Μια ακόμη επίπτωση της κρίσης κόστους ζωής με τα υψηλά επιτόκια και την αδυναμία των λαϊκών νοικοκυριών να ανταποκριθούν ακόμη και στα πιο απλά της σύγχρονης ζωής, διατυπώνει το ρεπορτάζ του BBC, σύμφωνα με το οποίο «εν μέσω ραγδαίου πληθωρισμού, περισσότεροι εργαζόμενοι εγκαταλείπουν τις δουλειές τους – ή σκέφτονται έντονα να το κάνουν».
Σύμφωνα με έρευνα που επικαλείται το BBC, που έγινε τον Ιούνιο του 2023 σε 53.912 εργαζομένους παγκοσμίως από την PwC, το 26% δήλωσε ότι σκοπεύει να εγκαταλείψει τη δουλειά του τον επόμενο χρόνο. Μεγάλο μέρος αυτού του ποσοστού οφείλεται στην κρίση κόστους ζωής, η οποία είναι ιδιαίτερα οξεία στο Ηνωμένο Βασίλειο: το 47% των εργαζομένων στο Ηνωμένο Βασίλειο δήλωσαν ότι είχαν ελάχιστες έως καθόλου αποταμιεύσεις στο τέλος κάθε μήνα, ενώ ένα επιπλέον 15% δηλώνει επίσης ότι έχει νοικοκυριό δυσκολεύεται να πληρώσει τους λογαριασμούς του.
Σε αντίθεση με ορισμένα προηγούμενα πρότυπα, αυτή η οικονομική επισφάλεια ωθεί τους εργαζόμενους να μετακινηθούν στην αγορά εργασίας – και σε ορισμένες περιπτώσεις, να την εγκαταλείψουν εντελώς.
Κατά τη διάρκεια περιόδων άγχους και οικονομικής αβεβαιότητας, οι άνθρωποι τείνουν να προσκολλώνται σε ό,τι τους είναι οικείο – συμπεριλαμβανομένης της δουλειάς τους, λέει η Dana Peterson, επικεφαλής οικονομολόγος στο παγκόσμιο οικονομικό think-tank The Conference Board, που εδρεύει στη Νέα Υόρκη.
Για παράδειγμα, η ύφεση του 2008 οδήγησε στην απώλεια 2,6 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας στις ΗΠΑ – και ακολουθήθηκε από χαμηλά ποσοστά αποχώρησης τα επόμενα χρόνια. «Όταν υπάρχει ύφεση, ο αριθμός των κενών θέσεων μειώνεται και οι εταιρείες αρχίζουν να νευριάζουν, οι εργαζόμενοι συνήθως μένουν στη θέση τους», λέει.
Ωστόσο, υπάρχουν ενδείξεις ότι η κρίση κόστους ζωής αυτή τη φορά οδηγεί σε μετακινήσεις περισσότερων εργαζομένων στην αγορά εργασίας.
Η Sarah Moore, επικεφαλής ανθρώπων και οργανισμού στην PwC UK, λέει ότι ο απόηχος της Μεγάλης Παραίτησης σημαίνει ότι περισσότεροι εργαζόμενοι μπορεί να σκεφτούν να βρουν καλύτερο μισθό μέσω ενός νέου ρόλου από ό,τι ίσως θα έκαναν πριν από την πανδημία. «Βλέπουμε ακόμα αυξημένα ποσοστά εγκατάλειψης μετά τον Covid-19 και η αμοιβή είναι συνήθως ο κύριος παράγοντας για την εύρεση ενός νέου ρόλου: σε μια περίοδο κρίσης, οι άνθρωποι μπορεί να ψηφίζουν με τα πόδια τους».
Πολλοί εργαζόμενοι γονείς, ιδιαίτερα οι μητέρες, κάνουν επί του παρόντος έναν υπολογισμό κόστους διαβίωσης έναντι μισθού καθώς τα έξοδα αυξάνονται. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το μέσο κόστος αποστολής ενός παιδιού κάτω των δύο ετών στον παιδικό σταθμό για 25 ώρες την εβδομάδα είναι 7.729 £ ετησίως. Τον Ιανουάριο, το Υπουργείο Εργασίας των ΗΠΑ χαρακτήρισε τις τιμές παιδικής μέριμνας «απαράδεκτες για οικογένειες», ακόμη και σε περιοχές με χαμηλότερο κόστος ζωής.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η τιμή της περίθαλψης υπερβαίνει τους μισθούς πολλών γονέων, πράγμα που σημαίνει ότι γίνεται πιο οικονομικό να αφήσει μια δουλειά και να μετακομίσει σε ρόλο φροντιστή πλήρους απασχόλησης.
Ενώ η κρίση κόστους ζωής δημιουργεί κίνηση στην αγορά εργασίας για ορισμένους εργαζόμενους, δεν είναι όλοι σε θέση να αλλάξουν ρόλους για να τους φέρουν σε καλύτερη οικονομική θέση.
Ετσι, η παραίτηση μπορεί να είναι πολυτέλεια για ορισμένους εργαζόμενους. Εναλλακτικά, οι εργαζόμενοι που δεν μπορούν να εγκαταλείψουν την αγορά εργασίας μπορεί να ζητήσουν μεγαλύτερη αμοιβή από τον εργοδότη τους καθώς τα επιτόκια ανεβαίνουν και οι τιμές στα ύψη.
