Ο πιο αγαπητός και διάσημος «βλάχος», του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, ο Θύμιος, ο Μιχαλιός, ο Ζήκος, ο Δήμος απ’ τα Τρίκαλα, ο κατά κόσμον Κώστας Χατζηχρήστος, «αποχώρησε» για πάντα από τα «εγκόσμια», σαν σήμερα 3 Οκτώβρη του 2001.
Όμως, όπως συμβαίνει με ανθρώπους σαν αυτόν, θα υπάρχει όσο υπάρχουν οι ταινίες του και οι ατάκες… «Τίποτας», «Ασουπή», «Αμ’ πώς;», «Τ’ άκοσες πολί μου», θα εξακολουθούν να προκαλούν το γέλιο που τόσο απλόχερα χάρισε στον κόσμο επί μισό αιώνα.
Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε στην ταινία «Ο Πύργος των Ιπποτών», το 1952. Ακολούθησαν: «Οι Τρεις Ντετέκτιβ», το «Τσαρούχι, Πιστόλι, Παπιγιόν», «Τα Κωθώνια του Συντάγματος», «Διακοπές στην Κολοπετινίτσα», «Γερακίνα», «Να Ζήσουν τα Φτωχόπαιδα», «Ο Δήμος από τα Τρίκαλα», «Λαός και Κολωνάκι», «Ο Θύμιος τα ‘χει Τετρακόσια», η αξεπέραστη ταινία «Της Κακομοίρας» και πολλές άλλες. Ο ίδιος υπήρξε παραγωγός τριών ταινιών και σκηνοθέτησε άλλες οκτώ.
Ο δημοφιλής ηθοποιός καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη. Οι γονείς του στο διωγμό των Ελλήνων της Πόλης, πήγαν αρχικά στην Καβάλα και λίγο αργότερα στη Θεσσαλονίκη όπου γεννήθηκε ο Κ. Χατζηχρήστος (1921). Στις αρχές της δεκαετίας του ’20 η οικογένειά του με τα πολλά παιδιά, κατεβαίνει στην Αθήνα, στο Παγκράτι. Αποφοίτησε από τη Σχολή Ανθυπασπιστών της Σύρας, αλλά τον κέρδισε το θέατρο. Τελειώνοντας τη Σχολή Ανθυπασπιστών ξέσπασε ο πόλεμος. Η ιδέα της στρατιωτικής καριέρας τον απωθεί πια. Ενώ είχε υποβάλει τα χαρτιά του για μονιμότητα, τελικά τα παράτησε. Το 1942 είναι παντρεμένος και έμενε στη Νάουσα. Φεύγει κάποιο διάστημα στη Βιέννη για να δουλέψει. Το 1943 που επιστρέφει βρίσκει λύση για την επιβίωσή του σε ένα μπουλούκι που περνά από τη Λάρισα. Μέχρι το 1948 περιοδεύει με τα μπουλούκια σε όλη την Ελλάδα, κυρίως με τον Παρασκευά Οικονόμου.
Κατεβαίνει στην Αθήνα όπου γνωρίζεται με την Κούλα Νικολαΐδου και τον προσλαμβάνει στο βαριετέ της. Ο αδελφός της Κώστας Νικολαΐδης του γράφει ένα νούμερο για έναν βλάχο που έχει έρθει στην Αθήνα για να γίνει τροχονόμος. Ήταν ο πρώτος Θύμιος. Στο μεταξύ παντρεύεται με τη Μαίρη Νικολαΐδου και αποκτά την κόρη του Τέτα (Φυσσούν).
Το 1952 συγκροτεί δικό του θίασο, αλλά εμφανίζεται και ως συνθιασάρχης με εκλεκτούς πρωταγωνιστές της εποχής εκείνης. Από το 1953 έως το 1955 συνεργάζεται με την Καίτη Ντιριντάουα – με την οποία αργότερα παντρεύεται και αποκτά την κόρη τους Μαριαλένα, αλλά ο γάμος του έληξε οριστικά το 1975.
Ολα τα χρήματα από τις ταινίες τα έριχνε στο θέατρο. Ενώ, θα μπορούσε να επαναπαυτεί στην κινηματογραφική επιτυχία του θρυλικού επαρχιώτη, πολλαπλασιάζοντας τα κέρδη του, έπαιζε διαρκώς τα χρήματά του κορόνα – γράμματα, ανεβάζοντας υπερπαραγωγές στο θέατρο. Μια από τις ιστορικές παραγωγές του ήταν το «Καζινό Ντε Παρί», το 1963, ένα χολιγουντιανό κυριολεκτικά υπερθέαμα, με αυτοκίνητα πάνω στη σκηνή, αεροπλάνα, μπαλέτα, από το οποίο καταστράφηκε. «Εκατόν δεκαοχτώ άτομα κάθε βράδυ να πληρώνονται. Τα ’χε βάλει η Ντιριντάουα κάτω με μολύβι και χαρτί και μου λέει: Κάθε βράδυ φουλ να είσαι, θα χάνεις και τριάντα οχτώ χιλιάρικα» – έλεγε ο Κ. Χατζηχρήστος.
***
Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από την ταινία «Της κακομοίρας», με τον αξέχαστο Κώστα Χατζηχρήστο. Πρόκειται για τη σκηνή όπου ο Χατζηχρήστος, σε μια καταπληκτική ερμηνεία ως «Ζήκος», ρωτά διαρκώς «μαλώνεις ρε;».
Δεν μπορούμε να αντισταθούμε στον πειρασμό να πούμε ότι θυμίζει κάτι «λεβέντικα» που έχουν ακουστεί και από την σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και από την προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι τόσο «λεβέντικα» που καταλήγουν όπως ακριβώς η σκηνή με τον Ζήκο…
