Μία ολόκληρη σχολική χρονιά για ένα παιδί Δημοτικού χάθηκε επειδήη θέση του σχολικού νοσηλευτή στο 7ο Δημοτικό Σχολείο Αχαρνών δεν καλύφθηκε ποτέ. Η δασκάλα του Σχολείου, Σοφία Καψαλάκη, μίλησε δημόσια, ως μέλος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών ΠΕ Αν. Αττικής «ο Σωκράτης», για τις επιπτώσεις που έχει για το παιδί η μακρόχρονη απουσία του από το φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον, για την ψυχοκοινωνική εξέλιξή του και μαθησιακή του πορεία. Το αποτέλεσμα ήταν ότι, αντί το Υπουργείο Παιδείας να σπεύσει να καλύψει το κενό, η εκπαιδευτικός κλήθηκε σε απολογία με την απειλή της δυνητικής αργίας!
«Οι όποιες αναφορές της διοίκησης σε παραγράφους του νόμου δεν αρκούν για να συγκαλύψουν τις τεράστιες ευθύνες που φέρει η Πολιτεία και οι αρμόδιοι φορείς για το γεγονός ότι δεν προσλήφθηκε σχολική νοσηλεύτρια στο σχολείο αλλά και ότι ο μαθητής υποχρεωτικά μεταφέρθηκε σε άλλη σχολική μονάδα, εκτός γεωγραφικών ορίων!», αναφέρει ο Σύλλογος «Ο Σωκράτης» σε ανακοίνωσή του για το απαράδεκτο γεγονός.
Μπροστά σε αυτό το απαράδεκτο γεγονός ο πατέρας του παιδιού κοινοποίηση ανοιχτή επιστολή συμπαράστασης στην εκπαιδευτικό που διεκδίκηση το απολύτως αυτονόητο. Οπως αναφέρει στην επιστολή:
«Η σχολική χρονιά φτάνει στο τέλος της και δυστυχώς για τα παιδιά μου είναι μια χαμένη χρόνια. Η θέση του σχολικού νοσηλευτή στο 7ο Δημοτικό Σχολείο Αχαρνών δεν καλύφθηκε ποτέ και σαν να μη φτάνει η ταλαιπωρία μας, οι κύριοι της Πρωτοβάθμιας Ανατολικής Αττικής και του υπουργείου Παιδείας τεντώνουν κι άλλο το σκοινί γιατί φοβούνται. Φοβούνται που μια Δασκάλα, μια αξιέπαινη εκπαιδευτικός μίλησε δημόσια για τη σοβαρότητα της κατάστασης του προβλήματος υγείας του παιδιού μου, ζητώντας το αυτονόητο: Να καλυφθεί η θέση του σχολικού νοσηλευτή για να μπορεί να πηγαίνει στο σχολείο του χωρίς κινδύνους. Κάτι το οποίο δικαιούται.
Είναι τόσα πολλά παιδιά σαν τον Γιώργο μας, παιδιά δικά σας, παιδιά δικά μας, που ζουν τον ίδιο Γολγοθά, τόσο αυτά όσο και οι γονείς τους.
Είμαι εδώ για να στηρίξω τον Σύλλογο Εκπαιδευτικών “Σωκράτης” που έκανε τα πάντα για εμάς, αλλά και την ηρωίδα κύρια Σοφία Καψαλάκη που διώκεται και μάλιστα με την απειλή της δυνητικής αργίας σαν να είναι εγκληματίας. Αν είναι δυνατόν!!!
Υπόσχομαι ότι θα είμαι μαζί τους μέχρι τέλους, όσ0 χρειαστεί, αλλά θα είμαι και μαζί με εσάς, όλους τους Εκπαιδευτικούς που κατανοώ τα προβλήματά σας και βλέπω πως σας γυρίζουν την πλάτη οι κύριοι αυτοί οι οποίοι δεν έχουν ψυχή”.
