι, άνεργοι κλπ), που λένε το γνωστό «κάθε πέρσι και καλύτερα»! Παρά το γεγονός ότι η ανάπτυξη και η εφαρμογή νέων τεχνολογιών στην παραγωγή και άλλους τομείς της οικονομίας επιτρέπουν τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των οικονομία ασθενέστερων στρωμάτων (με μείωση του χρόνου απασχόλησης, την αύξηση των λαϊκών εισοδημάτων κλπ), οι κυβερνώντες τη «φτωχή» Ελλάδα, αλλά και άλλες πλουσιότερες χώρες, επιμένουν στην εφαρμογή πολιτικών, οι οποίες συμβάλλουν στην διεύρυνση της φτώχειας, της ανεργίας και των κοινωνικών ανισοτήτων. Οι πολιτικές αυτές που εφαρμόζονται σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες του κόσμου, έχουν ένα και μοναδικό σκοπό. Την αύξηση των κερδών των κεφαλαιοκρατών – μεγαλοεπιχειρηματιών, με το ροκάνισμα της αγοραστικής δύναμης των μισθών – συντάξεων και των κοινωνικών δαπανών (δημόσια υγεία, Παιδεία, παροχές προς τους οικονομικά ασθενέστερους κλπ) αλλά και με την υπερφορολόγηση των λαϊκών εισοδημάτων.
Έτσι εξηγείται ότι μεγαλώνει συνεχώς ο αριθμός των μεροκαματιάρηδων, που εργάζονται από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και το κακό, δεν σταματά εδώ. Η κυβέρνηση της ΝΔ, με πρόσχημα τον «εκσυγχρονισμό» παραπέρα της εργατικής νομοθεσίας και τη «βελτίωση της καθημερινότητας των εργαζομένων», ετοιμάζεται να ψηφίσει νόμο που αντικαθιστά το 8ωρο με 10 ώρες δουλειάς και μια σειρά άλλες αντιδραστικές ρυθμίσεις που υπονομεύουν παραπέρα κατακτημένα με θυσίες και αίμα δικαιώματα των εργαζομένων, όπως η απεργία, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίες κλπ! Όμως, η απλήρωτη εργασία, η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και οι αποκαλούμενες «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές» της κατάργησης του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, ΔΕΝ αποτελούν «εκσυγχρονισμό» ούτε «πρόοδο» για τους εργαζόμενους, αλλά πισωγύρισμα στη ζούγκλα του εργασιακού μεσαίωνα.
Η μοναδική διέξοδος για τους εργαζόμενους, είναι να συντονίσουν τη δράση τους και να αγωνιστούν από κοινού με τα άλλα λαϊκά στρώματα για το χτίσιμο μιας οικονομίας και κοινωνίας, που δεν θα αναγκάζει τους ανθρώπους του μόχθου και της δουλειάς «να ζούνε για να δουλεύουνε» αλλά θα τους εξασφαλίζει το δικαίωμα «να δουλεύουνε για να ζούνε» με αξιοπρέπεια και να απολαμβάνουν τους καρπούς του μόχθου τους.
Γι’ αυτό, όλοι αύριο, μετέχουμε στην 24ωρη απεργία και τις συγκεντρώσεις που έχουν προγραμματιστεί σε όλη την Ελλάδα, ενάντια στο νομοσχέδιο, με το οποίο κυβέρνηση και κεφαλαιοκράτες φιλοδοξούν να συνθλίψει όσα δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων εξακολουθούν να ισχύουν.
