Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Η δίκη των Τρικάλων ως «μεταστατικό καρκίνωμα» της υπόθεσης Κούνεβα

Στο «μαγικό κόσμο» της ελεύθερης αγοράς συναντά κανείς κάθε λογής περιστατικά εργοδοτικής τρομοκρατίας, καταστολής και αμφισβήτησης των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Ειδικά..

Στο «μαγικό κόσμο» της ελεύθερης αγοράς συναντά κανείς κάθε λογής περιστατικά εργοδοτικής τρομοκρατίας, καταστολής και αμφισβήτησης των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Ειδικά στο κλάδο της καθαριότητας που κυριαρχεί η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, όπου δουλεύουν κυρίως αβοήθητες γυναίκες, μετανάστριες και μη, τα πράγματα είναι τόσο σκληρά που δεν τα χωρά ο ανθρώπινος νους.

Βέβαια διάφοροι δημοσιολόγοι τα περιστατικά της εργοδοτικής βίας και εκφοβισμού  τα ονοματίζουν μεμονωμένα περιστατικά ή παραφωνίες του συστήματος που καμία σχέση δεν έχουν με την λεγόμενη «υγιή επιχειρηματικότητα».

Η αλήθεια όμως είναι αρκετά διαφορετική, καθώς η ένταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και η χρήση βίας τις περισσότερες φορές δεν γίνεται γνωστή, είτε γιατί οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ φοβούνται να τα αναδείξουν, είτε γιατί υπάρχουν διαπλεκόμενα συμφέροντα που φρενάρουν την δημοσιογραφική κάλυψη, είτε γιατί οι εργαζόμενοι που τα βιώνουν τρέμουν στην ιδέα να τα καταγγείλουν. 

Βέβαια υπάρχουν εξαιρέσεις όπου ένα γεγονός ξεφεύγει από τα ελεγχόμενα όρια και έρχεται στο φως της δημοσιότητας.

Σε αυτή τη περίπτωση γίνεται εμφανές το σκληρό πρόσωπο της ταξικής εκμετάλλευσης, αλλά και της εργοδοτικής βίας που πολλές φορές παίρνει τα χαρακτηριστικά ανοιχτής φασιστικής δράσης.

Στις 22 Δεκεμβρίου 2008, η μετανάστρια εργάτρια στην εταιρεία καθαρισμού ΟΙΚΟΜΕΤ Κωνσταντίνα Κούνεβα δέχεται επίθεση με βιτριόλι από τραμπούκους της εργοδοσίας.

Την περιέλουσαν με βιτριόλι και την ανάγκασαν να το καταπιεί. Η συνδικαλίστρια έχασε την όρασή της από το ένα μάτι και υπέστησαν ζημιές ζωτικά της όργανα. Η Κούνεβα ενοχλούσε την εργοδοσία, γιατί δεν συμμορφωνόταν με το εργασιακό καθεστώς της απλήρωτης εργασίας, γιατί διεκδικούσε. Η απειλές από τους εργοδότες ήταν καθημερινές. Γι αυτό και η εμπλοκή της εταιρείας στην  επίθεση ήταν εμφανής.

Μετά από αρκετά χρόνια το δικαστήριο αποφάσισε πως υπήρξε ευθύνη της εταιρείας ΟΙΚΟΜΕΤ και την καταδικάζει με πρόστιμο 250.000 ευρώ. Βέβαια η επίθεση αναγνωρίστηκε επίσημα ως εργατικό ατύχημα με αποτέλεσμα οι υπεύθυνοι να μην τιμωρηθούν ποτέ πραγματικά.

Η υπόθεση της Κούνεβα είχε υποτιμηθεί αρχικά από τα ΜΜΕ. Αυτό επιβεβαίωναν αρκετοί φορείς, ενώ με ανακοίνωση τους μεταξύ άλλων το Δ.Σ της Ένωσης Τεχνικών Ραδιοφωνίας κατήγγειλε στις 8 Ιανουαρίου 2009 πως το περιστατικό ελάχιστα προβλήθηκε από τα ΜΜΕ.  Κάποιοι τότε μίλησαν για ένα ακόμα μεμονωμένο περιστατικό, ενώ αρκετοί δημοσιογράφοι αυτολογοκριθήκαν.

Την Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2015 επισκεφτήκαμε τα Τρίκαλα για να παρακολουθήσουμε μια ξεχωριστή δίκη. Κατηγορούμενοι στη δίκη ήταν 9 άνθρωποι, τους οποίους ο εργολάβος καθαριότητας του Νοσοκομείου τους μήνυσε γιατί συμπαραστάθηκαν στον αγώνα των απλήρωτων καθαριστριών που εργάζονταν στο Νοσοκομείο.

Η δίκη αυτή αν και τελικά αναβλήθηκε για τις 11 Γενάρη του 2016, εντούτοις η υπόθεση έβγαλε στην επιφάνεια με τον πιο καθαρό τρόπο το ακραίο εργασιακό καθεστώς που βιώνουν οι εργαζόμενοι. 

Πως όμως ξεκίνησαν όλα αυτά και γιατί η δίκη είναι ξεχωριστή.

