Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας είναι «απόλυτα έτοιμη να κατευθυνθεί προς διαδικασία εξομάλυνσης των σχέσεων, διπλωματικών, προξενικών, πολιτικών, με την κυβέρνηση των ΗΠΑ και όσες άλλες μπορεί να ακολουθήσουν» δήλωσε χθες ο πρόεδρος της χώρας, Νικολάς Μαδούρο.
Σε συνέντευξη στον Γάλλο δημοσιογράφο Ιγκνάσιο Ραμονέ για το TeleSUR ο ίδιος υποστήριξε το εξής: «Είμαστε έτοιμοι για διάλογο στο υψηλότερο επίπεδο, για σχέσεις με σεβασμό, κι ελπίζω πως μια αχτίδα φωτός θα οδηγήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες της βόρειας Αμερικής να γυρίσουν σελίδα, να αφήσουν κατά μέρος την εξτρεμιστική πολιτική και να υιοθετήσουν πιο πραγματιστικές πολιτικές έναντι της Βενεζουέλας».
Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας είπε ακόμη ότι «τα πράγματα προχωράνε καλά» με την Ευρωπαϊκή Ένωση κι ότι διεξάγεται «διαρκής διάλογος» με τον επικεφαλής της διπλωματίας των «27», τον Τζουζέπ Μπορέλ.
Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας είναι «απόλυτα έτοιμη να κατευθυνθεί προς διαδικασία εξομάλυνσης των σχέσεων, διπλωματικών, προξενικών, πολιτικών, με την κυβέρνηση των ΗΠΑ και όσες άλλες μπορεί να ακολουθήσουν» δήλωσε χθες ο πρόεδρος της χώρας, Νικολάς Μαδούρο.
Η χώρα, αφού κυβερνήθηκε για δεκαετίες από τα «δεξιά» πολιτικά κόμματα που επέβαλαν τη διαιώνιση του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος με σκληρά δικτατορικά, κατασταλτικά μέσα, γνωρίζει εδώ και πάνω από 2 δεκαετίες τη λεγόμενη «μπολιβαριανή διαδικασία» με αναφορές σε κάποιον «σοσιαλισμό του 21ου αιώνα».
Βέβαια, ο «σοσιαλισμός», τον οποίο επικαλείται η σημερινή σοσιαλδημοκρατική ηγεσία της Βενεζουέλας, δεν έχει καμία σχέση τόσο με τις θεωρητικές αρχές της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Η σημερινή (σοσιαλδημοκρατική) κυβέρνηση ρίχνει στους εργαζόμενους τα βάρη της κρίσης, η οποία δεν ξεκίνησε με τις κυρώσεις των ΗΠΑ, αλλά πιο πριν. Βεβαίως οι κυρώσεις επιδείνωσαν την κατάσταση του λαού. Η κυβέρνηση ξεκίνησε από το 2018 «πρόγραμμα» νεοφιλελεύθερης προσαρμογής, που γκρέμισε τους μισθούς στα επίπεδα των 13 – 15 δολαρίων τον μήνα. Εχουν σταματήσει οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, είναι απαγορευμένες οι απεργίες, καταστρατηγούνται όλοι οι όροι ασφάλειας στη δουλειά. Σε αυτές τις συνθήκες το κεφάλαιο έχει τεράστια κέρδη, ενώ κάθε προσπάθεια των συνδικάτων ενάντια σε αυτήν την κατάσταση συναντά τον αυταρχισμό και την καταστολή από τις αρχές.
Η κυβέρνηση του Μαδούρο και του σοσιαλδημοκρατικού Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος Βενεζουέλας (PSUV) για να διαχειριστεί την κρίση υπέρ του κεφαλαίου πέρασε σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση στις κατακτήσεις των εργαζομένων, καταργώντας τις Συλλογικές Συμβάσεις, εξανεμίζοντας τους μισθούς και τις συντάξεις, οδηγώντας στην πλήρη απορρύθμιση και «ελαστικοποίηση» των εργασιακών σχέσεων. Από καταστάσεις όπου ο πληθωρισμός έφτανε τα 2.500%, κατατρώγοντας τους μισθούς των εργαζομένων, σήμερα ο πληθωρισμός βρέθηκε «ελεγχόμενος» στα 6,2% (Οκτώβρης του 2022) και 125% σε ετήσιο επίπεδο, αλλά με τον κατώτατο μισθό καθηλωμένο στα 15 δολάρια τον μήνα! Αυτά τα μέτρα, που έλαβε η κυβέρνηση Μαδούρο, ως «φάρμακο» για τον υψηλό πληθωρισμό, οδήγησαν στη «δηλητηρίαση» των μισθών και των άλλων εργατικών κατακτήσεων. Είτε έτσι, λοιπόν, είτε αλλιώς, το «μάρμαρο» και πάλι το πληρώνουν οι εργαζόμενοι, που βλέπουν τη ζωή τους να χειροτερεύει.
Η κυβερνητική πολιτική της σοσιαλδημοκρατίας έχει οδηγήσει σε προσέγγιση με τη δεξιά αντιπολίτευση και πλέον από κοινού ψηφίζονται νόμοι, ενώ οι ΗΠΑ προχωρούν σε «χαλάρωση» των κυρώσεων.
Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει το ΚΚΒ, στη χώρα υπάρχει μια νέα «συμφωνία των ελίτ» που από κοινού στρέφονται ενάντια στα εργατικά – λαϊκά διακαιώματα. Για παράδειγμα, οι συνομιλίες ανάμεσα στην κυβέρνηση και τις δυνάμεις της αντιδραστικής αντιπολίτευσης που ονομάζονται «Ενωτική Πλατφόρμα», οι οποίες διεξάγονταν στο Μεξικό με τις ευλογίες των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, οδήγησαν στην από κοινού στήριξη νομοσχεδίων όπως ο «Νόμος ενάντια στον αποκλεισμό» και ο νόμος για τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, που σήμαναν παραπέρα επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα.
Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ, Ριζοσπάστης
