Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Η ταινία της βδομάδας: Sibyl

Sex και ψυχανάλυση – Sibyl 2019 Διάρκεια: 100’ Σκηνοθεσία: Ζυστίν Τριέ Πρωταγωνιστούν: Βιρζινί Εφιρά, Αντέλ Εξαρχόπουλος, Γκασπάρ Ουλιέ Το γυναικείο..

Sex και ψυχανάλυση – Sibyl

2019

Διάρκεια: 100’

Σκηνοθεσία: Ζυστίν Τριέ

Πρωταγωνιστούν: Βιρζινί Εφιρά, Αντέλ Εξαρχόπουλος, Γκασπάρ Ουλιέ

Το γυναικείο σινεμά – οι ταινίες που γράφουν και γυρίζουν νέες γυναίκες – ήρθε για να μείνει. Είναι ταινίες κοινωνικά ευαίσθητες, προσωπικά ψαγμένες, ποιητικές και κινηματογραφικά ενδιαφέρουσες. Η ματιά τους είναι διαφορετική από αυτή που έχουμε συνηθίσει μέχρι τα τώρα, γι’αυτό και συνήθως αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό και καχυποψία από τους κριτικούς – άντρες στην πλειοψηφία τους. Oρισμένοι ομολογούν με ειλικρίνεια πως κάποιες ταινίες τις βρίσκουν δυσνόητες.

Όπως δυσνόητος είναι και ο γυναικείος ψυχισμός. Με αυτόν καταπιάνεται σε μια παρακινδυνευμένη ταινία η νεαρή γαλλίδα σκηνοθέτης Ζυστίν Τριέ, μια από τις φετινές ολόφρεσκες παρουσίες στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ των Καννών. Η Τριέ έχει πλήρη επίγνωση της δυσκολίας του να είσαι γυναίκα και να κάθεσαι πίσω από την κάμερα: ‘Μια γυναίκα που έχει φιλοδοξίες θα πρέπει να απολογείται.’ Θαυμάστρια του Κασσαβέτη, γράφει το σενάριο για την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία της μαζί με τον σκηνοθέτη, σύντροφο της και πατέρα των παιδιών της Αρτύρ Χαραρί. Ο τίτλος, όπως και στην προηγούμενη ταινία, ένα γυναικείο όνομα. Τότε Βικτόρια, νικηφόρα, τώρα Σύμπιλ, η Σίβυλλα. Και πάλι πρωταγωνίστρια η Βιρζινί Εφιρά. Μαζί με την πληθωρική Αντέλ Εξαρχόπουλος φτιάχνουν ένα ακτύπητο δίδυμο γεμάτο ένταση. Να πούμε εδώ ότι και οι δυο πρωταγωνίστριες έχουν από έναν Έλληνα πρόγονο.

Η Σιμπύλ είναι μια ψυχολόγος και συγγραφέας, που μάλλον μπερδεύει τα όρια σχετικά με το που πρέπει να τελειώσει με την ανάλυση και που να αρχίσει η μυθοπλασία, όπως συχνά της υπενθυμίζει ο δικός της ψυχαναλυτής. Έχει αποφασίσει να σταματήσει να δουλεύει ως ψυχολόγος για να ασχοληθεί με τις δυο της κόρες και το γράψιμο, κρατάει όμως μόνο δυο περιπτώσεις: ένα μικρό αγόρι που προσπαθεί να ξεπεράσει το πένθος και την Μαργκό, μια νεαρή ηθοποιό του κινηματογράφου που παίρνει τον ρόλο που πάντα ονειρευόταν αλλά μένει έγκυος από τον συμπρωταγωνιστή της, ο οποίος τυγχάνει να είναι και σύντροφος της σκηνοθέτιδας. H Μαργκό ζητάει απεγνωσμένα, εκβιαστικά, τη βοήθεια της Σιμπύλ, της ζητάει να πάρει ατη την απόφαση για το τι θα κάνει η Μαργκό στη ζωή της. Η Σιμπύλ μέσα από την θεραπευόμενη της ξαναζεί μια δικιά της παλιά ιστορία μοιραίου πάθους και προδοσίας, ενώ ταυτόχρονα ηχογραφεί με το κινητό της τις συνεδρίες για να τροφοδοτήσει με υλικό το καινούργιο της βιβλίο, προς μεγάλη φρίκη του δικού της ψυχαναλυτή ο οποίος πιστεύει πως η Σιμπύλ έχει από πολλού ξεπεράσει τα δεοντολογικά εσκαμμένα.

