Η Αμερική στη δίνη του κορωνοϊού, το γεωοικονομικό παιχνίδι πίσω από την πυρετώδη προσπάθεια εξεύρεσης του φαρμάκου για την καταπολέμηση της πανδημίας και οι θανάσιμες επιπτώσεις των οικονομικών κυρώσεων των ΗΠΑ απέναντι στο Ιράν. Πώς συνδέονται όλα αυτά; Ακολουθούν οι απαντήσεις…
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ο Μιτς Μακόνελ , επικεφαλής της Ρεπουμπλικανικής πλειοψηφίας της αμερικανικής Γερουσίας ανακοινώνει το νέο «Σχέδιο Μάρσαλ», την «ιστορική συμφωνία» μεταξύ Ρεπουμπλικανών και Δημοκρατικών για το έκτακτο οικονομικό πακέτο ύψους 2 τρισ. δολαρίων που θα δοθεί ως αντίβαρο στην οικονομική κρίση που προκαλεί στις ΗΠΑ η πανδημία του κορωνοϊού.
Πρόκειται για χρήματα που θα διανεμηθούν «απευθείας στα νοικοκυριά», τόνισε κατά την έξοδό του από τη Γερουσία ο Μακόνελ, προσθέτοντας ότι μέρος αυτών προορίζεται για τη σταθεροποίηση σημαντικών τομέων της «εθνικής οικονομίας», αλλά και για τα «νοσοκομεία και τα ιατρικά κέντρα».
Οι δηλώσεις Μακόνελ, έρχονται λίγες μόνο ώρες μετά την ανακοίνωση της εκπροσώπου του ΠΟΥ, Μάργκαρετ Χάρις , η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ δήλωσε ότι οι ΗΠΑ έχουν τις «προϋποθέσεις» για να μετατραπούν στο νέο παγκόσμιο επίκεντρο της πανδημίας.
Μέχρι τώρα, βάσει των στοιχείων του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς , στη χώρα έχουν καταγραφεί επισήμως 55χιλ. κρούσματα, με τα 25χιλ. απ’ αυτά να εντοπίζονται στη Ν. Υόρκη, ενώ πληθαίνουν οι φωνές που προβλέπουν- στο πιο εφιαλτικό από όλα τα σενάρια- την εισαγωγή έως και 140χιλ. ατόμων στα νοσοκομεία, όταν σε όλη την επικράτεια διαθέτονται μόλις 3χιλ. κρεβάτια σε ΜΕΘ [CTV Νews, BBC].
Παράλληλα, η αμερικανική φαρμακοβιομηχανία παίζει τα ρέστα της για την εξεύρεση πιθανής θεραπείας από τον κορωνοϊό, με την εταιρεία Gilead Sciences (G.S) να ‘χει αναπτύξει ένα νέο πειραματικό σχέδιο, χορηγώντας το φάρμακο remdesivir (που μέχρι τώρα προορίζονταν για την ασθένεια του Έμπολα) σε πάσχοντες από τον COVID-19.
Το θέμα έχει και γεωπολιτικό ενδιαφέρον, μα, για την ώρα, θα αρκεστούμε να αναφέρουμε ότι όταν το Ινστιτούτο Ιολογίας της Wuhan υπέβαλλε αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, ώστε να κατέχει εκείνο το μονοπώλιο στην παραγωγή του φαρμάκου, η G.S πολέμησε με νύχια και με δόντια για να ακυρώσει αυτή την προοπτική, καθώς υπήρχε το ενδεχόμενο να… μετριαζόταν ο ενθουσιασμός των επενδυτών που ανέβασαν τη μετοχή της κατά 22% τους δύο τελευταίους μήνες.
Στο πεδίο της οικονομίας, πέραν απ’ τις καμπάνες- όχι πια καμπανάκια- που βαρούν στη Wall Street, στην πραγματική οικονομία, δηλαδή χάνονται εκατομμύρια θέσεις εργασίας κάθε εβδομάδα, ενώ τα όποια προστατευτικά για την υγεία και τα δικαιώματα των εργαζομένων μέτρα πάρθηκαν, δεν αποτελούν παρά σταγόνα στον Ατλαντικό, μιας και είναι αρκετές οι καταγγελίες εργαζομένων που κάνουν λόγο για ανεπαρκή μέτρα προστασίας στους χώρους εργασίας και για ανύπαρκτη προνοιακή πολιτική από την πλευρά της κεντρικής κυβέρνησης για όσους έχασαν τη δουλειά τους ή αναγκάστηκαν να μείνουν στο σπίτι τους, λόγω του lockdown σε διάφορες πολιτείες.
Κι ενώ ο ιός μεταδίδεται με ταχύτητα φωτός στη γη της ελευθερίας, ένας από τους μεγάλους αντιπάλους της Ουάσινγκτον, το Ιράν μέτρησε μέσα σε ένα μόλις εικοσιτετράωρο άλλους 122 νεκρούς , με τον εκπρόσωπο του υπουργείου Υγείας, Κ. Τζαχανπούρ να προσθέτει επιπλέον 1.762 κρούσματα στη λίστα των ήδη 24.811 καταγεγραμμένων φορέων του νέου ιού.
Η κατάσταση, δίχως άλλο, είναι τραγική. Με το καθεστώς να βαρύνεται με την κατηγορία της αποσιώπησης των πραγματικών δεδομένων, τουλάχιστον για το διάστημα λίγο μετά την εμφάνιση του πρώτου κρούσματος στις 19 Φεβρουαρίου, γεγονός που οδήγησε, λένε οι επικριτές της ιρανικής κυβέρνησης, στην έκρηξη των κρουσμάτων, αφού, μετά την εμφάνιση του ιού στη χώρα, αρκετοί κάτοικοι των μεγαλουπόλεων κατέφυγαν στην επαρχία με αποτέλεσμα τη διασπορά του ιού.
