Η σχέση των Ελλήνων μουσικόφιλων με τον Rory Gallagher είναι μοναδική. Η αναγνωρισιμότητα που έχει στην Ελλάδα ίσως να μπορεί να συγκριθεί μόνο με εκείνη που έχει στην πατρίδα του, την Ιρλανδία. Ο κυριότερος λόγος ίσως να είναι οι δύο εκείνες συναυλίες που έδωσε σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη το 1981, την εποχή που βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του τότε που η χώρα μας δεν υπήρχε στο πρόγραμμα των περιοδειών κανενός σημαντικού συγκροτήματος ή τραγουδιστή, ιδιαίτερα αν βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του.
Η πρώτη επεισοδιακή συναυλία το Σεπτέμβριο του 1981 στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, που διεκόπη από την αστυνομία πριν ακολουθήσουν επεισόδια μέσα στο γήπεδο αλλά και στη γύρω περιοχή, έχει αναφερθεί και από τον ίδιο τον Gallagher ως μία από τις πιο τρομακτικές εμπειρίες του, καθώς φοβήθηκε για την σωματική του ακεραιότητα όταν τον φυγαδεύανε προς το ξενοδοχείο. Ο άνθρωπος που περιόδευε στην Ιρλανδία αψηφώντας τον κίνδυνο από τις καθημερινές εκρήξεις σε μία από τις πιο βίαιες περιόδους του IRA, το 1974, τότε που κανένας δεν ήθελε να παίξει στο Μπέλφαστ, τρομοκρατήθηκε στην Αθήνα το 1981. Η συναυλία αυτή, που ήταν η πρώτη που έγινε στην Ελλάδα από κάποιο μεγάλο όνομα μετά τη μεταπολίτευση, έμελλε να έχει την ίδια κατάληξη που είχε και η τελευταία πριν τη δικτατορία, τότε που η αστυνομία διέκοψε τους Rolling Stones όταν ο Mick Jagger ξεκίνησε να πετάει κόκκινα γαρύφαλλα στον κόσμο. Και στο διάστημα ανάμεσα στα δύο αυτά γεγονότα, ο Gallagher με τους Rolling Stones είχαν και μία άλλη επαφή, όχι μόνο συμβολική, που θα μπορούσε να αλλάξει την ιστορία της μουσικής.
Στις αρχές του 1975 οι Rolling Stones βρίσκονται σε αναζήτηση νέου κιθαρίστα καθώς ο Mick Taylor, που είχε αντικαταστήσει νωρίτερα τον αδικοχαμένο Brian Jones, φεύγει από το συγκρότημα. Η πρώτη επιλογή του Mick Jagger ήταν ο Gallagher και η συνάντηση έγινε στο Άμστερνταμ. Μέχρι σήμερα υπάρχουν μόνο φήμες σχετικά με όσα διαδραματίστηκαν, καθώς λίγα έχουν ειπωθεί από τις δύο πλευρές. Το πιο πιθανό ήταν ότι ο Gallagher δεν πίστευε ότι μπορούσε να “κολλήσει” σε κάτι τόσο έτοιμο και καταξιωμένο, κρατώντας και τις ισορροπίες ανάμεσα στα μέλη του γκρουπ. Δεν θα ήταν ο εαυτός του. Οι Rolling Stones επέλεξαν τελικά τον Ronnie Wood και συνέχισαν την πετυχημένη πορεία τους. Ο Rory έφυγε για ακόμα μία περιοδεία, αυτή τη φορά στην Ιαπωνία. Ο αστικός μύθος λέει ότι σε εκείνες τις συναντήσεις στο στούντιο δουλέψανε δύο τραγούδια, το Start Me Up και το Miss You, χωρίς όμως να έχει επιβεβαιωθεί από κανέναν.
Το όνομα του Gallagher ενεπλάκη και σε άλλες παρόμοιες προτάσεις συνεργασίας, που όμως δεν προχώρησαν. Με τους Taste, το συγκρότημα που είχε πριν ξεκινήσει την προσωπική του καριέρα, άνοιξαν τις αποχαιρετιστήριες συναυλίες των Cream στο Albert Hall του Λονδίνου. Νωρίτερα ο Eric Clapton είχε ανακοινώσει στα υπόλοιπα μέλη των Cream ότι θα συνεχίσει μόνος του, και οι εναπομείναντες Ginger Baker και Jack Bruce, των οποίων οι διαμάχες υπήρξαν μυθικές και συνεχίστηκαν για χρόνια, εντυπωσιασμένοι από τον νεαρό Iρλανδό θα συμφωνήσουν (σπάνιο για αυτούς) να προτείνουν στον πιτσιρικά να αντικαταστήσει τον Eric Clapton. Εκείνος αρνήθηκε ακόμα και να το συζητήσει και η ιστορία δεν πήρε τότε άλλη δημοσιότητα. Οι Cream διαλύθηκαν, και η ιστορία αυτή θα γίνει γνωστή μετά από μερικά χρόνια. Η απάντηση του Gallagher όταν τον ρώτησαν για εκείνη την ευκαιρία που αρνήθηκε να εκμεταλλευτεί ήταν πως ένιωθε ότι δεν θα ήταν ο εαυτός του αντικαθιστώντας κάποιον άλλον.
Αλλά και ο David Coverdale είχε σαν πρώτη επιλογή τον Rory για τους Deep Purple, μετά την πρώτη αποχώρηση του κιθαρίστα Richie Blackmore, όπως και οι Canned Heat του έκαναν πρόταση που επίσης απορρίφθηκε. Ο Gallagher πορέυτηκε μόνος του μέχρι το τέλος. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν θα ήταν καλύτερο να υπήρχε άλλη εξέλιξη. Τα γεγονότα δεν αλλάζουν. Το σίγουρο είναι ότι η μοναχική πορεία που επέλεξε ο Gallagher έβγαλε σπουδαία μουσική αφήνοντας πίσω του μια σπουδαία κληρονομιά.
Ο Gallagher έφυγε στα 47 του χρόνια στις 14 Ιουνίου του 1995, μετά από επιπλοκές μιας μεταμόσχευσης ήπατος στην οποία είχε υποβληθεί λίγες μέρες πριν. Το αλκοόλ, η αλόγιστη χρήση ηρεμιστικών και παυσίπονων, αλλά κυρίως η απομόνωση που είχε επιβάλει του κατέστρεψαν την υγεία. Είναι θαμμένος στην πόλη που μεγάλωσε στο Κορκ της Ιρλανδίας.
Όποιος επισκεφτεί τον τάφο του και κάνει λίγη ησυχία, είναι σίγουρο ότι θα ακούσει από κάπου μακριά εκείνη την φθαρμένη Stratocaster να ζωντανεύει και ίσως και μια γνώριμη φωνή να τραγουδαέι για τo κορίτσι από τα Everglades:
Daughter of the Everglades
I want to feel you near
Daughter of the Everglades
I must find you here
Child of the river
I can’t see for my tears
