«Εδώ ‘ναι το πικρό το χώμα του Διστόμου/ Ω, εσύ διαβάτη όπου πατήσεις να προσέχεις./ Εδώ πονά η σιωπή, πονάει κι η πέτρα κάθε δρόμου/ κι απ’ τη θυσία, κι απ’ τη σκληρότητα του ανθρώπου…»
(Γιάννης Ρίτσος)
Σήμερα, συμπληρώνονται 70 χρόνια, από τη θηριωδία των Ναζί στο Δίστομο. Στις 10 Ιουνίου του 1944, στην κωμόπολη της Βοιωτίας, συντελέστηκε ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα των χιτλερικών στρατευμάτων κατοχής στην Ελλάδα. Μέσα σε λίγες ώρες, οι Γερμανοί φασίστες κάτω από τις εντολές των SS, δολοφόνησαν με τον πιο φρικτό τρόπο 228 άνθρωπούς κάθε ηλικίας. Οι ναζιστές υπάνθρωποι, εκείνο το μεσημέρι του Ιουνίου μπήκαν στο Δίστομο, και διέπραξαν ένα απίστευτο μακελειό. Αποκεφάλισαν ανθρώπους, εκτέλεσαν λογχίζοντας και τσαλαπατώντας βρέφη, ξεκοίλιασαν εγκύους και βίασαν γυναίκες πριν τις σκοτώσουν, σκότωσαν ακόμα και τα ζώα… Σε κάθε σπίτι που έμπαιναν, αφού ολοκλήρωναν το δολοφονικό τους έργο, έβαζαν στην πόρτα έναν κόκκινο σταυρό, ώστε να είναι σίγουροι, ότι πέρασαν από παντού… Η σφαγή σταμάτησε μόνον όταν έπεσε το σκοτάδι της νύχτας. Λίγο πριν αποχωρήσουν τα κτήνη, έβαλαν φωτιά και έκαψαν τα σπίτια. Ο χιτλερικός βαρβαρισμός είχε ισοπεδώσει το Δίστομο. Οι νεκροί έφτασαν τους 228, από τους οποίους οι 117 ήταν γυναίκες και οι 111 άντρες, ανάμεσά τους, ήταν και 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων.
Εβδομήντα χρόνια μετά το ολοκαύτωμα του Διστόμου, υπάρχουν 500 χιλιάδες …«διαβάτες» (όπως θα έλεγε και ο ποιητής), που δεν προσέχουν που πατούν! Υπάρχουν 500 χιλιάδες πολίτες που στις πρόσφατες ευρωεκλογές, επέλεξαν να ψηφίσουν τους εγχώριους ιδεολογικούς απογόνους των ναζί. Ψήφισαν «Χρυσή Αυγή» το φασιστικό μόρφωμα που υμνεί τα Ες – Ες και τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής της Βέρμαχτ, που ξεκλήρισαν το Δίστομο, τα Καλάβρυτα, την Κοκκινιά… Στήριξαν με την πολιτική τους επιλογή, τον κόμμα του ναζιστή Μιχαλολιάκου, ο οποίος το Μάη του 2012, με συνέντευξη του στον «Τύπο της Κυριακής», προκαλώντας ισχυριζόταν ότι τα εγκλήματα στα Καλάβρυτα, «έγιναν από Γερμανούς, όχι από ναζί. Δεν ήταν όλοι οι Γερμανοί ναζί»!
Σίγουρα δεν ήταν όλοι οι Γερμανοί ναζί, αλλά το ναζισμό τον ασπάστηκε μεγάλο μέρος του γερμανικού λαού. Ναζί ήταν αυτοί που διέπραξαν τα ολοκαυτώματα στο Δίστομο και τα Καλάβρυτα. Όπως εν’ δυνάμει φασίστας και οπαδός του ναζισμού, είναι αυτός που ψηφίζει του Χρυσαυγίτες. Τους θιασώτες και οπαδούς του Χίτλερ, αυτούς που πρόσφατα έξω από τη Βουλή τραγουδούσαν τον ύμνο των Ες – Ες, αυτούς που θεωρούν τους εγκληματίες Χίμλερ, Γκέμπελς και Γκαίρινγκ, «μεγάλους ηγέτες», αυτούς που χαρακτηρίζουν «πατριώτες» τα Τάγματα Ασφαλείας και τους Χίτες και «σπεύδουν» να τους τιμήσουν.
Οσοι , λοιπόν, ψηφίζουν τους ντόπιους ναζί, αποδέχονται την ιδεολογία και τις δολοφονικές πρακτικές τους. Έχουν πολιτική ευθύνη. Εκτός, αν θεωρούν τους εαυτούς τους, φασίστες, είναι ιδεολογικά ναζιστές, είτε βιολογικοί απόγονοι των ντόπιων συνεργατών τους και αισθάνονται «περήφανοι» για το εγκληματικό έργο των προγόνων τους. Για αυτούς και κυρίως για τη δράση τους, δεν υπάρχει άλλη επιλογή για τον υπόλοιπο λαό και το κίνημα του, εκτός από την οργανωμένη πάλη για το τσάκισμα τους.
