Μπορεί η κυβέρνηση και ο “μέγας επιτελάρχης” πρωθυπουργός να κομπάζουν περί ανάπτυξης και βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου, αλλά η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και κυρίως ασφυκτική για τους εργαζόμενους και τα νοικοκυριά. Ο μισθός δεν καλύπτει ούτε τις βασικές του ανάγκες, οι σκληρές συνθήκες εργασίας, οι απλήρωτες υπερωρίες, το καθεστώς ανασφάλειας σε δουλειές χωρίς συλλογικές συμβάσεις και με ανύπαρκτα δικαιώματα, δημιουργούν συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους. Σε ό,τι αφορά τον χρόνο εργασίας, το 40% δηλώνει ότι εργάζεται πέρα του προβλεπόμενου χρόνου εργασίας και μάλιστα το 43% υπερβαίνει τις τέσσερις ώρες σε εβδομαδιαία βάση. Την ίδια ώρα περίπου 1 στους 3 εργαζομένους (36%) δηλώνει ότι δεν αμείβεται για τις πρόσθετες ώρες εργασίας του.
Σύμφωνα με την έρευνα του Ινστιτούτου ΙΝΕ – ΓΣΕΕ, μόλις το 43% των εργαζομένων είδε μια ισχνή αύξηση στο μισθό του, η οποία δεν καλύπτει ούτε στο ελάχιστο τις δραματικές αυξήσεις σε όλα τα είδη και κυρίως στα είδη διατροφής, αλλά και στις δαπάνες στέγασες. Γι’ αυτό και τα νοικοκυριά σε ποσοστό 88% βάζουν «μαχαίρι» στην κατανάλωση βασικών ειδών διατροφής, προκειμένου να μπορέσουν να καλύψουν βασικές ανάγκες υπό την ασφυκτική πίεση των ανατιμήσεων. Επίσης, το 60% των εργαζομένων δεν μπορεί να βγάλει το μήνα με το μισθό του.
Εξάλλου, όπως διαπιστώνεται σε νέα έρευνα του Ινστιτούτου Έρευνας Λιανεμπορίου Καταναλωτικών Αγαθών (ΙΕΛΚΑ), την τελευταία 15ετία, οι τιμές των τροφίμων στην χώρα έχουν αυξηθεί κατά 38,97%. Το πρόβλημα της ακρίβειας συναντάται σε πολλές χώρες της ΕΕ, καθώς παρατηρείται αύξηση κατά 56,17%.
Συγκεκριμένα, την εξεταζόμενη περίοδο οι τιμές τροφίμων στην Ελλάδα (2010-2023) αυξήθηκαν κατά 34,81%, αλλά το διαθέσιμο εισόδημα 2010-2023 κατά μόλις 14,79%, από 17.005 ευρώ σε 19.520 ευρώ κατά κεφαλήν. Την ίδια περίοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι τιμές τροφίμων αυξήθηκαν μεν κατά 52,64%, κατά 51% δηλαδή περισσότερο από την Ελλάδα, αλλά το διαθέσιμο εισόδημα την περίοδο 2010-2023 αυξήθηκε κατά 46,29%, από 19.174 ευρώ σε 28.050 ευρώ κατά κεφαλήν και 214% περισσότερο από ό,τι στην Ελλάδα.
Παράλληλα το κόστος στέγασης έχει εκτιναχθεί σε τέτοια επίπεδα που αγγίζει 6 στους 10 εργαζόμενους (58%) που ενοικιάζουν κατοικία καθώς αναγκάζονται να ξοδεύουν πάνω από το 40% του μηνιαίου εισοδήματός του σε δαπάνες ενοικίου και θέρμανσης. Εξίσου δύσκολα όμως είναι και για εκείνους που έχουν ιδιόκτητη κατοικία αφού 1 στους 2 εργαζομένους ξοδεύουν πάνω από το 20% του μηνιαίου εισοδήματός του για αποπληρωμή στεγαστικών δανείων και θέρμανση.