Ολόκληρη η ανοιχτή επιστολή:
«Η σχολική χρονιά φτάνει στο τέλος της και δυστυχώς για τα παιδιά μου είναι μια χαμένη χρόνια. Η θέση του σχολικού νοσηλευτή στο 7ο Δημοτικό Σχολείο Αχαρνών δεν καλύφθηκε ποτέ και σαν να μη φτάνει η ταλαιπωρία μας, οι κύριοι της Πρωτοβάθμιας Ανατολικής Αττικής και του υπουργείου Παιδείας τεντώνουν κι άλλο το σκοινί γιατί φοβούνται. Φοβούνται που μια Δασκάλα, μια αξιέπαινη εκπαιδευτικός μίλησε δημόσια για τη σοβαρότητα της κατάστασης του προβλήματος υγείας του παιδιού μου, ζητώντας το αυτονόητο: Να καλυφθεί η θέση του σχολικού νοσηλευτή για να μπορεί να πηγαίνει στο σχολείο του χωρίς κινδύνους. Κάτι το οποίο δικαιούται.
Αυτοί οι κύριοι, λοιπόν, λες και θα πλήρωναν από την τσέπη τους τον σχολικό νοσηλευτή ή λες και όλους εσάς τους χαμηλόμισθους εκπαιδευτικούς που προσπαθείτε να γαλουχήσετε τα παιδιά μας με αξίες και αρχές, σας πληρώνουν από την τσέπη τους…Όχι βέβαια.
Σας μιλάω ως γονιός, ως πατέρας, ως οικογένεια ενός παιδιού που έχει υποφέρει μέσα στα νοσοκομεία, μέσα στα ασθενοφόρα, ενός παιδιού με νευρολογικό πρόβλημα. Ενός μικρού παιδιού που από 8 μηνών μέχρι και σήμερα κάνει φυσικοθεραπείες, που για να πάει στο σχολείο του πρέπει να έχει μαζί του φάρμακο “διάσωσης”, το οποίο μόνο νοσηλευτής μπορεί να του το χορηγήσει. Μιλάμε για το παιδί μου. Το παιδί της οικογένειάς μου.
Βέβαια τα δικά τους τα παιδιά θα είχαν άλλη αντιμετώπιση, λες κι εμείς είμαστε άνθρωποι άλλης κατηγορίας. Δεν νιώθουν τον πόνο τον δικό μας, δεν νιώθουν τον πόνο του παιδιού μου, γιατί απλά δεν είναι δικό τους παιδί.
Είναι τόσα πολλά παιδιά σαν τον Γιώργο μας, παιδιά δικά σας, παιδιά δικά μας, που ζουν τον ίδιο Γολγοθά, τόσο αυτά όσο και οι γονείς τους.
Είμαι εδώ για να στηρίξω τον Σύλλογο Εκπαιδευτικών “Σωκράτης” που έκανε τα πάντα για εμάς, αλλά και την ηρωίδα κύρια Σοφία Καψαλάκη που διώκεται και μάλιστα με την απειλή της δυνητικής αργίας σαν να είναι εγκληματίας. Αν είναι δυνατόν!!!
Υπόσχομαι ότι θα είμαι μαζί τους μέχρι τέλους, όσο χρειαστεί, αλλά θα είμαι και μαζί με εσάς, όλους τους Εκπαιδευτικούς που κατανοώ τα προβλήματά σας και βλέπω πως σας γυρίζουν την πλάτη οι κύριοι αυτοί οι οποίοι δεν έχουν ψυχή.
Ψυχή όμως έχουν τα παιδιά μας, όλοι εμείς που προσπαθούμε για ένα καλύτερο μέλλον και το μέλλον είναι τα παιδιά.
Ας κάτσουν οι κύριοι αυτοί στις καρέκλες τους και ας αφήσουν για εμάς τα δύσκολα. Γιατί μάθαμε μέσα στις δυσκολίες, μάθαμε μέσα από τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής.
Μέσα από την καρδιά μας θα θέλαμε να ζητήσουμε σαν οικογένεια μία τεράστια συγγνώμη στην κυρία Καψαλάκη για την ταλαιπωρία και τον ψυχολογικό πόλεμο που δέχεται όλο αυτό το διάστημα.
Μια συγγνώμη που θα έπρεπε να είχαν ζητήσει οι κύριοι από την Πρωτοβάθμια και όχι μόνο. Μπορώ να πω πάρα πολλά ακόμα, να αναφερθώ σε ορισμένους ανθρώπους που λειτούργησαν εναντίον μας όλο αυτό το διάστημα, αλλά δεν θα το κάνω προς το παρόν. Δεν θα το κάνω γιατί έχω μάθει στη ζωή μου να είμαι ταπεινός και να απαντώ όταν πρέπει εκεί που πρέπει».
