Και στο Κολούμπια, και στο Γέιλ, και στην Οξφόρδη, και στο Κέμπριτζ, και στην Γάνδη και στο Άμστερνταμ και σε όλα τα “διάσημα ” και πανάκριβα Πανεπιστήμια του εξωτερικού…
Ούτε ο πιο ευφάνταστος σεναριογράφος δεν θα μπορούσε να σκαρφιστεί τέτοια «τρολιά» για τους εγχώριους συστημικούς θιασώτες/ υπέρμαχους της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων, προς όλους αυτούς δηλαδή που, χρόνια τώρα, παρουσίαζαν τα ελληνικά πανεπιστήμια σαν άντρα «ανομίας» και «αντιδημοκρατικότητας» και υποστήριζαν ότι η ίδρυση παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων, διεθνούς κύρους, στην χώρα μας θα έβαζε τέλος στις καταλήψεις, και στην, κατ’ αυτούς, «παραβατικότητα» στα ελληνικά ΑΕΙ..
Για να τελειώνουμε λοιπόν με αυτή τη συστημική καραμέλα, η πραγματικότητα, η οποία ως γνωστόν είναι και πεισματάρα, αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει κάποια «ιδιαιτερότητα» στα ελληνικά πανεπιστήμια αφού οι καταλήψεις και οι διαμαρτυρίες, και μάλιστα για πολιτικά ζητήματα, συμβαίνουν παντού. Τελεία . Παράγραφος..
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση τα συστημικά ΜΜΕ, και οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως «φιλελεύθεροι» πολιτικοί και δημσιολογούντες έχουν καταπιεί την γλώσσα τους, με κάποιες βέβαια εξαιρέσεις.. Έτσι λοιπόν διαβάζουμε σε άρθρο του Σάκη Μουμτζή στο Liberal να αναρωτιέται «πώς κατάντησαν έτσι τα περίφημα αμερικανικά πανεπιστήμια» ρίχνοντας το φταίξιμο στην προπαγάνδα της αριστερής πτέρυγας του Δημοκρατικού Κόμματος! Εκτός βέβαια από το οξύμωρο και υποτιμητικό του επιχειρήματος, αφού θεωρεί ότι οι «άριστοι» φοιτητές του Γέιλ και του Κολούμπια είναι ικανοί για μελλοντικοί ηγέτες και στελέχη σε πολυεθνικές αλλά είναι «ανίκανοι» να αντισταθούν σε κάποια κομματική προπαγάνδα (!), δεν καταλαβαίνει , ή κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, ότι όταν δεκάδες χιλιάδες παιδιά και άμαχοι χάνουν τη ζωή τους ο μέσος άνθρωπος δεν χρειάζεται κάποια «υποκίνηση» για να αντιδράσει σε μια τέτοια σφαγή…
Για τελειώνουμε λοιπόν με όλη τη συστημική προπαγάνδα….Τα Πανεπιστήμια δεν είναι, και δεν πρέπει να είναι, ιδρύματα στα οποία κάποιος απλά « θα μαθαίνει γράμματα» και θα « παίρνει» πτυχία, μεταπτυχιακά και «βιομηχανικά διδακτορικά» για να βρει μια «καλή δουλειά» στην «αγορά εργασίας» . Τα Πανεπιστήμια δεν είναι ιδρύματα στα οποία θα αναπαράγεται η ήδη υπάρχουσα γνώση και η μόνη «έρευνα και καινοτομία» που θα επιτρέπεται θα είναι εντός των «εξωπανεπιστημιακώς» καθορισμένων ορίων και πλαισίων, και μόνο με σκοπό την αύξηση και την «διόγκωση» της , «εξωπανεπιστημιακώς επιβαλλόμενης», καπιταλιστικής οικονομίας, δηλαδή της «οικονομίας των λίγων»…
Τα Πανεπιστήμια είναι, και πρέπει να είναι, χώροι αμφισβήτησης, χώροι προόδου, χώροι που οι κοινωνικές, οι οικονομικές και οι πολιτισμικές συμβάσεις θα βρίσκονται υπό διαρκή κριτική και υπό διαρκή αναδιαμόρφωση σύμφωνα με τις αρχές και τις αξίες της Επιστήμης και του Διαφωτισμού. Όποιοι θέλουν τα Πανεπιστήμια να υποτάσσονται στις επιθυμίες της άρχουσας τάξης και των συμφερόντων της , όποιοι δηλαδή θέλουν ένα πανεπιστήμιο «ουδέτερο» και αποκομμένο από τα κοινωνικά δεδομένα, δηλαδή ένα πανεπιστήμιο «ιδιωτικό» , είναι οπαδοί της συντήρησης και της στασιμότητας, και λειτουργούν βάσει των δικών τους ατομικών/προσωπικών συμφερόντων και των συμφερόντων που υπηρετούν…
Για αυτούς ακριβώς τους λόγους, και επειδή είναι ανεπίτρεπτο η Πρόεδρος του Χάρβαρντ να εξαναγκάζεται σε παραίτηση επειδή οι απόψεις της σχετικά με την γενοκτονία στην Γάζα δεν άρεσαν στους χρηματοδότες του Πανεπιστημίου, και επειδή είναι ανεπίτρεπτο η Πρόεδρος του Κολούμπια να ελέγχεται από την επιτροπή της Βουλής για το αν διδάσκεται αρκετά η Βίβλος (!), τα Πανεπιστήμια πρέπει , για να επιτελέσουν το ρόλο τους, να μην επηρεάζονται, δηλαδή να μην έχουν καμία σχέση με, και καμία εξάρτηση από, ιδιωτικά κεφάλαια και συμφέροντα, είτε από σιωνιστικά κεφάλαια που στηρίζουν το Κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, είτε από κεφάλαια που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να «επενδύσουν» στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση για να «αυγατίσουν» τα κέρδη τους «απονεκρώνοντας» οποιαδήποτε άλλη, χρήσιμη και απαραίτητη για την Κοινωνία, λειτουργία του Πανεπιστημίου…
