Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος για τον Δημήτρη Δαγκλή που σκοτώθηκε στο Πέραμα, σε μια συγκλονιστική ανάρτηση:
«Είχε όνομα: Δημήτρης Δαγκλής. Ηταν 40 χρόνων. Είχε οικογένεια. Είχε όνειρα. Είχε ζωή. Αλλά σκοτώθηκε.
Δεν ήταν η “κακιά στιγμή”. Δεν ήταν “ατύχημα”. Ηταν ένα ακόμα έγκλημα, λένε οι συνάδελφοί του. Στο βωμό της εκμετάλλευσης. Της εντατικοποίησης.
Στο βωμό του κέρδους της Cosco. Από τη μια τα θυσιαστήρια της “φτηνής” ζωής των εργατών. Από την άλλη τα θησαυροφυλάκια των μονοπωλίων.
Από το 2016 μέχρι σήμερα 113 σκοτωμένοι εργάτες. Οι καταγεγραμμένοι. Κανείς δεν ξέρει πόσοι είναι πραγματικά οι “Δημήτρηδες”, πόσα άλλα φονικά, πόσα σακατιλίκια σκεπάστηκαν, κρύφτηκαν, εξαφανίστηκαν.
Σχεδόν ένας νεκρός ή τραυματίας την ημέρα. Πόλεμος. Ταξικός. Αμείλικτος. Αδυσώπητος. Και μονομερής.
Οι εργάτες στην Cosco λένε “ως εδώ”. Κάνουν το δάκρυ τους, την θλίψη τους, την οργή τους, την αγωνία τους ΑΓΩΝΑ.
Το μόνο που ζητούν είναι όχι άλλους “Δημήτρηδες”. Ούτε εκεί, ούτε πουθενά. Τους απαντούν “όχι”. Οι εργάτες της Cosco είμαστε εμείς. Ολοι.
Τα παιδιά μας. Οι φίλοι μας. Οι γείτονές μας. Ολοι».
* Αναδημοσίευση από την προσωπική σελίδα στο Facebook του Νίκου Μπογιόπουλου