Ωστόσο για εκείνους που δηλώνουν ότι επέλεξαν τη «Χρυσή Αυγή», ως δήθεν «αντίδραση» απέναντι στο σύστημα, τους ενημερώνουμε ότι αποτελούν δημιούργημα ακριβώς αυτού του πολιτικοοικονομικού συστήματος, του καπιταλισμού, που διαλύει τη ζωή τους. Οι Γερμανοί καπιταλιστές επέλεξαν το 1933 τον Χίτλερ, ως πολιτικό εκπρόσωπο των συμφερόντων τους και τον στήριξαν στο αιματοκύλισμα της Ευρώπης και του κόσμου. Ο ναζισμός δημιούργησε εκατόμβες νεκρών και θηριωδίες όπως αυτές στο Δίστομο.
Κλείνοντας αυτό το κομμάτι, παραθέτουμε δυο αποσπάσματα, από μαρτυρίες που έχουν καταγραφεί και αφορούν τη σφαγή του Διστόμου, γιατί όταν σβήσει μνήμη, οι τραγωδίες επαναλαμβάνονται.
Ο Δ. Κιουσόπουλου, επικεφαλής της Υπηρεσίας Εγκλημάτων Πολέμου, σε έκθεση του, που δημοσιεύτηκε το 1946 καταγράφει τις φρικιαστικές εικόνες που εκτυλίχθηκαν από τους ναζί στο Δίστομο.«Αξιωματικοί, υπαξιωματικοί, στρατιώτες διαμοιράζονται εις ομάδας. Περιέρχονται τας οικίας, ως λυσσαλέαι ύαιναι, αιμοβόροι τίγρεις, κανίβαλοι της ζούγκλας! Επιπίπτουν κατά των δυστυχών κατοίκων – αδιακρίτως φύλου, ηλικίας. Σφάζουσι, φονεύουσι, βιάζουσι γυναίκες. Ξεκοιλιάζουσι εγκύους, γέροντες, νέοι είναι θύματα της αιμοβόρου μανίας. Δε φείδονται ουδενός. (…) Φονεύουσιν εντός της οικίας του, την οικογένεια του Κατσινήν – τον Δάσκαλο Καρούμαλον – την Μορωσίαν, σύζυγο Ι. Φιλίππου – σύρουν εκ της κρύπτης της, με σκοπόν διά να τη βιάσουν. Αλλ’ ότε είδον ότι αύτη ήτο έγκυος, διά μαχαίρας διάνοιξαν την κοιλίαν της. Το δε εκχυθέν έμβρυον μετά λύσσης εποδοπάτησαν».
Ο αντιστασιακός συγγραφέας Τάκης Λάππας, ο οποίος βρήκε αμέσως μετά τη σφαγή κάποιους από τους επιζώντες του Διστόμου, κατάφερε να καταγράψει και να δώσει για πάντα στην ιστορία το συγκλονιστικό χρονικό. Μια τέτοια μαρτυρία είναι της παπαδιάς Κοντύλως, που επέζησε από το μακελειό. «Εγώ, τη στιγμή που μας βάλανε στο τουφεκίδι, βύζαινα το κοριτσάκι μου, τη Μαργαρίτα, ενός χρόνου. Μου ρίξανε τρεις σφαίρες. Η μια μού χάλασε το ζερβί χέρι, η άλλη με πήρε ξώπετσα κάτω από το αυτί και η τρίτη χτύπησε στο κεφάλι το κοριτσάκι μου. Της άνοιξε το κεφάλι κι όπως την κράταγα στην αγκαλιά μου όλα τα μυαλά της πετάχτηκαν στα μούτρα μου»…
Σημείωση: Για αυτά τα εγκλήματα ο διοικητής των ναζί που διέπραξαν το έγκλημα του Διστόμου, Χανς Ζάμπελ, δεν δικάστηκε ποτέ. Συνελήφθη στο Παρίσι το 1945 και στην συνέχεια παραδόθηκε στις Ελληνικές αρχές. Όμως ενώ ήταν προφυλακισμένος στην Ελλάδα, το 1949 μετά από αίτημα της τότε κυβέρνησης της Δ. Γερμανίας παραδόθηκε στις αρχές της Βόννης για άλλη υπόθεση, αλλά δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεων του. Όπως, ποτέ, δεν πλήρωσαν και οι Γερμανικές κυβερνήσεις – με την ανοχή και των ελληνικών – τις πολεμικές επανορθώσεις
