Ο Θόδωρος Πάγκαλος είχε ένα ξεκίνημα καλά υποσχόμενου νέου ανήκοντος στη μεγαλοαστική τάξη της χώρας. Εγγονός δικτάτορα και γιος υπαρχηγού του ΓΕΑ, τελείωσε τη Νομική και έλαβε ντοκτορά με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης.
Είχε όμως και μια καλή συστατική θητεία στους υπαρξιστές του μέγιστου Σίμου. Εκείνου του απίθανου τυπά, που αναστάτωνε με τις αναρχικές του παρεμβάσεις το αθηναϊκό τοπίο. Με γκομενίτσες, τρελά πάρτι, καροτσάδες στο κέντρο της Αθήνας, μ’ ένα θεότρελο καρναβαλίστικο νταβαντούρι. Του πάγαινε του Πάγκαλου αυτό το νταβαντούρι. Αυτή η καλοπροαίρετη παλαβομάρα που τα κανε όλα άνω κάτω, δίχως να δίνει λογαριασμό σε κανένα. Αυτός ο υπαρξισμός, στα χρόνια τής Ζυλιέτ Γκρεκό, σε μια κιτς αναπαραγωγή του στο αθηναϊκό τοπίο, ήταν γραφικός,αφελής και διασκεδαστικός. Η επιλογή λοιπόν του Θεόδωρου Πάγκαλου, να ενταχθεί σ’ αυτή την καλοκάγαθη φασαριόζικη υπαρξιστική παρέα, ήταν πρώτης τάξεως. Μάλιστα, θα μπορούσε και μετά το ντοκτορά του να παραμείνει εκεί, διεκδικώντας επάξια την διαδοχή στην ηγεσία από τον Σίμο!
Ατυχώς όμως, για τον Υπαρξισμό και δυστυχώς για το ..Σοσιαλισμό,ο Θεόδωρος ανακατεύτηκε με την πολιτική. Είχε μια μανία ο άνθρωπος, να ξεχωρίσει στον πολιτικό στίβο. Έτσι, αφού πέρασε για λίγο από το ΚΚΕ (έχει ευθύνη το ΚΚΕ για πολλά λουλούδια, όπως άλλωστε πιστώνεται και με επιτυχείς επιλογές, που έδωσε ως δάνεια στα αστικά κόμματα), κατέβηκε και υποψήφιος δήμαρχος Ελευσίνας το1977 και κατετάγη τρίτος.
Έκτοτε, ανακάλυψε (και τον ανακάλυψε) το ΠΑΣΟΚ!
Από τη λαμπρή πολιτική του θητεία, ξεχώρισε κυρίως για δυο δράσεις του:
1. Το μέγα φιάσκο της υπόθεσης Οτσαλάν, που τον υποχρέωσε να παραιτηθεί από υπουργός Εξωτερικών,
2. Από την πρόσληψη της κόρης του στο… βουλευτικό του γραφείο, ενώ παράλληλα δούλευε και ως λυρική αοιδός στην χορωδία του Δήμου Αθηναίων.
Την επιτυχέστατη πολιτική του καριέρα, ολοκλήρωσε ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Λουκά Παπαδήμου.
Ως κορυφαία πολιτική του δήλωση, καταχωρίζεται στην συλλογική μνήμη του ελληνικού λαού η φράση:
” Μαζί τα φάγαμε” , σε μια στιγμή ειλικρινούς αυτοκριτικής.
Κατά καιρούς έχει απαξιώσει διάφορους, οι οποίοι είχαν λαμπρή καριέρα και εξέλιξη, όπως ας πούμε τον Αβραμόπουλο, τον οποίο όταν εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή τον χαρακτήρισε ως τον «κύριο Τίποτα».
Τις προάλλες κατακεραύνωσε το Γιάνη Βαρουφάκη, επειδή είχε το χέρι στην τσέπη διότι, λέει, ο καθηγητής του στον Βαρβάκειο δεν τους επέτρεπε νάχουνε το χέρι στην τσέπη. Υπονοώντας ότι πιάνανε τα άρ…. τους, κάτι που ίσως και να συνέβαινε με ορισμένους του Βαρβάκειου. Κι επειδή με όποιον ξεχωρίζει, ο Πάγκαλος παθαίνει το κατιτίς του,προχθές επανήλθε λέγοντας για το Βαρουφάκη ότι είναι «ένα άθλιο υποκείμενο που καλά θα κάνει ναι πάει να βάλει λουλουδάτο πουκάμισο”…
Λοιπόν: Δυστυχώς, τα χρόνια περνούν και οι οπαδοί του Σίμου, του συχωρεμένου και αρχηγού του Πάγκαλου, είτε μαζεύτηκαν, είτε αποσύρθηκαν στην κατάθλιψή τους. Ο Σίμος, δυστυχώς, στα τελευταία του, ζούσε σ’ ένα άθλιο παράπηγμα κι ο μαθητής του Πάγκαλος ούτε που του δώσε σημασία. Ευτυχώς που τον φρόντιζε ο Μπαϊρακτάρης, μ’ ένα πιάτο φαΐ. Πάει λοιπόν ο Σίμος, τέρμα και οι καλοπροαίρετες μαλακίες.
Τον περιμάζεψε όμως, δίκην ασυλοποίησης, ο Ψυχάρης στον «Βήμα fm». Υπέρβαρος πάντα και επιβεβαιώνοντας απολύτως τον Θέογνι ( «κόρος εστίν ύβρις») δηλώνει παρών.
Όταν, όμως, περάσεις τα εξήντα (και βάλε) όπως ο Πάγκαλος, καιροφυλακτούν διάφορες αρρώστιες. Ανάμεσα σ’ αυτές οι εξής:
α. Ψυχολογικές διαταραχές επί χωροκατακτητικών εξεργασιών στον εγκέφαλο.
β. Καταθλιπτικά σύνδρομα.
γ. Παρανοειδείς-ψευδαισθητικές καταστάσεις.
δ. Νευρωτικές εικόνες με κυρίαρχη συμπτωματολογία το άγχος..
Δεδομένου ότι εδώ και καιρό, ο Θεόδωρος έχει διαβεί το Ρουβίκωνα, καλό θα ήταν
να επισκεφθεί έναν ψυχίατρο. Ποτέ δεν ξέρεις…
