Ποιο είναι ένα από τα βασικά επιχειρήματα του Βρετανών για να μην επιστρέψουν τα Γλυπτά του Παρθενώνα; Πως είναι αμετακίνητα… Φυσικά! Μία φορά μετακινήθηκαν και αυτή για να κλαπούν. Επειδή όμως μια φορά αποικιοκράτης για πάντα αποικιοκράτης, οι κακές συνήθειες δεν κόβονται, πόσο μάλλον όταν οι οικονομικοί όροι οι οποίοι καθιστούν ένα κράτος αποικιοκρατικό δεν έχουν αλλάξει.
Αποφάσισε, λοιπόν, το Βρετανικό Μουσείο να δανείσει κάτι από τα κλεμμένα Γλυπτά στο Μουσείο Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης. Πρόκειται για το ακέφαλο άγαλμα του ποτάμιου θεού Ιλισού, ένα αριστούργημα του Φειδία από το Δυτικό Αέτωμα του Παρθενώνα, το οποίο με απόλυτη μυστικότητα πακεταρίστηκε και ταξίδεψε στη Ρωσία με αφορμή τα 250 χρόνια από την ίδρυση του Ερμιτάζ. Σημειώνουμε, ότι, είναι η πρώτη φορά που τμήμα των Γλυπτών του Παρθενώνα μετακινείται.
Παρ’ όλα αυτά ο διευθυντής του Βρετανικού Μουσείου, Νιλ Μακ Γκρέγκορ έκανε την εξής απίθανη δήλωση: «Το Βρετανικό Μουσείο υπήρξε σήμερα ο πιο γενναιόδωρος δανειστής στον κόσμο κάνοντας πραγματικότητα τα ιδανικά του Διαφωτισμού πως τα σπουδαία πράγματα στον κόσμο πρέπει να εκτίθενται και να μελετώνται, να μοιράζονται και να θαυμάζονται από όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους σε όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες».
Προφανώς ο Βρετανός διευθυντής θεωρεί πως η εισβολή σε ξένα κράτη, η εξαθλίωση των αποικιοκρατούμενων λαών, η λεηλασία κάθε ικμάδας πλούτου που διαθέτει η γης τους και τελικά η αρπαγή και των πολιτιστικών τους θησαυρών, όλα αυτά είναι διαφωτισμός. Διότι, με αυτόν τον τρόπο στήθηκαν μερικά από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα μουσεία. Προφανώς, επίσης ο εν λόγω διευθυντής πιστεύει πως το να δανείζεις αυτά που έκλεψες και με λίγα λόγια να κάνεις «κουβαρνταλίκια» με ξένη περιουσία συνιστά ύψιστη γενναιοδωρία.
Προκλητικά, δε, είπε «ελπίζω ότι οι Ελληνες θα χαρούν που ένα πολύ μεγάλο κοινό θα μπορέσει να δει τα μεγάλα δημιουργήματα της Αρχαίας Ελλάδας. Ανθρωποι που δεν θα μπορέσουν ποτέ να ταξιδέψουν στην Αθήνα ή το Λονδίνο θα μπορούν τώρα στη Ρωσία να καταλάβουν και να δουν το μεγαλείο αυτών των αγαλμάτων».
Σχολιάζοντας αυτή την εν κρυπτώ κίνηση του Βρετανικού Μουσείου ο πρόεδρος του Μουσείου Ακρόπολης, Δημήτρης Παντελμαλής, δηλώνει: «Φαίνεται ότι δεν ισχύει πια το δόγμα των αμετακίνητων. Χρειάζεται ημεγίστη προσοχή στη διακίνηση, γιατί αυτά τα ταλαιπωρημένα, ευαίσθητα και εξαιρετικά υψηλής αισθητικής γλυπτά απαιτούν ξεχωριστή διαχείριση. Στη συζήτηση για την επιστροφή τους, είναι αυτονόητο ότι θα χρησιμοποιηθεί το επιχείρημα πως αφού μπορούν να πάνε στην Πετρούπολη, ασφαλώς μπορούν να έρθουν και στην Αθήνα»
Η ελληνική κυβέρνηση διά του Υπουργού Πολιτισμού δήλωσε ότι «μια ακόμη απόλυτη θέση της βρετανικής πλευράς παύει να ισχύει. Εκείνη του ότι τα Γλυπτά δεν πρόκειται να μετακινηθούν ποτέ. Η χώρα μας έχει καλέσει τη Μ. Βρετανία, μέσω της UNESCO, σε διαδικασία διαμεσολάβησης για την επανένωση των Γλυπτών. Τελικός προορισμός γι’ αυτή την επανένωση είναι η Αθήνα και το περίφημο Μουσείο της Ακρόπολης».
Περίεργο που ο κ. Τασούλας δεν αναφέρθηκε καθόλου στους βρετανούς μεγαλοδικηγόρους που έσπευσαν να έρθουν στην Αθήνα για να πουλήσουν το νομικό τους εμπόρευμα με προωθητικό μέσο την Αμάλ Αλαμουντίν. Φαίνεται πως η φιέστα με την «ωραία του ωραίου» στο φόντο των Γλυπτών του Παρθενώνα ήταν μόνο για εσωτερική κατανάλωση και περιείχε άφθονα καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς. Το αυτί των Βρετανών ουδόλως ίδρωσε με τις γκλαμουράτες περατζάδες των Βρετανών μεγαλοδικηγόρων στην Αθήνα.