Η υπόθεση ξεκίνησε το 2014 όταν οι  καθαρίστριες που δούλευαν στο Νοσοκομείο Τρικάλων, για λογαριασμό μιας εταιρείας καθαριότητας εργολάβου (με έδρα τη Λάρισα), είχαν πραγματοποιήσει επίσχεση εργασίας γιατί ήταν απλήρωτες για πολλούς μήνες..

Οι καθαρίστριες με μαχητικό τρόπο διεκδίκησαν τότε τα δεδουλευμένα τους, προχωρώντας ακόμα και  σε κατάληψη των  γραφείων  της διοίκησης του Νοσοκομείου διαμαρτυρόμενες για τη μη καταβολή των μισθών τους καθώς και για τις απειλές απολύσεων από πλευράς του εργολάβου.

Ο εργολάβος όμως αποφάσισε πως είναι καλύτερα και προφανώς πιο οικονομικά να  προχωρήσει σε μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμιση κατά πάντων.

Σύμφωνα με την υπόθεση, στο στόχαστρο της εργοδοσίας μπήκαν καταρχήν οι καθαρίστριες που διεκδίκησαν τα δικαιώματα τους, που αντέδρασαν στον εργασιακό «μεσαίωνα» και στην απλήρωτη εργασία.

Το μένος όμως του εργολάβου και η επιθετικότητα του γενικεύτηκε, αφού επιχείρησε  να «κλείσει τα  στόματα» που θεωρούσε πως μπορούν να  βγάλουν στην επιφάνεια το καθεστώς της εργοδοτικής ασυδοσίας που κυριαρχεί.

Έτσι λοιπόν ο εργολάβος μήνυσε μεταξύ άλλων και κάποιους αλληλέγγυους που υπήρξαν συμπαραστάτες σε αυτόν τον αγώνα, αλλά και όσους δημοσιογράφους «τόλμησαν» να κάνουν ρεπορτάζ για την συγκεκριμένη υπόθεση με αποτέλεσμα να δικάζονται οι: Ελένη Χολέβα  από την εφημερίδα (Η ΕΡΕΥΝΑ) η Ευαγγελία Σωτηρίου από την εφημερίδα  (ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ) ο Σωτήρης Κύρμπας (πρώην συντάκτη ΠΡΩΙΝΟΥ ΛΟΓΟΥ), αλλά και ο διευθυντής της Εφημερίδας των Συντακτών Νίκος Βουλέλης, λόγω του ότι συντάκτης της εφημερίδας που διευθύνει δημοσίευσε σχετικό ρεπορτάζ!

Είναι συνεπώς προφανές πως η συγκεκριμένη υπόθεση ξεφεύγει από τα όρια της απλής αντιπαράθεσης μεταξύ εργαζομένων και εργοδοσίας.

Δημοσιεύματα στον τύπο, συνεντεύξεις στα ραδιόφωνα, στοχοποιήθηκαν  από τον εργολάβο ο οποίος όμως δεν σταμάτησε εκεί.

Άλλωστε η περίπτωση της αλληλέγγυας κ. Εύης Τάχου που με την σειρά της διώκεται γιατί σχολίασε το γεγονός στο προσωπικό της προφίλ στο facebook(!) είναι χαρακτηριστική για το ποια είναι η πρακτική του εργολάβου.

Κάποιοι πάντως μετά από όλα αυτά συνεχίζουν και επιμένουν  πως πρόκειται  για ένα ακόμη μεμονωμένο περιστατικό. Τα περισσότερα ΜΜΕ δεν έχουν αναδείξει το μέγεθος και την έκταση του συμβάντος με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις.

Όμως η υπόθεση των Τρικάλων δεν είναι απλά ένα τοπικό γεγονός. Είναι προφανές πως πρόκειται για ένα μεταστατικό καρκίνωμα που έχει την αφετηρία του στην εποχή που το βιτριόλι έκαψε το πρόσωπο της Κούνεβα.

Η συγκεκριμένη δίκη αναδεικνύει πως η εργοδοτική τρομοκρατία αποκτά νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά, καθώς για πρώτη φορά τόσο έντονα ποινικοποιείται η αλληλεγγύη και η ελεύθερη δημοσιογραφία.

Τα αποτελέσματα είναι θλιβερά καθώς ανεξάρτητα από την έκβαση της δίκης,  η αυτολογοκρισία και ο φόβος των δημοσιογράφων έχει ήδη εκδηλωθεί.

Ζούμε στην εποχή των τεράτων. Στην εποχή όπου τα αδηφάγα όρνεα τρώνε από τις σάρκες του κόσμου της εργασίας.  Γι αυτό οι επιθέσεις, οι  απολύσεις, οι απειλές από άκρη σε άκρη της χώρας,  συνθέτουν το  πάζλ του φρικαλέου κόσμου της ελεύθερης αγοράς.

Σε αυτό τον κόσμο όπου οι εργολάβοι, οι νταβατζήδες και τα κάθε λογής παράσιτα χρησιμοποιούν όλες τις πρακτικές ώστε ανενόχλητοι να κάνουν μπίζνες στις πλάτες των εργαζομένων, «βυζαίνοντας» το δημόσιο χρήμα στο ιδιωτικοποιημένο πλέον περιβάλλον.

Όσο για την ελεύθερη δημοσιογραφία, αυτή έχει μπει προ πολλού στο στόχαστρο και συνθλίβεται ή στην καλύτερη περίπτωση φιμώνεται.

Σχετικά θέματα

Απόψεις