Στη 4η συνεδρίαση της ειδικής τριμερούς επιτροπής της Ναυτικής Σύμβασης Εργασίας (MLC-2006), που πραγματοποιείται στις 19 με 23 Απρίλη μέσω τηλεδιάσκεψης, έκανε παρέμβαση ο πρόεδρος της ΠΕΜΕΝ Θ. Ευαγγελάκη, χτες Τετάρτη 21 Απρίλη, στην οποία ανέφερε:
«135 χρόνια από την αιματοβαμμένη πρωτομαγιά της εξέγερσης των εργατών του Σικάγου για την κατάκτηση του 8ωρου, 101 χρόνια μετά την κατάκτησή του στην χώρα μας, κεφάλαιο και κυβερνήσεις, επιτίθονται στο σύνολο των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, των ναυτεργατών, των εργαζομένων, σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και διασποράς της πανδημίας COVID-19.
Στη χώρα μας η εκμετάλλευση των ναυτεργατών, οι αξιώσεις, τα προνόμια και οι επιδοτήσεις των εφοπλιστών είναι κατοχυρωμένα στους αστικούς νόμους και το Σύνταγμα.
Βήμα για το χτύπημα των ΣΣΕ αποτέλεσε η κύρωση της Σύμβασης Ναυτικής Εργασίας (ΣΝΕ) του 2006 με τον νόμο 4078/2012, που ψηφίστηκε από τις αστικές πολιτικές δυνάμεις. Είχε προηγηθεί η ενσωμάτωση της Σύμβασης Ναυτικής Εργασίας στη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την Οδηγία για τον έλεγχο των πλοίων από το κράτος – λιμένα.
Η Σύμβαση Ναυτικής Εργασίας που αποτελείται από τα Άρθρα, τους Κανονισμούς και τον Κώδικα. Ο Κώδικας περιλαμβάνει τις λεπτομέρειες για την εφαρμογή των Κανονισμών. Αποτελείται: Από το Μέρος Α, που είναι υποχρεωτικής εφαρμογής, και το Μέρος Β, που η εφαρμογή του δεν είναι υποχρεωτική.
Καθόλου τυχαία, το μέρος Β περιλαμβάνει οδηγία που αφορά τον καθορισμό των μισθών από ΣΣΕ, καθιερώνει «την ίση αμοιβή για εργασία ίσης αξίας» για όλους τους ναυτεργάτες που εργάζονται στο ίδιο πλοίο, κυρώσεις για τη μη καταβολή των οφειλόμενων μισθών από τον εφοπλιστή – πλοιοκτήτη κ.ά.
Όπως και άλλες κυβερνήσεις, έτσι και η ελληνική ενεργοποιώντας τη Σύμβαση Ναυτικής Εργασίας άφησε απ’ έξω όλες τις οδηγίες, και την οδηγία περί «ίσης αμοιβής». Επιπλέον, αντί για την πρόβλεψη καθορισμού των μισθών των ναυτεργατών από ΣΣΕ, στο άρθρο 6 ορίζεται ότι σε περίπτωση που δεν είναι σε ισχύ Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που έχει εφαρμογή, οι όροι και οι συνθήκες ναυτολόγησης του ναυτεργάτη συμφωνούνται «ελεύθερα» από τα συμβαλλόμενα μέρη και καταχωρούνται στη γραπτή σύμβαση, κατευθύνοντας τις τροχιοδεικτικές βολές της στην κατάργηση των ΣΣΕ.
Αποτελεί κανόνα στα καράβια η 7ήμερη εργασία, η εργασία 72 ωρών τη βδομάδα, ενώ με το νόμο 4714 που ψηφίστηκε τον Ιούλιο του 2020, επιδιώκουν την κατάργηση των ΣΣΕ, της κοινωνικής ασφάλισης, των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Οι μειωμένες οργανικές συνθέσεις και σε συνδυασμό με τις ώρες φορτοεκφόρτωσης, έχει ως αποτέλεσμα την εντατικοποίηση της εργασίας, αύξηση των ασθενειών, των ατυχημάτων, υπονόμευση της ασφάλειας της ανθρώπινης ζωής.
Στη γενικευμένη επίθεση που βιώνουν οι ναυτεργάτες είναι και το πολύ σοβαρό πρόβλημα με τον πολύμηνο εγκλωβισμό χιλιάδων ναυτεργατών στα πλοία λόγω της πανδημίας, με τους εφοπλιστές και τις κυβερνήσεις να αρνούνται να εξασφαλίσουν πόρους, υποδομές και μέσα μεταφοράς για τον επαναπατρισμό τους. Η κατάσταση είναι τραγική, αφού ορισμένες χώρες απαγορεύουν στους εγκλωβισμένους ναυτεργάτες ακόμα και να αποβιβάζονται στα λιμάνια τους.
Στην επιβατηγό ναυτιλία η μαζική ακινησία των πλοίων, οι μειώσεις των οργανικών συνθέσεων, έχει προκαλέσει έκρηξη της ανεργίας, με την πλειοψηφία των ναυτεργατών να μην δικαιούνται ούτε το επίδομα ανεργίας, λόγω των δυσμενών προαπαιτούμενων.
Οι ναυτεργάτες στη χώρα μας, με την 3ημερη απεργία τους στις 23 – 25 Φλεβάρη 2021 και την απεργία στις 6 Μάη, που θα τιμήσουν την Εργατική Πρωτομαγιά, συνεχίζουν τον αγώνα τους.
Αποτελεί επιτακτική ανάγκη να εκφραστεί έμπρακτα η αλληλεγγύη στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των ναυτεργατών, που θα καθορίσουν τα σωματεία τους κατά τον απόπλου και κατάπλου των πλοίων σε διάφορα λιμάνια παγκοσμίως, διεκδικώντας ΣΣΕ, κοινωνική ασφάλιση, συνδικαλιστικά δικαιώματα, για όλους τους ναυτεργάτες από όποια χώρα και αν προέρχονται».
