«Το καθεστώς ζει, όταν ο κόσμος κάνει πως δεν βλέπει». Με αυτήν την ατάκα γραμμένη στο σημειωματάριό μου εδώ και κανένα δίμηνο περίπου, «λάφυρο» από την κινηματογραφική μου συνάντηση με τον Κεν Λόουτς και την «Τελευταία Πάμπ», αποφάσισα να στολίσω την είδηση για την συμφωνία αγοράς των F-35.
Χαρές και πανηγύρια στην κυβέρνηση. Σαμπάνιες θριάμβου στις αίθουσες σύνταξης των μεγάλων τηλεοπτικών δικτύων. Βέβαια, παρόμοιο κλίμα πρέπει να επικρατεί και στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, καθώς ο «θείος Σαμ» μερίμνησε ώστε κανείς να μην μείνει παραπονεμένος: Η Τουρκία πήρε ταυτόχρονα το «ΟΚ» για την απόκτηση των F-16.
Λεφτά στα σφαγεία, όχι στην Παιδεία
Οι «κολλημένοι εκ του πονηρού» (και εκ του Περισσού) άρχισαν πάλι να μιλούν για ράλι εξοπλισμών που ενισχύει και εξυπηρετεί εν ολίγοις τους αμερικανικούς και ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς στην περιοχή. Αλλά, πάντα τέτοιοι ήταν. Έδειχναν το πετσόκομμα σε δαπάνες που αφορούσαν την Υγεία και την Παιδεία, αναδεικνύοντας παράλληλα τον πακτωλό χρημάτων στους εξοπλισμούς, για να μας πουν τι; Ότι δώσαμε 8,6 δισεκατομμύρια ευρώ για αεροσκάφη που δεν θα παραλάβουμε άμεσα, όταν την ίδια ώρα βάσει των στοιχειών του ΚΕΠΥ, από το 2008 έως το 2021, οι απώλειες για τη χρηματοδότηση των ΑΕΙ ανέρχονται σε -6,1 δισ. ευρώ;
Τι θέλουν να μας πουν δηλαδή οι «αριστερούληδες»; Ότι είναι μεμπτό που ακόμη και κατά τα πιο σκληρά μνημονιακά χρόνια δεν πέσαμε κάτω από τα 3,9 δισ. στις δαπάνες προς το ΝΑΤΟϊκό «Ταμείο της Δήλου» (3,9 δισ. το 2014, 6,7 δισ. το 2023), όταν στον προϋπολογισμό του 2024 οι δαπάνες προς το υπ. Παιδείας παρέμειναν στάσιμες ως ποσοστό στο 8,8% του συνόλου των κρατικών δαπανών;
Τι; Το 1965, το αίτημα των φοιτητών ήταν να δοθεί το 15% των κρατικών δαπανών για την Παιδεία; Εμείς δεν αναγνωρίζουμε αυτά τα νούμερα. Εμείς, ένα ξέρουμε: 41% και μ’ αυτό κάνουμε ό, τι θέλουμε.
Πάγωσε η…τοστιέρα
Υπάρχουν κάποιοι, όπως ο πρώην πρόεδρος της ΟΛΜΕ, Θ. Κοτσιφάκης που κάνουν πως δεν βλέπουν ότι τα πράγματα πια πήραν τον δρόμο τους μετά τις τελευταίες διπλές εκλογές. Συνεχίζουν να μας λένε ότι «αν συγκρίνουμε τις δημόσιες δαπάνες Παιδείας με το ΑΕΠ, που είναι και ο διεθνής δείκτης σύγκρισης, θα διαπιστώσουμε ότι αυτές παραμένουν στο 2,8% του ΑΕΠ, καταγράφοντας μάλιστα και μια μικρή πτώση (-0,1) από το περσινό ποσοστό (2,9%)».
Με την ίδια επιμονή συνεχίζουν να μας υπενθυμίζουν ότι ο μέσος ευρωπαϊκός δείκτης στις δαπάνες αυτές κυμαίνεται στο 5%-5,5%, τα τελευταία χρόνια, λες και δεν βλέπουν το τεράστιο οικονομικό θαύμα που έχει συντελεστεί επί πρωθυπουργίας Κυριάκου Μητσοτάκη.
Τι, υπάρχουν τα στοιχεία του ΙΜΕ- ΓΣΕΒΒΕ που αποδεικνύουν τ’ αντίθετο;
Και τι λένε δηλαδή αυτά τα στοιχεία; Τίποτα μωρέ, σαχλαμάρες. Να, ότι τάχα μου:
-Έχουμε παγίωση της ανισότητας μετά την πανδημία.
-Πρόκειται για τη δεύτερη συνεχόμενη χρονιά που η πλειονότητα των νοικοκυριών δήλωσε ότι χρειάζεται να κάνει περικοπές για να καλύψει τα αναγκαία έξοδα (51,8%).