Εκτός, όμως, από τις κατηγορίες για απόκρυψη του πραγματικού αριθμού των προσβληθέντων από τον COVID-19, ο Πρόεδρος Χασάν Ρουχανί έχει να αντιμετωπίσει τις νέες, ακόμη πιο δραστικές κυρώσεις των ΗΠΑ.
Ο Τράμπ, αφού έκανε αισθητή εκ νέου την εχθρική του παρουσία στη Βενεζουέλα, επιβάλλοντας επιπλέον κυρώσεις, αξιοποίησε για άλλη μια φορά το άρθρο 311 του Patriot, στρέφοντας τα οικονομικά του πυρά απέναντι στο Ιράν, δίνοντας όμως έτσι ένα βολικό άλλοθι στο καθεστώς της Τεχεράνης ώστε να κρύψει τις τεράστιες ευθύνες του για την εξάπλωση του ιού στη χώρα.
Πέραν όμως του σκληρού ανταγωνισμού των δύο ηγεσιών (οι Ιρανοί αξιωματούχοι, παρότι δεν προσέρχονται με τον λουστραρισμένο κυνισμό των Αμερικανών ομολόγων τους στο τραπέζι της διεθνούς διπλωματίας , παίζουν εξίσου δυναμικά κορόνα ή γράμματα το μέλλον της ανθρωπότητας), υπάρχει κι ο αντίκτυπος αυτών των κυρώσεων στις ζωές των πολιτών της μεσανατολικής χώρας.
Στην εποχή πριν την πανδημία (συνηθίστε το, έτσι θα ορίζεται ο κόσμος μας πλέον), έπειτα από τις πρώτες κυρώσεις που ακολούθησαν την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, το ΑΕΠ της Ισλαμικής Δημοκρατίας υποχώρησε κατά 4,8% το 2018 (ΔΝΤ), η ανεργία αυξήθηκε από το 14,5% στο 16,8%, ενώ, βάσει των στοιχείων της ΠΤ, ο καλπασμός του πληθωρισμού (έτερο τέκνο των αμερικανικών κυρώσεων) είχε ως αποτέλεσμα την εκτόξευση της τιμής βασικών αγαθών (όπως το κρέας) πάνω από το 100%.
Επιπλέον, όπως αναφέρει η Έκθεση του Παρατηρητηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Ιράν (ΠΑΔ): «οι οικονομικές κυρώσεις (…) των ΗΠΑ», έθεσαν σοβαρά εμπόδια στην εισαγωγή «φαρμάκων και ιατρικού εξοπλισμού» στη χώρα, αφήνοντας ουσιαστικά τους Ιρανούς που πάσχουν από «χρόνιες παθήσεις, χωρίς τη θεραπεία που έχουν ανάγκη».
Καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αυτό την περίοδο που διανύουμε, με τις ευπαθείς ομάδες της παγκόσμιας κοινότητας να αποτελούν την κατεξοχήν κατηγορία πολιτών που προσβάλλονται (πιθανότατα θανάσιμα) από τον COVID19;
Νομίζουμε, η απάντηση είναι προφανής.
Φυσικά, στην κυνική γλώσσα της «ρίαλπολιτίκ» του ιμπεριαλισμού, οι κυρώσεις δεν αποτελούν παρά «ένα μέτρο χαμηλού κόστους και κινδύνου- μεταξύ πολέμου και διπλωματίας- εκεί όπου η στρατιωτική επέμβαση δεν είναι εφικτή», αποσκοπώντας στην οικονομική απομόνωση του αντιπάλου και, γιατί όχι, στην αντικατάσταση της εχθρικής κυβέρνησης με μια άλλη, πιο φιλική προς τους γραβατωμένους πολιτικούς υπηρέτες της οικονομικής ελίτ.
Η χρονική στιγμή επιβολής των νέων οικονομικών πολεμικών μέτρων από τον Τραμπ, μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί, αφού εκτός του προφανούς, την προσπάθεια δημιουργίας κλίματος οικονομικής και κοινωνικής ασφυξίας εν μέσω μιας απειλής για τη δημόσια υγεία, δεν είναι λίγοι εκείνοι, σε Ουάσινγκτον και Τελ Αβίβ, που θέλουν να επισπεύσουν την όποια εμπλοκή με το Ιράν πριν τη διεξαγωγή των αμερικανικών εκλογών και, προς θεού, πριν σκάσει η «βόμβα» του κοροναϊού για τα καλά στις ΗΠΑ.
Αυτά, όμως, είπαμε, αποτελούν τη γλώσσα των πολεμοκάπηλων γερακιών που βλέπουν σε κάθε κρίση την ευκαιρία να μπουκώσουν με ακόμα περισσότερα αιματοβαμμένα δολάρια τα ήδη ξέχειλα σεντούκια του ξεδιάντροπου πλουτισμού τους.
Γιατί, στην πραγματική ζωή, των πραγματικών ανθρώπων η διπλωματία τους έχει θύματα. Με ονοματεπώνυμο και οικογένεια. Ως εκ τούτου, κανείς δε μπορεί να μείνει βουβός απέναντι σε πολιτικές, οι οποίες, όπως πρόσφατα δήλωσε ο πρώην υψηλόβαθμος αξιωματούχος του ΟΗΕ, Alfred de Zayas, εκτός από «παράλογες» μπορούν να χαρακτηριστούν και γενοκτονικές…
