Η
πρόσκληση γράφει τα εξής (και τα μεταφέρουμε με ακρίβεια):
Μια διαφορετική Τσικνοπέμπτη
στο Μουσείο Ακρόπολης
Την Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2023, από τις 8 μ.μ. έως τα μεσάνυχτα, σας περιμένουμε στο εστιατόριο του Μουσείου Ακρόπολης για μια όμορφη βραδιά Τσικνοπέμπτης με λαχταριστά ορεκτικά, φρέσκιες σαλάτες, ποικιλίες κρεατικών, σπιτικά γλυκά και με ελληνική μουσική. Τηλεφωνικές κρατήσεις πραγματοποιούνται στο 210 9000915 τις ώρες λειτουργίας του Μουσείου.
Η πρόσκληση δεν προέρχεται από το γκουρμέ εστιατόριο του περσινού master chef. Προέρχεται από το Μουσείο της Ακρόπολης. Το εστιατόριο του Μουσείου δεν είναι του μουσείου… το εκμεταλλεύεται ιδιωτική επιχείρηση. Αλλά το Δελτίο Τύπου της τσικνοπέμπτης – όχι μόνο φέτος, χρόνια τώρα διαφημίζει “νανάκι κοτόπουλο”, “γαρδουμπάκια” και “ποικιλίες ορεκτικών” κάθε Απόκριες – το στέλνει το Μουσείο της Ακρόπολης! Διότι.. κάπως έτσι συμβαίνει: πολιτιστική κληρονομιά και αγορά εις σάρκα μίαν.
- Το Μουσείο της Ακρόπολης, λοιπόν, που διακινεί περιχαρές το γκουρμέ – ελληνο – εθνοκεντρικής προέλευσης μενού στο εστιατόριό “του” -που δεν είναι ακριβώς δικό του – είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, διοικείται από Δ.Σ. διορισμένο από την κυβέρνηση, ανοίγει τις πόρτες του για να κάνει εκδηλώσεις η ΟΝΝΕΔ (2013), για να γιορτάσει τη χρυσή επέτειο των γάμων τους το 2014 η έκπτωση βασιλική οικογένεια με θέα την Ακρόπολη! – τα ρεπορτάζ της εποχής έγραφαν: “Έπειτα από μία μικρή ξενάγηση στα εκθέματα οι 50 καλεσμένοι απόλαυσαν τα εδέσματα που προσφέρει το εστιατόριο του Μουσείου και δείπνησαν με θέα τον Ιερό Βράχο.”! – “τσικνίζει” γκουρμεδιάρικα τις Απόκριες και τελικά είναι ένα ευέλικτο και “ανοιχτό” στην κοινωνία Μουσείο.
- Το Μουσείο Ακρόπολης –σε αντίθεση με τα περισσότερα μεγάλα και μικρά δημόσια Μουσεία, τα οπισθοδρομικά, δηλαδή – ΔΕΝ έχει δικά του εκπαιδευτικά προγράμματα. Τα εκπαιδευτικά προγράμματα στο Μουσείο Ακρόπολης σχεδιάζονται και υλοποιούνται από το προσωπικό της Υπηρεσίας Συντήρησης Μνημείων Ακροπόλεως (η οποία ανήκει στον κορμό της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας), που δεν πληρώνεται από το Μουσείο.
- Το Μουσείο της Ακρόπολης είναι το μόνο μουσείο αρχαιολογικού χώρου που δεν έχει κοινό εισιτήριο, ούτε κοινή κράτηση εισιτηρίου με τον αρχαιολογικό χώρο από τον οποίο προέρχονται όλα του τα εκθέματα, κάτι για το οποίο απορούν όλοι οι επισκέπτες του χώρου. Και αυτό οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στη νομική του μορφή (ΝΠΔΔ).