Η Μαργκό θα φύγει για γυρίσματα στο Στρόμπολι χωρίς να έχει ακόμα αποφασίσει τι θα κάνει με το παιδί που έχει στην κοιλιά της. Η εξέλιξη όμως δεν είναι καλή – η Μαργκό κάνι την άμβλωση που δεν έκανε στη Γαλλία και μετά αποπειράται να αυτοκτονήσει – και η Σιμπύλ θα βρεθεί κι αυτή στο ηφαιστειογενές νησί, μαζί με το κινηματογραφικό συνεργείο, στη μέση του ερωτικού τριγώνου – σκηνοθέτης, πρωταγωνιστής, πρωταγωνίστρια – λίγο ψυχαναλύτρια, λίγο συγγραφέας, λίγο σκηνοθέτης, λίγο ερωμένη. Παρελθόν και παρόν θα συγκρουστούν και θα την διαλύσουν.

Μια ιστορία με γυναίκες στα όρια – αξιοσημείωτη η παρουσία Σάντρα Χύλερ του Τόνι Ερντμαν στο ρόλο της σκηνοθέτιδας – γυναίκες που προσπαθούν να βρουν τον εαυτό τους μέσα από τις σχέσεις τους με τους άντρες…που τις προδίδουν ακόμα κι όταν τις φροντίζουν. Με γυναίκες που οι ψυχώσεις και οι ανασφάλειες τους δεν γνωρίζουν όρια. Που οι αντιδράσεις του μοιάζουν υπερβολικές, ιδωμένες από την σκοπιά των αντρών. Η Σιμπύλ μεθάει και παρασέρνει ανθρώπους και τραπέζια στο πέρασμα της, η Μαργκότ μπαίνει σένα δωμάτιο και σπάει τα πάντα, η Μίκα (η σκηνοθέτης) προσπαθεί να ξεφύγει από την τρέλα βουτώντας στα βαθιά. Ο γυναικείος νους είναι γόνιμος, ακόμα και στο να εφευρίσκει τρόπους να αυτοκαταστρέφεται.

Η αφήγηση πηδάει συνέχεια ανάμεσα στο παρόν, το εγγύς και το μακρινό μέλλον, ανάμεσα σε διαφορετικούς χώρους και άτομα. Με κεντρικό άξονα πάντα τη Σιμπύλ. Τα κάδρα όμως και οι χρόνοι εναλλάσσονται με τέτοια αρμονία που, αντί να μας μπερδεύουν, ξετυλίγουν με μαεστρία το κουβάρι του συναισθηματικού κόσμου της Συμπίλ, έτσι όπως το παρελθόν κλείνει το μάτι στο παρόν και το μέλλον.

Κάποια στιγμή, κάπου στη μέση της ταινία, ο χρόνος μένει σταθερός, στο παρόν, και αλλάζει ο χώρος. Από το Παρίσι η Σιμπύλ και η δράση μεταφέρονται στο Στρόμπολι, το μικρό, μυστηριακό νησί στη νότια Ιταλία, το σκηνικό της ομότιτλης ταινίας του Ροσσελίνι. Καθώς το αεροπλάνο που μεταφέρει τη Σιμπύλ πλησιάζει, η κάμερα ερωτοτροπεί με το ηφαίστειο.

Πάνω στο νησί η ταινία που πρωταγωνιστεί η Μαργκό και ο εραστή της μπαίνει δυναμικά μέσα στην ταινία, η μια ταινία πάνω στην άλλη να προσπαθεί να δείξει αυτά που παραλείπει η κυρίως αφήγηση. Η κάμερα παρακολουθεί την κάμερα που παρακολουθεί τους πρωταγωνιστές της ταινίας, το παράνομο ζευγάρι, μέσα στην ταινία. Η κάμερα παρακολουθεί την σκηνοθέτιδα, την προδομένη γυναίκα που είναι αναγκασμένη να σκηνοθετεί τον σύντροφο της που ερωτοτροπεί με την ερωμένη του. Η κάμερα κινηματογραφεί την Σιμπύλ να κάθεται πίσω από την κάμερα, να ορίζει τις κινήσεις και τα συναισθήματα των άλλων, κάτι που ήθελε πάντα να κάνει μέσα από την ψυχανάλυση και τη συγγραφή. ‘Λόγω του χρονοδιαγράμματος της Σάντρα (Χύλλερ) αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε τις σκηνές στο Στρόμπολι στην αρχή, και έτσι οι ήρωες δεν είχαν φτάσει συναισθηματικά στο σημείο που θα έπρεπε να είναι για την κορύφωση της ταινίας. Το μέρος όμως μας συνεπήρε.» Ο καθαγιασμένος κινηματογραφικά χώρος.

Κι η ταινία συνεπαίρνει, σε σημείο που να ξεχνάμε τις πιθανές υπερβολές της και κάποια κενά στην αφήγηση. Αν μη τι άλλο, μια προσπάθεια τίμια και εμπνευσμένη. Που ‘καίγεται’ καθώς θα κάνει πρεμιέρα μέσα στο καλοκαίρι, σε μια μισοάδεια Αθήνα. Ο ελληνικός τίτλος ασχολίαστος…

Απόψεις