Η ΚΝΕ αποχαιρετά τον σπουδαίο ηθοποιό και σκηνοθέτη, τον αγαπημένο σύντροφο Κώστα Καζάκο, αφιερώνοντας στην πολύτιμη προσφορά και στο έργο του την πρώτη μέρα των εκδηλώσεων του 48ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» στην Αθήνα, καθώς και μέσα από τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ σε όλη την Ελλάδα.
Οπως είχε τονίσει το ΚΣ της ΚΝΕ στην ανακοίνωση για τον θάνατο του Κώστα Καζάκου, «θα θυμόμαστε πάντα τη συμβολή του στον θεσμό του Φεστιβάλ ΚΝΕ – “Οδηγητή”, για τον οποίο έδινε και ο ίδιος όλα αυτά τα χρόνια τον καλύτερο εαυτό του, με τελευταία συμμετοχή του πέρυσι, στο 47ο Φεστιβάλ. Οπως έλεγε ο ίδιος, “στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ η προσέλευση του κόσμου μοιάζει σαν θύελλα (…) θα δεις πρόσωπα να κυκλοφορούν με μια ανάταση, μια ευφορία, γιατί βάζουν όλες τις δυνάμεις τους σε έναν κοινό στόχο – κι αυτό είναι το μεγάλο δίδαγμα του Φεστιβάλ”.
Βάζουμε ψηλά τον πήχη ώστε η δουλειά της ΚΝΕ στον πολιτισμό, για την οποία ο Κώστας Καζάκος έδειχνε τόσο ενδιαφέρον, να μετρά συνεχώς νέα πρωτοπόρα βήματα».
Ετσι, στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ στην Αθήνα την Πέμπτη 22 Σεπτέμβρη, το πρόγραμμα της Κεντρικής Σκηνής θα ανοίξει με ένα βίντεο – αφιέρωμα στον Κώστα Καζάκο. Επίσης, το αφιέρωμα στον Ιάκωβο Καμπανέλλη με τίτλο «Ακουσε τη φωνή μου κι έλα…», στις 21.30 στην Κεντρική Σκηνή, θα τροποποιηθεί, περιλαμβάνοντας στο ήδη διαμορφωμένο πρόγραμμα ένα μεγάλο μέρος από την εμβληματική παράσταση «Το μεγάλο μας τσίρκο». Το έργο αυτό παρουσιάστηκε το 1973, σε κείμενα Καμπανέλλη και σκηνοθεσία του Κώστα Καζάκου, στο Θέατρο «Αθήναιον», απέναντι από το Πολυτεχνείο, γράφοντας Ιστορία.
Αλλά και την επόμενη μέρα, την Παρασκευή 23 Σεπτέμβρη, στο Στέκι Πολιτισμού στις 19.00, στη θεατρική παράσταση «Παραμύθι χωρίς όνομα» του Καμπανέλλη, ο Κώστας Καζάκος θα είναι «παρών». Γιατί για τη συγκεκριμένη παράσταση, που είχε ξεκινήσει να προετοιμάζεται δυο χρόνια πριν, ο Κώστας Καζάκος είχε συζητήσει με τη Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ, είχε απαντήσει σε ερωτήματα, είχε βοηθήσει στην προετοιμασία, στη διανομή των ρόλων…
Υπενθυμίζεται ότι την πρώτη μέρα του Φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη, στο πρόγραμμα της Κεντρικής Σκηνής παρεμβάλλονταν ηχητικά ντοκουμέντα από αποσπάσματα συνεντεύξεων του Κώστα Καζάκου για τα 40χρονα του Φεστιβάλ, από απαγγελία του «Επιτάφιου» του Γιάννη Ρίτσου στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την 9η Μάη στη Θεσσαλονίκη, καθώς και από δήλωσή του στήριξης στο ΚΚΕ στις προηγούμενες εκλογές.
Το φλάμπουρο της λογικής είναι κόκκινο…
Απόσπασμα από την ομιλία του Κώστα Καζάκου στο Επιστημονικό Συνέδριο της ΚΕ του ΚΚΕ για τον Μπέρτολτ Μπρεχτ, το 2013
Το να είσαι κομμουνιστής είναι, πρώτα και κύρια, αίσθημα. Η αδικία πρέπει να σου πληγώνει το μυαλό. Η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο πρέπει ν’ αναστατώνει το νευρικό σου σύστημα. Η χαμοζωή που επιβάλλεται στον κόσμο της μισθωτής εργασίας πρέπει να κάνει την ύπαρξή σου ολόκληρη να επαναστατεί. Η λογική επεξεργασία αυτού του κόσμου των κατακόκκινων αισθημάτων θα σε οδηγήσει αναπόδραστα στην αγκαλιά της εργατικής τάξης και του Κόμματός της. Στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Να γιατί το φλάμπουρο της λογικής είναι κόκκινο.
Εάν σ’ αυτήν τη διαδικασία μεσολαβήσουν διάφοροι φόβοι, τους οποίους δεν αγωνίστηκες ώστε να τους ξεπεράσεις, φόβοι που τους έχεις αποδεχτεί, εάν κρατάς γέφυρες και θέλεις να τα έχεις με όλους καλά, τότε το χρώμα της λογικής σου ξεθωριάζει, γίνεται σαν νερόπλυμα, η στάση σου ταλαντεύεται και περπατάς πάνω σε κινούμενη άμμο (…)
Ο νόμος της εξέλιξης της ζωής καθρεφτίζεται και στην ανθρώπινη κοινωνία και στην ανθρώπινη συνείδηση. Κι όπως δεν μπορεί καμιά δύναμη ν’ ανακόψει την εξέλιξη της ζωής, δεν υπάρχει καμιά δύναμη που να μπορεί ν’ ανακόψει την εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας. Το παλιό παραχωρεί συνεχώς τη θέση του στο καινούργιο. Το πρωτόγονο κοινοτικό σύστημα, η δουλοκτητική κοινωνία, η φεουδαρχία, το αστικό κράτος, ο καπιταλισμός. Το σώμα του σύγχρονου ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού βρίσκεται σε πλήρη αποσύνθεση. Εχει βρωμίσει ο τόπος. Η σοσιαλιστική κοινωνία θα καθαρίσει τη βρωμιά και θ’ ανοίξει τον δρόμο στην κομμουνιστική προοπτική. Στην αταξική κοινωνία.
Δεν υπάρχει ήττα για την εργατική τάξη και για το Κόμμα της. Χάνονται και θα χαθούν μάχες, αλλά ο πόλεμος θα κερδηθεί. Κι αυτές οι μάχες δεν είναι ακριβώς χαμένες. Αυτές οι μάχες είναι οι απαραίτητοι καταλύτες που προκαλούν τη φθορά και την αποσύνθεση του καπιταλισμού. Και μας γεμίζουν υπερηφάνεια, δύναμη κι αισιοδοξία για τη νικηφόρα έκβαση αυτού του μεγαλύτερου απ’ όλους τους πολέμους.
Οποιος ηττάται πρέπει να το γνωρίζει: Η ήττα του είναι ήττα ατομική. Το λαϊκό κίνημα, η εργατική τάξη, οι κομμουνιστές δεν ηττώνται. Δεν υπάρχει αυτή η λέξη στη συνείδησή τους.
Πηγη: Ριζοσπάστης
