Ευγνώμονες και σκλάβοι
Μουσική, Στίχοι : Σταμάτης Μορφονιός
Το ‘μαθαν οι αφέντες πως τα όπλα πια δεν φτάνουν
για να κοιμούνται ήσυχοι δίχως να αμφιβάλλουν
πως θα ξυπνήσουν στο κρεβάτι κι όχι στην αγχόνη
έπρεπε οι σκλάβοι να πειστούν πως η σκλαβιά, τούς σώνει.
«Να ’στε φρόνιμα παιδιά
Να δουλεύετε σκληρά
Να υπακούτε να φοβάστε
Κι όλα θα ν’ καλά.»
Να λένε «δόξα τω θεώ
που δεν μας βρήκαν κι άλλα»
«φτηνά» να λεν «μας γλύτωσαν από δεινά μεγάλα»
και πρόθυμοι να υπακούν
στις διαταγές του αφέντη
ενώ αυτός θα υπόσχεται ένα μεγάλο γλέντι
Μόλις τελειώσει το κακό
-ποτέ δεν θα τελειώσει-
θα τους αφήσει λεύτερους
αφού πρώτα τους σώσει.
Ως τότε να κλειδώνονται μόνοι τους στα κελιά τους
Θα νοιάζονται οι αφέντες τους γι αυτούς και τα παιδιά τους.
Ως τότε να προσεύχονται, όμως να μην μιλάνε
Οι τύραννοι ευεργέτες τους, πιστά θα τους φυλάνε.
Έτσι σκυμμένοι να υπακούν
να ’χουν χαρά μεγάλη
να κλαίνε από την τύχη τους
κι ευγνώμονες και σκλάβοι.
«Να ’στε φρόνιμα παιδιά
Να δουλεύετε σκληρά
Να υπακούτε να φοβάστε
Κι όλα θα ν’ καλό.»
Μα έρχεται όμως η στιγμή
που τελειώνει η υπομονή
και οι αφέντες τρέχουν να κρυφτούν σα ποντικοί.
Η ιστορία είναι παλιά
κι όποιος κάνει πως ξεχνά
να το ξέρει πως την πείνα δεν την σταματούν κελιά
Και πως είναι ανίκητο το πάθος για την Λευτεριά.