- Κάθε 1η Κυριακή του μήνα από 1η μέχρι τις 31 Μαρτίου η είσοδος είναι δωρεάν για όλα τα μουσεία και τους Αρχαιολογικούς Χώρους…. όχι όμως και για το Μουσείο της Ακρόπολης. Για αυτό το Μουσείο ισχύουν μόνο 4 Κυριακές – 6 Μαρτίου (Ημέρα Μνήμης Μελίνας Μερκούρη)
– 25 Μαρτίου (Εθνική Επέτειος), 18 Μαΐου (Διεθνής Ημέρα Μουσείων), – 28 Οκτωβρίου (Εθνική Επέτειος). Γιατί; Επειδή μπορεί. Επειδή είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου. Επειδή δεν έχει σχέση με την υπόλοιπη Αρχαιολογική Υπηρεσία αν και αρχαιολογικά αντικείμενα αυτής διαχειρίζεται, δηλαδή του κράτους, δηλαδή του λαού, επειδή διοικείται από Διοικητικό Συμβούλιο που κάνει ό,τι θέλει. Επειδή, εν τέλει το θέμα είναι το ταμείο και το έσοδο! - Ολες τις παραπάνω “ευελιξίες”, “καινοτομίες” και γενικότερα μοντερνιές τις έχει επειδή είναι ΝΠΔΔ, διότι αν δεν ήταν θα έπρεπε υπομένει τους “αρτηριοσκληρωτικούς” αρχαιολόγους, στα παρωχημένα αμιγώς δημόσια μουσεία, οι οποίοι οργανώνουν περιοδικές εκθέσεις, δωρεάν εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά, ξεναγήσεις σε εκθέματα και ειδικές θεματικές κατηγορίες αρχαιολογικού υλικού,υλοποιούν δράσεις προσέγγισης με διαφορετικές κατηγορίες κοινού που συνήθως αποκλείονται από τη μουσειακή εμπειρία… και γενικοτέρα κάνουν όλα αυτά τα ξεπερασμένα πράγματα.
Σε πιστά, ίσως και “βελτιωμένα” αντίγραφα του Μουσείου Ακρόπολης ετοιμάζεται η κυβέρνηση να μετατρέψει άλλα πέντε μεγάλα μουσεία της χώρας -Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Βυζαντινό Μουσείο Αθήνας, Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης, Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου.
Σε υβρίδια πλουτοκρατικής αισθητικής, απροκάλυπτης εμπορευματικής λειτουργίας, με επισκέπτες, που θα είναι πρώτα πελάτες ή και κυρίως πελάτες. Μουσεία που θα αναζητούν τους πόρους τους με τους ρυθμούς και τους τρόπους της αγοράς, δηλαδή με τον αγοραίο τρόπο του προσπορισμού κέρδους.
Και το θέμα δεν είναι νομικό. Είναι κυρίως και πρωτίστως ιδεολογικό. Στην πραγματικότητα, διά της υποστελέχωσης, υποχρηματοδότησης και συκοφάντησης όλες οι κυβερνήσεις υπονόμευσαν και πριόνισαν συστηματικά το δημόσιο χαρακτήρα της πολιτιστικής κληρονομιάς. Και το έκαναν αυτό διότι στον καπιταλισμό, δεν υπάρχει άλλη προοπτική, ακόμα και για τη χρήση της μνήμης, εκτός από την προοπτική του κέρδους και της χειραγώγησης.
Ο αγώνας, λοιπόν, των αρχαιολόγων δεν είναι αγώνας νομικός. Είναι αγώνας ουσιαστικός και ζωτικός. Είναι αγώνας και αγωνία… Γιατί αν στη μνήμη, τη σκέψη και τη νόηση, βάλεις κόστος – όφελος και ισολογισμό θα σου επιστρέψει ως “αφασία”….
Γι’ αυτό αγωνίζονται οι αρχαιολόγοι… Κι εδώ που τα λέμε, γι’ αυτό αγωνίζεται μέρες τώρα πάνδημος ο καλλιτεχνικός κόσμος.
