Έχοντας αποκτήσει κατά τη διάρκεια της καριέρας του το προσωνύμιο «Απάτσι», καταλαβαίνει κάποιος πως ο διεθνής Αργεντίνος ποδοσφαιριστής Κάρλος Τέβες δεν υπάγεται και στις πλέον συνηθισμένες περιπτώσεις παικτών εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Κάτι που φυσικά και ο ίδιος έχει φροντίσει να το αποδείξει ουκ ολίγες φορές εντός και εκτός των γηπέδων.
Ο νυν παίκτης της Μπόκα Τζούνιορς, που έχει φορέσει και τη φανέλα της Γιουβέντους, μίλησε στο αργεντίνικο κανάλι «America TV» για τις συνέπειες της εξάπλωσης του κορονοϊού και κυρίως αυτές στον οικονομικό τομέα. Και στάθηκε στη θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι εργαζόμενοι τόσο στη χώρα του όσο και παγκοσμίως που βλέπουν πλέον να μην μπορούν να ταΐσουν την οικογένειά τους, όπως είπε, χάνοντας τις δουλειές τους. Μάλιστα, όπως σημείωσε, οι ποδοσφαιριστές δεν συγκρίνονται με τους απλούς μεροκαματιάρηδες που βρίσκονται σε απόγνωση για να ταΐσουν την οικογένειά τους.
«Το χτύπημα είναι περισσότερο για τους παππούδες μας, τους γονείς μας. Περισσότερο ο φόβος είναι για εκείνους παρά για τον εαυτό μας. Οι φτωχές γειτονιές είναι εκεί που πλήττονται πιο πολύ. Εμείς προσπαθούμε να βοηθήσουμε. Δεν μπορεί να κερδοσκοπούν κάποιοι όταν οι άνθρωποι δεν έχουν χρήματα. Είναι σημαντικό να είμαστε μαζί και να προσπαθούμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους που το χρειάζονται.
Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που είμαστε καλά και υγιείς. Ο ποδοσφαιριστής μπορεί να ζήσει έξι μήνες ή ένα χρόνο χωρίς να πληρωθεί. Δεν είναι στην απόγνωση που έχει εκείνος που ζει με τα παιδιά κάθε μέρα και πρέπει να φύγει από το σπίτι του στις 6 το πρωί και να επιστρέψει στις 7 το απόγευμα για να ταΐσει την οικογένεια. Δεν είμαστε όλοι το ίδιο σε αυτή την περίπτωση» είπε μεταξύ άλλων ο «Απάτσι».
Υ.Γ: Ο Κάρλος Τέβες μεγάλωσε στο Φουέρτε Απάτσε ένα φτωχό προάστιο στο Μπουένος Άιρες. Τα παιδικά του χρόνια στην Αργεντινή, ο Τέβες τα περιγράφει έτσι: «Πολλές φορές δεν είχαμε καλά-καλά να φάμε επειδή ο πατέρας μας δεν μπορούσε να βρει δουλειά, αλλά το να ακούω «σ’ αγαπώ» από τους γονείς μου ήταν αρκετό για να περάσει η πείνα. Το να τους βλέπω να αγωνίζονται μου έδωσε τη δύναμη που έχω σήμερα. Έμαθα τις αξίες του σεβασμού, της ταπεινότητας και της θυσίας»…
