Ο Λένιν εξηγούσε πως η ανάγκη ειδικών σχηματισμών από ένοπλα τμήματα (αστυνομία, μόνιμος στρατός) δεν προέκυψε από το γεγονός ότι η κοινωνική ζωή έγινε πιο περίπλοκη ή διαφοροποιήθηκαν οι λειτουργίες της. Θεωρούσε πως αυτή «η επίκληση φαίνεται “επιστημονική” και αποκοιμίζει περίφημα τον μικροαστό, συσκοτίζοντας το κύριο και βασικό: τη διάσπαση της κοινωνίας σε ασυμφιλίωτες εχθρικές τάξεις» (B.I. Λένιν, Κράτος κι Επανάσταση, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, σ.16).
Δεν μπορούμε να φανταστούμε τι είδους άμυνα είναι αυτή του αστυνομικού Ντάρεν Γουίλσον, που χρειάστηκε να πυροβολήσει, ενώ ο 18 χρόνος ήταν σκυμμένος! Το συμπέρασμα πως ο Μάικλ Μπράουν ήταν σκυμμένος, όταν δέχτηκε τουλάχιστον τη μία σφαίρα από τις έξι, δεν είναι δικό μας, αλλά είναι το αποτέλεσμα της πρώτης νεκροψίας.
6 πυροβολισμούς, λοιπόν, για να αμυνθεί ο αστυνομικός! Μετά και από τα στοιχεία που προέκυψαν από την πρώτη νεκροψία, αλλά και από τις μαρτυρίες, που έχουν δημοσιευθεί τις προηγούμενες μέρες, είναι φανερό πως αυτό που έγινε στο Φέργκιουσον του Μιζούρι ήταν δολοφονία. Δολοφονήθηκε ένας νέος που δεν είχε προλάβει να γνωρίσει τη ζωή, κι όσο τη γνώρισε δεν είδε και το καλύτερο πρόσωπο της, εάν κρίνει κανείς από τις συνθήκες ζωής των Αφροαμερικανών, στην περιοχή.
Οι συνειρμοί με τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, σίγουρα, δεν είναι και ιδιαίτερα δύσκολοι. Οι περιπτώσεις τέτοιου είδους δολοφονιών δεν είναι λίγες, παγκοσμίως, και, έτσι, ανοίγει, κάθε φορά, μια συζήτηση για τον ρόλο της αστυνομίας.
Αλήθεια, ποιος είναι ο ρόλος της; Θέλουν οι αστυνομικοί να σκοτώνουν στη μέση του δρόμου, άοπλους νέους; Σε προσωπικό επίπεδο, για κάθε αστυνομικό, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Εάν, όμως, εξετάσουμε ποιος είναι ο ρόλος και η εκπαίδευση των δυνάμεων καταστολής θα δούμε, τελικά, πως, μαζί με τις υποχρεώσεις τους, έχουν κι άλλες αρμοδιότητες.
Οι αρμοδιότητες αυτές δεν είναι «επίσημες». Τι εννοούμε; Εάν έχει παρατηρήσει κάποιος, εδώ στην Ελλάδα, πώς συμπεριφέρονται ομάδες αστυνομικών, σε μετανάστες και σε Έλληνες, που είναι απροστάτευτοι, επειδή, για παράδειγμα, ζούνε στο δρόμο, τότε θα γίνει εύκολα αντιληπτό αυτό που λέμε.Η «αρμοδιότητα» είναι ο εκφοβισμός.
Ο εκφοβισμός πρέπει να είναι «αποδοτικός» και χρειάζεται οι αστυνομικοί να είναι εκπαιδευμένοι. Η οργανωμένη εκπαίδευση τους διαμορφώνει , τελικά, τις κυρίαρχες αντιλήψεις τους κι ορισμένοι μετατρέπονται σε (ψευτο)τσαμπουκάδες που με το όπλο στο χέρι, δείχνουν τη (μικρο)εξουσία που τους έχει παραχωρηθεί.
Οι αστυνομικοί, ιδιαίτερα οι δυνάμεις καταστολής, «διαπαιδαγωγούνται» με τη βεβαιότητα πως είναι εξουσία. Την εξουσία αυτή την …ασκούν, πολλές φορές, στους πιο αδύναμους και απροστάτευτους. Έχετε δει ποτέ να συμπεριφέρεται άσχημα κανένας αστυνομικός σε εφοπλιστή ή βιομήχανο; Μάλλον όχι…
«Μαθήματα αμερικανικής ιστορίας»
Ας επανέλθουμε στην περίπτωση του νεαρού Αφροαμερικάνου. Η Κου Κλουξ Κλαν, μαζεύει χρήματα για τον αστυνομικό Ντάρεν Γουίλσονκαι τον χαρακτηρίζει ήρωα! Χαρακτηρίζει «μαύρο αλήτη» τον νεαρό που πυροβόλησε ο αστυνομικός και κάνει έρανο για «τον αστυνομικό που έκανε τη δουλειά του κατά του νέγρου εγκληματία»!
Η Κου Κλουξ Κλαν δεν προβλέπεται να αντιμετωπίσει κάποιον ένοπλο αστυνομικό. Έχει άλλες διασυνδέσεις στην αμερικανική κοινωνία…
