Πριν λίγο, ξεκίνησαν σε υπερπολυτελές ξενοδοχείο της Αθήνας, στο Καβούρι, οι εργασίες του 37ου Συνεδρίου- παρωδία, της ΓΣΕΕ, που γίνεται «κεκλεισμένων των θυρών», μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ο χαρακτηρισμός του Συνεδρίου ως «παρωδία», ίσως είναι επικής, για να χαρακτηρίσει τις άθλιες διαδικασίες που επέλεξαν οι ηγεσίες του εργατοπατερισμού, οι οποίοι παραβιάζουν κατάφορα το καταστατικό της κορυφαίας τριτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης των εργαζομένων.
Ανάμεσα στις εκφυλιστικές διαδικασίες που επέλεξε η ηγεσία της ΓΣΕΕ για την διεξαγωγή 37ου Συνεδρίου της, ξεχωρίζουν οι εξής:
Πρώτον, ο αποκλεισμός δεκάδων συνέδρων (αντιπροσώπων, που είχαν εκλεγεί από τις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις για να τους εκπροσωπήσουν στο Συνέδριο και να ψηφίσουν για την εκλογή νέας διοίκησης στη ΓΣΕΕ). Μεταξύ των αποκλεισθέντων, είναι και οι 22 αντιπρόσωποι- απόμαχοι της δουλειάς- που εξέλεξε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συνταξιούχων ΙΚΑ.
Δεύτερον, η απόφαση για την διεξαγωγή του Συνεδρίου με συνοπτικές διαδικασίες. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η απόφαση να μην ασχοληθεί το Συνέδριο με τα καυτά προβλήματα των εργαζομένων, όπως το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό- συνταξιοδοτικό και άλλα μέτρα που υπονομεύουν παραπέρα δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων.
Τρίτο, η κατάφορη παραβίαση του καταστατικού της ΓΣΕΕ, με το «έτσι θέλω» της ηγετικής ομάδας και την ανοχή- αν όχι την επίσημη στήριξη- της κυβέρνησης. Του λόγου το αληθές, βεβαιώνει τόσο η άρνηση των ηγεσιών του εργατοπατερισμού που ελέγχουν τη ΓΣΕΕ να συζητηθούν στο σώμα του Συνεδρίου, οι σοβαρές καταγγελίες για δεκάδες νόθους αντιπροσώπους.
Τέταρτον, η κάλυψη που πρόσφερε στους εργατοπατέρες η κυβέρνηση της ΝΔ, στέλνοντας την αστυνομία και τα ΜΑΤ για να προστατέψουν τις παρανομίες της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και ο τριπλός αστυνομικός έλεγχος που επιβλήθηκε, για να εμποδίσουν την είσοδο στο ξενοδοχείο που διεξάγεται το Συνέδριο, ανεπιθύμητων προσώπων, μεταξύ των οποίων εκλεγμένοι αντιπρόσωποι που αγωνίζονται πραγματικά για τα συμφέροντα των εργαζομένων και της εργατικής τάξης, γενικότερα.
Πέμπτον, η επί της ουσίας απαγόρευση εισόδου στο ξενοδοχείο σε εκπροσώπους των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, οι οποίοι ήθελαν να καλύψουν δημοσιογραφικά τις εργασίες του 37ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Στο συνέδριο επιτρεπόταν να μπούνε μόνο οι διαπιστευμένοι συντάκτες του υπουργείου Εργασίας και οι κάμερες και φωτογράφοι μόνο για το «ντεκόρ» (ομιλίες Φ. Γεννηματά κ.α). Χαρακτηριστικό είναι, δε, ότι σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, που ήθελαν να καλύψουν το συνέδριο, προς τους αστυνομικούς που κρατούσαν κλειστές τις προσβάσεις στο ξενοδοχείο, απάντηση δεν υπήρξε.
Με ποιο δικαίωμα, οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και οι κυβερνώντες αποκλείουν δημοσιογράφους από το δικαίωμα- αλλά και την υποχρέωσή τους- να ενημερώνουν την κοινή γνώμη, για σοβαρά ή λιγότερο σοβαρά θέματα της επικαιρότητας;
Και αν η ΓΣΕΕ και οι κυβερνώντες, έχουν τους λόγους να σιγοντάρουν αυτή την απαράδεκτη κατάσταση, για ποιο λόγο σιωπούν τα εκλεγμένα όργανα των εργαζομένων (ΠΟΕΣΥ, ΕΣΗΕΑ κλπ) αλλά και των εργοδοτών (μεγαλοεκδότες, καναλάρχες κλπ) στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αποδεχόμενα να έχει η αστυνομία ελεγκτικό ρόλο για το ποιος θα μπει στο «συνέδριο»;
