Αρνιέμαι να δώσω οποιοδήποτε άλλοθι στην «Αριστερά» εκείνη, που από την αρχή έλεγε παραμύθια και πούλαγε ελπίδες. Αρνιέμαι να έχω την εκτίμηση πως «δεν ξέρανε» (ποια είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση). Οι υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, οι «αριστερές» φρασούλες με δεξιά κατάληξη, δεν έχουν καμία σχέση με την Αριστερά.
Η «Αριστερά» του Τσίπρα έχει ιστορία σε αυτόν τον τόπο. Δεν τη μάθαμε χθες. Ας μην πούμε τώρα λεπτομέρειες, για τη γέννηση και την εξέλιξη αυτής της «Αριστεράς» του συμβιβασμού. Ας πούμε ότι η χρήση του όρου «Αριστερά», από αυτούς που σήμερα βάζουν τις υπογραφές τους σε μνημόνια, αποτυπώνεται σε μια λέξη: Ξεφτίλα.
Όποιος δεν έχει προσεγγίσει την ιστορία της Αριστεράς στην Ελλάδα, μπορεί να θεωρήσει ότι Αριστερά είναι αυτή του Τσίπρα. Αυτό είναι τραγικό και δεν πρέπει να το αφήσουμε να γίνει.
Η «Αριστερά» των μεγάλων συμβιβασμών, η «Αριστερά» της ενσωμάτωσης, η «Αριστερά» που δεν είναι συγκρουσιακή, η «Αριστερά» που ξεπουλάει, δεν είναι Αριστερά. Αυτή η «Αριστερά», που αρνήθηκε τη σχέση της με το κομμουνιστικό κίνημα, για να φλερτάρει και συγκατοικήσει με τη σοσιαλδημοκρατία , δεν είναι Αριστερά. Αυτή η «Αριστερά», που παρακαλάει για μνημόνια και δέχεται τα συγχαρητήρια από όλους τους εκφραστές του συστήματος, δεν είναι Αριστερά.
«ΟΧΙ» και στην «Αριστερά» του συμβιβασμού
Το «ΟΧΙ» του λαού στο δημοψήφισμα δεν μπορεί να το αμαυρώσει η «Αριστερά» του Τσίπρα. Αρκετοί πίστεψαν πως με το «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα προχωρήσει σε μια διαφορετική πορεία. Χωρίς καμία αμετροέπεια θα πούμε πως δεν είχαμε καμία αμφιβολία πως η «Αριστερά» του Τσίπρα (πριν και μετά το «ΟΧΙ») θα φτάσει εδώ που έφτασε. Ο λόγος που είχαμε αυτή την εκτίμηση είναι πως η «Αριστερά» του Τσίπρα ήταν και είναι η Αριστερά του συμβιβασμού, των «διορθώσεων» του συστήματος. Ήταν και είναι η «Αριστερά» του σοσιαλδημοκρατικού προγράμματος, που καμία σχέση δεν έχει με την ανατροπή.
Το «ΟΧΙ» του λαού ήταν «ΟΧΙ» στα μνημόνια. Ο Τσίπρας έφερε μνημόνιο, άρα δεν έχει καμία σχέση με αυτό το «ΟΧΙ». Η παρακαταθήκη του «ΟΧΙ» (απέναντι σε ένα κατεστημένο που έσκουζε, απέναντι στην τρομοκρατία και την προπαγάνδα του φόβου) μπορεί να πάει ένα βήμα παραπέρα, να υιοθετήσει τα χαρακτηριστικά του «ΟΧΙ» της ρήξης, του «ΟΧΙ» στην Ευρωπαϊκή Ένωση, του «ΝΑΙ» στη σύγκρουση με όλους εκείνους που θέλουν να καταδικάσουν το μέλλον μας.
Για εκείνους που μιλούν στο όνομα της Αριστεράς δεν υπάρχει «δεν ξέρω». Όλο και περισσότεροι βλέπουν πως η παραμονή στην Ευρωπαϊκή ένωση μπορεί να φέρει μόνο κι άλλα δεινά. Είναι η ώρα η αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με άλλο δρόμο ανάπτυξης της οικονομίας και της κοινωνίας, να γίνει συγκεκριμένο σχέδιο και λύση.
