Αρχικά εκδιώκονται λόγω μιας πολυετούς εμπόλεμης κατάστασης, έπειτα γίνονται αντικείμενο διακίνησης με υποσχέσεις για μια καλύτερη ζωή σε κάποια άλλη χώρα. Όπως καταγγέλλουν οι ΚΟΒ Καντάνου και Πελεκάνου του ΚΚΕ, «δεκάδες άνθρωποι, ανάμεσά τους ηλικιωμένοι και παιδιά, αφού εγκαταλείφθηκαν και δεν κατάφεραν να φτάσουν στον προορισμό τους, βρέθηκαν μέσα σε ένα βράδυ να διανυκτερεύουν στις παραλίες του χωριού και να περιπλανώνται μέσα στον ήλιο το επόμενο πρωί, χωρίς πρόσβαση ούτε σε βασικές εγκαταστάσεις υγιεινής πέρα από τις ελάχιστες δημόσιες τουαλέτες που υπάρχουν για τους λουόμενους.
Η δημοτική αρχή, ενήμερη από την πρώτη στιγμή, αποφάσισε να κάνει τους ανθρώπους αυτούς μπαλάκι μεταξύ των διάφορων κρατικών υπηρεσιών, ισχυριζόμενη πως η ίδια δεν φέρει καμία ευθύνη, αφού οι άνθρωποι αυτοί “διαθέτουν όλα τα απαραίτητα έγγραφα διαμονής και ευθύνη για τη ζωή και τη μετακίνησή τους έχουν μόνο οι ίδιοι”. Θεωρούμε προκλητική την αδιαφορία και την απαθή της στάση, ιδιαίτερα εν μέσω πανδημίας. Ουσιαστικά αρνήθηκε να αναλάβει οποιαδήποτε ευθύνη για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, τόσο για τους ίδιους τους ανθρώπους, όσο και για τον ίδιο τον πληθυσμό της περιοχής, αφού δεν προσφέρθηκε στους ανθρώπους αυτούς ούτε ένα self test, ώστε να διασφαλιστεί με αυτό τον τρόπο και η ασφάλεια των κατοίκων. Να τονιστεί ότι την ίδια στιγμή η κυβέρνηση θέτει σε αναστολή τους εργαζόμενους που δεν έχουν εμβολιαστεί, δήθεν για την προστασία του λαού».
Και συμπληρώνει:
«Για την προσφυγιά και τη μετανάστευση τελικά ποιοι φέρουν την ευθύνη; Υπεύθυνοι είναι οι πόλεμοι, οι διεθνείς ανταγωνισμοί μεταξύ των κρατών που διαρκώς οξύνονται. Υπεύθυνες είναι και οι ελληνικές κυβερνήσεις. Η ένταση της κρατικής καταστολής και του αυταρχισμού, ως συνέχεια της αντιλαϊκής πολιτικής της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, εφαρμόζεται με τον εγκλωβισμό στη χώρα μας σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών. Τους απαγορεύουν μάλιστα να πάνε στις χώρες πραγματικού προορισμού μετατρέποντας τη χώρα σε φυλακή της ΕΕ. Η αστική τάξη της χώρας μας συμμετέχει ενεργά στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ, με στόχο τη γεωστρατηγική αναβάθμιση. Είναι άρα συνυπεύθυνη για το δράμα των ξεριζωμένων.
Εκατοντάδες χιλιάδες οικονομικοί μετανάστες ζουν και εργάζονται στη χώρα μας, με ελάχιστα ή ανύπαρκτα δικαιώματα, εκτεθειμένοι στην εργοδοτική και κρατική βία, όπως και οι “αναγνωρισμένοι” πρόσφυγες που η κυβέρνηση πετάει στον δρόμο. Οι απαράδεκτες, ταξικές διακρίσεις για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας ενισχύονται. Αντίστοιχα και οι Έλληνες μετανάστες, που ξενιτεύτηκαν, έρχονται αντιμέτωποι με απαράδεκτες συνθήκες και διακρίσεις. Οι απελάσεις και η καταστολή ενάντια στους ξεριζωμένους, ο εγκλωβισμός τους στην πρώτη χώρα άφιξης, η αυστηρή επιλογή μόνο των απαραίτητων για τα μονοπώλια χαρακτηρίζει και το νέο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο της ΕΕ.
Η πραγματικότητα που εκτυλίσσεται στο Αφγανιστάν το τελευταίο διάστημα επιβεβαιώνει πως τη γεωστρατηγική αναβάθμιση των “μεγάλων” την πληρώνουν πάντα οι λαοί. Αυτοί που σήμερα παρουσιάζουν τους Ταλιμπάν ως εν δυνάμει εταίρους, πριν χρόνια τους εμφάνιζαν ως απειλή, τους στήριζαν και τους χρηματοδότησαν για τις αντιδραστικές αλλαγές στη χώρα σε βάρος του αφγανικού λαού. Ήταν αυτοί που τους εξόπλιζαν στον πόλεμο κατά της ΕΣΣΔ και της λαϊκής επανάστασης στο Αφγανιστάν, κατά την οποία υπήρξαν πρωτοφανείς κατακτήσεις για τις γυναίκες. Σήμερα είναι αυτοί που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τη θέση των γυναικών. Οι τελευταίες εξελίξεις εξελίσσονται στο παζλ των ανταγωνισμών μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων με τις ΗΠΑ να αναπροσαρμόζουν στρατιωτικά τις δυνάμεις τους, στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης και του ανταγωνισμού με την Κίνα. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, όλες ανεξαιρέτως, στήριξαν τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στο Αφγανιστάν με χρήματα αλλά και με τις ΝΑΤΟικές βάσεις στη χώρα μας. Το 2010 και το 2011 το ελληνικό κράτος έδωσε 7 εκατομμύρια ευρώ ετησίως για τις επεμβάσεις στο Αφγανιστάν ενώ η σημερινή κυβέρνηση πέρσι έδωσε 300.000 ευρώ την ώρα που για την αντιπυρική προστασία της Αττικής, η οποία και κάηκε, έδινε μόλις 30 χιλιάδες ευρώ!».
Τέλος, τονίζει ότι «η οργάνωση των εργαζομένων στα εργατικά συνδικάτα και τους μαζικούς συλλογικούς φορείς, η κοινή πάλη Ελλήνων, μεταναστών και προσφύγων, η ανάπτυξη της γνήσιας εργατικής – λαϊκής αλληλεγγύης είναι ο ελπιδοφόρος δρόμος για τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών στη δουλειά, την Υγεία, την Εκπαίδευση, τον ελεύθερο χρόνο, τον Αθλητισμό και Πολιτισμό, ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, το ρατσισμό και την ξενοφοβία».
