Λείπει σε μακρινό ταξίδι, έντεκα χρόνια. Η συγκλονιστική φωνή με τη θεραπευτική έκταση, μπορεί με το θάνατό της να ματαίωσε τη γήινη επικοινωνία, όμως εξακολουθεί να επικοινωνεί με τα τραγούδια της, που αποτελούν βάλσαμο και γροθιά για τους αδικημένους αυτού του κόσμου. Η Μερσέντες Σόσα δεν πέθανε. Κατήργησε το σύνορο με το χρόνο, με τη φωνή της – όχι τυχαία – και θα υπάρχει πάντα. Οι άνθρωποι, που στο πέρασμά τους από τη ζωή, δημιούργησαν ιστορία και έργο, οι άνθρωποι που άφησαν παρακαταθήκη πνευματική, καλλιτεχνική και πολιτική, δεν ξεχνιούνται ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Η Μερσέντες Σόσα, έθεσε την τέχνη της και τον εαυτό της στην εξυπηρέτηση υψηλών στόχων, σκοπών και προοπτικών. Η λατρεμένη «Negra» συνέδεσε τη ζωή της και το έργο της με τον αγώνα του λαού της Αργεντινής και των άλλων λαών της περιοχής ενάντια σε δικτατορικά καθεστώτα και την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Με την ξεχωριστή φωνή της, που φιλοξενεί στα πατήματα και τις αναπνοές της τα αρώματα της επαναστατημένης ψυχής των λαών, θα εξακολουθεί να υψώνεται κόντρα στην αδικία, να διεκδικεί αξιοπρέπεια, κοινωνική και πολιτική ελευθερία, όπως έκανε σ’ όλη της την πορεία.
Στη χώρα μας εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις 12 Σεπτεμβρίου1986 στην Καισαριανή, στο πλαίσιο του 12ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή. Έκτοτε πραγματοποίησε άλλες συναυλίες (Λυκαβηττός, Κατράκειο, Θεσσαλονίκη, Ηρώδειο), ενώ συνεργάστηκε και με έλληνες καλλιτέχνες (Μαρία Φαραντούρη, Χάρις Αλεξίου, Νάνα Μούσχουρη, κ.ά.). Τελευταία της συνεργασία με Έλληνα καλλιτέχνη ήταν με το συγκρότημα Απουριμάκ, που αποτελείται από λατινοαμερικάνους και Έλληνες μουσικούς. Ερμήνευσε στα ελληνικά το τραγούδι «Βράχια Γυμνά», που περιέχεται στον δίσκο «Στις γειτονιές του νότου» (2001).
Η Μερσέντες Σόσα άφησε την τελευταία της πνοή στις 4 Οκτωβρίου 2009, σε κλινική του Μπουένος Άιρες.
