Για «επιχείρηση αντιγκράφιτι» στην Αθήνα, μας ενημερώνει η εφημερίδα Καθημερινή με εκτενές ρεπορτάζ της. Το ίδιο ρεπορτάζ με παραλλαγές έχει δημοσιευθεί σε όλα σχεδόν τα ειδησεογραφικά site -γεγονός που δείχνει πως έχει «βγει» κατ’ ευθείαν από την πλατεία Κοτζιά.
Όπως διαβάζουμε επί «δύο μήνες» τα συνεργεία του Δήμου Αθηναίων «καθάριζαν τοίχους και έβαφαν ρολά στο εμπορικό ιστορικό κέντρο με στόχο να σβηστούν οι μουντζούρες που για πολλά χρόνια αποτελούσαν το μόνιμο ντεκόρ».
Οι εργασίες, όπως αναφέρουν τα ρεπορτάζ, πραγματοποιήθηκαν κυρίως κατά τη διάρκεια της νύχτας, σε εμπορικά σημεία του κέντρου. Αθηνάς, Ευριπίδου, Σοφοκλέους, Αριστείδου, Αιόλου, Κολοκοτρώνη, Πραξιτέλους, Λέκκα, Αθηναΐδος, Αγίας Ειρήνης, Πολυκλείτου, Αγίου Μάρκου, Χρυσοσπηλιωτίσσης, Βλαχάβα, Βύσσης, Μιλτιάδου, Νικίου, Καρόρη, Αβραμιώτου, Βορέου, Καΐρη.
Αυτοί, γράφει το ρεπορτάζ, «είναι οι βασικοί δρόμοι της πρωτεύουσας στους οποίους έδρασε η εξειδικευμένη ομάδα αντιγκράφιτι του Δήμου Αθηναίων».
Το πρώτο το οποίο μας κάνει εντύπωση είναι η… πολεμική ορολογία που χρησιμοποιουν τα ρεπορτάζ: «επιχείρηση», που έκαναν τα «συνεργεία», κυρίως τη «νύχτα» και το αράδιασμα όλων των δρόμων του κέντρου, παραπέμπουν σε μια… «μάχη» που έδωσε ο Δήμος με τους… τοίχους!
Γιατί όμως όλο αυτό; Γιατί αυτή η ορολογία; Γιατί αυτά τα ρεπορτάζ;
Δεν αφορά μόνον στο γεγονός ότι θέλουν να φτιάξουν το προφίλ του Δημάρχου Αθηναίων, κ. Μπακογιάννη (άλλος ένας «άριστος»). Αν και σίγουρα παίζει ένα ρόλο η αναβάθμιση του προφίλ του δημάρχου λίγες μέρες πριν την Πρωτοχρονιά και περίπου 10 μήνες πριν τις Δημοτικές Εκλογές του 2023, δεν είναι μόνον αυτός ο λόγος.
Το ρεπορτάζ αυτό καλό θα ήταν να το «διαβάσουμε» στο γενικότερο πλαίσιο: η «επιχείρηση αντιγκράφιτι» γίνεται την ίδια περίοδο που συνεχίζονται τα έργα του μετρό στην πλατεία Εξαρχείων, την ίδια περίοδο που η βραχυχρόνια μίσθωση στο κέντρο της Αθήνας κερδίζει διαρκώς έδαφος και την ίδια περίοδο που η τουριστικοποίηση της Αθήνας μετασχηματίζει την πρωτεύουσα σε μια πόλη για τους τουρίστες και τους επισκέπτες παρά για τους κατοίκους της.
Η «επιχείρηση αντιγκράφιτι» αποκτά χαρακτήρα «πολεμικό», ακριβώς διότι η πόλη αλλάζει χέρια: δεν ανήκει πια στους κατοίκους της, αλλά στους επισκέπτες της, οι οποίοι θέλουν μια πόλη καθαρή, μια πόλη αποστειρωμένη, ειδικά στο ιστορικό της κέντρο, για να μπορούν να την «εκμεταλλευτούν» καθαρή -σαν να μην την ζουν οι κάτοικοί της.
Αυτό ακριβώς είναι το θέμα: οι κάτοικοι της πρωτεύουσας έχουν το δικαίωμα να κοιμούνται (κάποιες φορές, ανάλογα με το αν το επιτρέπουν οι πλατφόρμες του Airbnb), να κυκλοφορούν στους δρόμους της, να πηγαίνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, να πίνουν καφέ ή ποτό. Αλλά όχι να διαδηλώνουν, όχι να συζητάν, όχι να πολιτικοποιούνται, όχι να διαφωνούν. Αυτή είναι η γενικότερη αναπλαισίωση του χώρου που υφίσταται στις μέρες μας. Γίνεται χώρος της εργασίας και του εμπορίου. Όχι χώρος για να ζεις, αλλά χώρος για να χρησιμοποιείς.
