Ο ΣΥΡΙΖΑ σε ρόλο εκπροσώπου του “καλού καπιταλισμού” που θα ‘ναι λιγότερο επιθετικός για τους εργαζόμενους
Επιστρατεύοντας χρεοκοπημένα συνθήματα για ένα «νέο κοινωνικό συμβόλαιο» και για ανάπτυξη που θα προσφέρει ευημερία στο λαό, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας παρουσίασε τις προγραμματικές θέσεις του κόμματος του για την Εργασία.
Το αφήγημα του …καλύτερου καπιταλισμού και της ανάπτυξης για όλους, το έντυσε με αναφορές στον πρόεδρο των ΗΠΑ που αμφισβητεί τάχα το μοντέλο «το οποίο εντείνει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, καταστρέφει το περιβάλλον και ανακυκλώνει τις κρίσεις του».
Εκτός από την «αγιογραφία» του Μπάιντεν, παρουσίασε ως παράδεισο για τους εργαζόμενους την Ευρωπαϊκή Ένωση. «Το ουσιώδες ζήτημα ήταν και παραμένει ακόμα αν θα “γίνουμε Ευρώπη”. Αν θα πιάσουμε ή έστω θα πλησιάσουμε τα ευρωπαϊκά δεδομένα σε μια σειρά κοινωνικών δεικτών, κριτηρίων και δικαιωμάτων, με πρώτο αυτό της εργασίας και του διαθέσιμου εισοδήματος», ανέφερε προκλητικά, τη στιγμή που πυρήνας της στρατηγικής της ΕΕ είναι η ανελέητη επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των λαών.
Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για την εργασία, σε διακηρυκτικό επίπεδο θέτει ως στόχο την καταπολέμηση των ανισοτήτων και της ανασφάλειας, δίχως ωστόσο καμία απολύτως αναφορά στο ξήλωμα του πλαισίου που τις διογκώνει και το οποίο φέρει φαρδιά – πλατιά την υπογραφή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε οι αντεργατικές ανατροπές μπορεί να παρουσιάζονται απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ σαν επιλογή της ΝΔ, απόρροια της «νεοφιλελεύθερης ιδεοληψίας της», αποτελούν όμως προαπαιτούμενο για την εκταμίευση των κονδυλίων απ’ το Ταμείο Ανάκαμψης το οποίο αναγορεύει ο ίδιος σε κλειδί της ανάκαμψης για το κεφάλαιο, με τον Αλ. Τσίπρα να εισηγείται κατά την πρόσφατη παρουσία του στη σύνοδο των σοσιαλδημοκρατών της ΕΕ τη θεσμοθέτησή του ως μόνιμου αναπτυξιακού μηχανισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εισηγείται την εφαρμογή του 35ωρου, πιλοτικά σε ορισμένους κλάδους, κάτι που κατά τον Αλ. Τσίπρα μπορεί να αποτελέσει «ισχυρή αναπτυξιακή πρόταση», δεν κάνει όμως καμία αναφορά στη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, που άλλωστε ήταν αυτός που ως κυβέρνηση την εφάρμοσε, με τη ΝΔ να έρχεται να αποτελειώσει τη βρώμικη δουλειά. Εισηγείται ακόμα την ενίσχυση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, που η διακυβέρνησή του υπέσκαψε ενεργοποιώντας τον πιο «νεοφιλελεύθερο», μνημονιακό νόμο της κυβέρνησης Σαμαρά, που απαγορεύει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον ορισμό του κατώτατου μισθού.
Όλα αυτά διανθισμένα με υποσχέσεις όπως η αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ δίχως να θίγονται οι πραγματικές αιτίες που ροκανίζουν το λαϊκό εισόδημα, μόνο και μόνο για να χρησιμοποιήσει αιτήματα του εργατικού κινήματος για να παγιδεύσει εργατικές – λαϊκές δυνάμεις. Φυσικά, οποιαδήποτε αναφορά του σε αυξήσεις μισθών συνοδευόταν πάντα από την εξήγηση ότι πρόκειται για «αναπτυξιακό μέτρο» για την «τόνωση της αγοράς».
Εξίσου κάλπικες ήταν οι δεσμεύσεις του για αναβάθμιση και ενδυνάμωση της Επιθεώρησης Εργασίας με στόχο την καταπολέμηση της αδήλωτης και υποδηλωμένης εργασίας, αφού αυτό θα συμβεί σε ένα περιβάλλον τεράστιας εργοδοτικής αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας που ενισχύθηκε περαιτέρω μετά και τις δικές του παρεμβάσεις.
Στη γενίκευση και νομιμοποίηση αυτής ακριβώς της εργασιακής ζούγκλας αποσκοπούν ρυθμίσεις που εισηγείται ώστε να υπάρχει η απαραίτητη «κάλυψη» στην εργοδοσία, όπως η ρύθμιση του θεσμικού πλαισίου της τηλεργασίας ή οι …ριζικές τομές για τους εργαζόμενους σε επισφαλείς μορφές απασχόλησης (εργολαβικοί εργαζόμενοι, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, εργαζόμενοι με καταχρηστικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου).
Πηγη: 902
