Οι στίχοι του νέου μου τραγουδιού με τίτλο “Η ουρά” είναι εμπνευσμένοι από την τεράστια ουρά που δημιουργήθηκε έξω από το παρεκκλήσι της Μητρόπολης για λαϊκό προσκύνημα στην κηδεία του έκπτωτου βασιλιά Κωνσταντίνου στις 16/1/2023.
Επειδή, ως γνωστόν, τα τραγούδια θέλουν το χρόνο τους, τυχαίνει να βγαίνει στο φως της δημοσιότητας σαν ολοκληρωμένο κομμάτι περισσότερο από ενάμιση χρόνο μετά την συγγραφή των συγκεκριμένων στίχων. Δεν σας κρύβω ότι σκέφτηκα αρκετές φορές ποιους θα αφορά πλέον το συγκεκριμένο θέμα τόσο καιρό μετά. Η πραγματικότητα όμως είναι εδώ και μας εκπλήσσει διαρκώς…
Πριν από λίγες μέρες διάβασα την απίστευτη είδηση ότι υπουργείο Πολιτισμού παραχώρησε χώρους του Βυζαντινού Χριστιανικού Μουσείου για την γαμήλια δεξίωση της Άννας Μαρίας Γλύξμπουργκ, κόρης του αποθανόντος έκπτωτου βασιλιά, διαπράττοντας μάλιστα και θεσμική απρέπεια, με έγγραφο που φέρει το εθνόσημο και χρησιμοποιεί τον τίτλο της «βασίλισσας» (Hendes Majestaet Dronning Anne-Marie) για την έκπτωτη Άννα Μαρία Γλύξμπουργκ, παρότι το ζήτημα έχει επιλυθεί με δημοψήφισμα και απόφαση του ελληνικού λαού από το 1974.
Η παραχώρηση εθνικών θησαυρών σε ιδιώτες, για προσωπικές κοινωνικές εκδηλώσεις συνιστά ατόπημα και εθνική προσβολή και πόσο μάλλον όταν αυτοί είναι έκπτωτοι και τέως…
“Μα σαν οραματίζομαι και σαν αποκοιμιέμαι
βλέπω ένα κόσμο όμορφο, -το λέω, δεν κρατιέμαι-
χωρίς γαλαζοαίματους, χωρίς ωχρούς διαδόχους
που θα πετάνε ψίχουλα και που θα στήνουν βρόχους.
Θα ’ναι το αίμα κόκκινο κι η λευτεριά μας χρέος
και δεν θα υπάρχουν έκπτωτοι και νυν και πριν και τέως.
θα ’ναι το δίκιο ζωντανό κι από ζωή θα σφύζει
κι ουρά θα έχει, μοναχά, αυτός που την αξίζει”.
“Η ουρά” (Στίχοι – μουσική – ερμηνεία: Δημήτρης Μητσοτάκης)