-Στο ενδεχόμενο ενός έκτακτου αλλά απολύτως αναγκαίου εξόδου της τάξης των 500 €, το 18,1% δήλωσε ότι δεν θα μπορούσε να το αντιμετωπίσει, ενώ το 41,6% θα κάλυπτε αυτήν τη δαπάνη με μεγάλη δυσκολία.
-6 στα 10 νοικοκυριά (60,7%) δήλωσαν ότι το μηνιαίο εισόδημά τους δεν επαρκεί για όλο τον μήνα.
Εντάξει, υπάρχει θέμα με το «τέρας της εισαγόμενης ακρίβειας», αλλά ο πρωθυπουργός μας κάνει ό, τι μπορεί. Ωστόσο, στην ίδια έρευνα 8 στους 10 πολίτες λένε ότι τα μέτρα δεν επαρκούν.
Θα μου πεις για την παιδεία μιλούσαμε. Και ποιος είπε ότι δεν είναι οι ίδιοι «χαμένοι» που βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη;
Ανοίξτε τις πόρτες να μπουν οι ιδιώτες
Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, οι γείτονες που συναντάμε κάθε μέρα στο μετρό πηγαίνοντας στη δουλειά είναι εκείνοι που πληρώνουν αδρά για να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Είναι εκείνοι που πληρώνουν το «μάρμαρο» του μεταπολιτευτικού φαντασιακού της κοινωνικής ανέλιξης.
Αυτό υποστηρίζει η μελέτη του Κέντρου Έρευνας και Εκπαίδευσης στη Δημόσια Υγεία (ΚΕΠΥ) στην οποία έχουμε ήδη αναφερθεί.
Σύμφωνα με αυτή:
-Ένα νοικοκυριό με μηνιαίο εισόδημα από 1.400 έως 1.800 ευρώ επενδύει το υστέρημά του στην καταρχάς επαγγελματική καταξίωση των παιδιών του.
-Ακόμη και οι γονείς που αμείβονται μέχρι €750, κατευθύνουν τα παιδιά τους ως επί τω πλείστον στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, και όχι στη μεταλυκειακή (ΙΕΚ, κολέγια).
-Φτάνουν να δαπανούν σχεδόν τα ίδια με τις οικογένειες ανώτερου εισοδήματος (€2.800-3.500).
Διαβάστε αναλυτικά τα στοιχεία στο δημοσίευμα του «Ημεροδρόμου» εδώ.
Έχει σημασία εδώ να πούμε ότι στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που αποτέλεσαν τη στατιστική βάση της έρευνας του ΚΕΠΥ, δεν περιλαμβάνονται στις δαπάνες για εκπαίδευση τα έξοδα ενοικίου ή φαγητού των φοιτητών που σπουδάζουν σε μια επαρχιακή πόλη.
Επομένως, σε ποιους απευθύνεται και πάλι η κυβέρνηση, τώρα που επιχειρεί με το έτσι θέλω να μπάσει τους ιδιώτες και στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση; Μα, φυσικά, στην λεηλατημένη μεσαία τάξη, αφού οι ανώτερες τάξεις (3.501 ευρώ και άνω) πληρώνουν τα φημισμένα πανεπιστήμια στο εξωτερικό.
Ούτε βήμα πίσω
Τα παιδιά λοιπόν από το Περιστέρι και το Αιγάλεω επιχειρεί να κάνει «πελατάκια» της η κυβέρνηση. Σαν τα κουφάρια των ονείρων τους να αποτελούν κεφάλαια αισχρής κερδοσκοπίας. Κι όπου δεν περνούν τα ιλουστρασιόν επιχειρήματα περί…ελεύθερου πανεπιστημίου, έρχονται οι εισαγγελείς να επιβάλλουν την… νομιμότητα. Ποια νομιμότητα; Εκείνη της Ενιαίας Βάσης Εισαγωγής, των ΑΕΙ- επιχειρήσεων, των δυσθεώρητων διδάκτρων, της πανεπιστημιακής αστυνομίας· της παιδείας ως αποκλειστικό προνόμιο των εχόντων. Για όσους δεν έχουν, ας μην ανησυχούν, θα υπάρξει η αγορά των φοιτητικών δανείων. Αλλιώς ας γίνουν ψυκτικοί. Άλλωστε, δεν μπορεί, θα βλέπουν ότι δεν τους «χωρά» το Πανεπιστήμιο- ταμειακή μηχανή. Θα βλέπουν ότι τελειώσαμε με την μεπολιτευτική ελευθερία στο χώρο των ΑΕΙ. Θα βλέπουν ότι όλοι πλέον θα λογοδοτούν σε managers και CEO. Το βλέπουν, έτσι δεν είναι;
Έτσι είναι, γι’ αυτό θα σας πάρει και θα σας σηκώσει.
