Από www.rosa.gr
Στο νέο επεισόδιο του podcast της ROSA «Πελότα Λίμπρε» μιλάμε για τον δικό μας Μαραντόνα, τον Βασίλη Χατζηπαναγή, έναν τρομερά ταλαντούχο παίκτη, την καριέρα και πορεία του οποίου το ελληνικό κράτος κατέστρεψε επειδή οι γονείς του ήταν κομμουνιστές.
«Μπορεί στην αρχή η ζωή μας στην Τασκένδη να ήταν λίγο φτωχική, αλλά δεν μας έλειπε τίποτα. Εξάλλου και στην Ελλάδα η ζωή δεν ήταν πιο εύκολη. Τότε στην Τασκένδη, ήμασταν 35.000 πολιτικοί πρόσφυγες. Εμένα η μόνη μου έγνοια ήταν να παίζω ποδόσφαιρο. Έπαιζα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου». Από μικρός, ο Βασίλης Χατζηπαναγής, ο Βάσιας, ξεδίπλωσε τις ιδιαίτερες αρετές του και ήταν εκείνο το είδος του ακαταμάχητου, δημιουργικού μάστορα που φαίνεται να αντιλαμβάνεται το παιχνίδι σε αργή κίνηση και να κοροϊδεύει τη συμβατικότητα στον αγωνιστικό χώρο.
Mε τέλεια ισορροπία σώματος και πλήρη έλεγχο της μπάλας, με απίστευτη ικανότητα στην απότομη αλλαγή κατεύθυνσης εν κινήσει, με θανατηφόρα ντρίμπλα σε ανύπαρκτο χώρο και με μπαλιά-τρύπα που εξέθετε και τα πιο καλοδουλεμένα αμυντικά συστήματα, ο Βάσιας ήταν ο άνθρωπος που τραβούσε μονίμως πάνω του τα βλέμματα της εξέδρας. «Όταν ήρθε η ώρα να φύγω, οι Ουζμπέκοι έκλαιγαν» θυμάται. Στο σπίτι του είχαν έρθει χιλιάδες γράμματα από φιλάθλους που τον παρακαλούσαν να μείνει στην ομάδα. Τότε, ο γενικός γραμματέας της Δημοκρατίας του Ουζμπεκιστάν κάλεσε τον πατέρα του και του είπε: «Φύγετε εσείς και αφήστε τον Βασίλη να μείνει. Ο κόσμος τον αγάπησε εδώ. Είναι σαν να φεύγει η μισή ομάδα». Ο πατέρας του όμως ήθελε να γυρίσει στην Ελλάδα. Το ίδιο ήθελε και ο Βάσιας, με όλους τους πολιτικούς πρόσφυγες να ζουν με αυτό το όνειρο.
«Ο πατέρας μου, ήταν µεγάλος πατριώτης. Αγαπούσε πολύ την Ελλάδα και την Κύπρο. Ήταν πραγματικός αγωνιστής για τα πιστεύω του. Γεννήθηκε µε ένα παντελόνι και πέθανε µε ένα παντελόνι και µια καπαρντίνα. Ήθελε να µε δει µε τη φανέλα της Εθνικής παρά το ότι ήταν πολιτικός πρόσφυγας», έλεγε με καημό. Ο ίδιος έκανε το πολυαναμενόμενο ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα σε ένα φιλικό με την Πολωνία στην Αθήνα, όμως λίγο μετά τον αγώνα ειδοποιήθηκε ότι δεν θα μπορούσε να παίξει ξανά με την γαλανόλευκη φανέλα λόγω του σύντομου φλερτ του με την ομάδα των Ολυμπιακών Αγώνων της Σοβιετικής Ένωσης την προηγούμενη χρονιά. Χτύπημα στην καρδιά, το οποίο ο Βάσιας απορρόφησε αγόγγυστα και σιώπηρα, όπως έκανε με κάθε χτύπημα που δεχόταν στη ζωή και την καριέρα του. «Πιστεύω ότι πλήρωσα και τα πολιτικά φρονήματα του πατέρα μου, ο οποίος ήταν αριστερός μέχρι το τέλος της ζωής του», είπε αργότερα.
