Το απολυταρχικό καθεστώς των τσάρων στην χώρα μας, μαζί με την επιτροπή των εμπειρογνωμόνων υγείας, που μονοπωλούσαν, και μονοπωλούν, τον κρατικό, δημόσιο τηλεοπτικό χρόνο, καθώς και τα πρωτοσέλιδα, αλλά και την κύρια ύλη των εφημερίδων, υποσκελίζοντας ή ακυρώνοντας την όποια αντίθετη ή έστω διαφορετική άποψη στα δόγματά τους, δεν άφησαν να γίνει γνωστή στο ευρύτερο κοινό μια εξαιρετικά σημαντική μελέτη –καθώς και άλλες πολλές από διαφορετικά κέντρα — του ΚΕΠΥ (Κέντρου Έρευνας και Εκπαίδευσης στη Δημόσια Υγεία, την Πολιτική Υγείας και την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας) με τίτλο «Κριτική αποτίμηση της ετοιμότητας και των πολιτικών αντιμετώπισης της πανδημίας του νέου κορωναϊού, διεθνής και ελληνική εμπειρία». Η μελέτη αυτή, προϊόν εργασίας καθηγητών της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ, και μιας ερευνητικής ομάδας εξαίρετων επιστημόνων του εργαστηρίου Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, Γενικής Ιατρικής και Έρευνας Υπηρεσιών Υγείας, που εκπονήθηκε από το ΚΕΠΥ στις 12 Απριλίου του 2020, καταλήγει σε κάποια συμπεράσματα που σε καμία περίπτωση ο σκοταδισμός των τσάρων της κυβέρνησης δεν θα επέτρεπε να γίνουν κατανοητά ή έστω αντιληπτά στον λαό που βρίσκεται υπό την κατοχή της, καθώς και υπό την επιτήρησή της. Αναφέρομαι φυσικά στον ελληνικό λαό, που υπέστη άλλο ένα σοκ στο πλαίσιο ενός άθλιου τρόπου διαχείρισης της πανδημίας, από μια εξουσία πιστή στα νεοφιλελεύθερα δόγματά της, που αντιμετωπίζει έναν λαό σαν πειραματόζωο περιορισμένο, όχι απλά κατ’ οίκον, αλλά εγκλωβισμένο μέσα στο κλουβί του βασανιστηρίου του, χωρίς καμία έξοδο διαφυγής.
«Η επιδημία της νόσου του νέου κορωναϊού (Covid-19) αποκαλύπτει με τον πλέον οδυνηρό τρόπο την έλλειψη επιδημικής ετοιμότητας στις υπηρεσίες δημόσιας υγείας και τις χρόνιες ευαλωτότητες του εθνικού συστήματος υγείας στην Ελλάδα, προϊόντα αμφότερα της χρόνιας υποχρηματοδότησης και αποδιάρθρωσής τους». Και αν αυτό το συμπέρασμα της παραπάνω μελέτης θα έπρεπε να σημαίνει πως στον χρόνο που επιβραδύνθηκε το 1ο επιδημικό κύμα του κορωναϊού, το κράτος, το λιγότερο που όφειλε να κάνει είναι να ενισχύσει και να θωρακίσει τη δημόσια υγεία, δηλαδή τις υπηρεσίες δημόσιας υγείας, με νέες δομές, με νέο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, με φαρμακευτικό υλικό, ιατρικά αναλώσιμα και εξοπλισμό, η καθεστωτική τσαρική μας κλίκα επιδιδόταν, και επιδίδεται, σε μια συστηματική προπαγάνδα υπνωτισμού του πολίτη, όταν στον ίδιο χρόνο οι γιατροί και οι νοσηλευτές πρώτης γραμμής δεν διέθεταν, και δεν διαθέτουν ακόμα, τα στοιχειώδη για την προστασία τους, τα γάντια και τις μάσκες. Βέβαια, το χρήμα έρεε και ρέει από τα κυβερνητικά επιτελεία προς όλα τα μέσα διαχείρισης και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, που δημιουργούσαν, και δημιουργούν, μια εικονική πραγματικότητα, μια μη ρεαλιστική, μια διαστρεβλωμένη θέαση του εν λόγω ιού και της πανδημίας του, καθιστώντας αδύναμο έναν λαό να σκεφθεί, να εξάγει τα συμπεράσματά του, και φυσικά να αντιδράσει στο εικονικό, στο φτιαχτό για εκείνον περιβάλλον. Θα έπρεπε φυσικά να γνωρίζει ο κόσμος κάτι που συστηματικά το αποκρύπτουν οι δωσίλογοι, οι πίσω από τις μάσκες τσάροι, που μας κυβερνούν, πως δεδομένων των κατά πάσα πιθανότητα χαμηλών ποσοστών ανοσίας του γενικού πληθυσμού, ως αποτέλεσμα των οριζόντιων περιοριστικών μέτρων, των εντελώς ανέξοδων για την εξουσία μέτρων, υψηλός είναι ο κίνδυνος των τοπικών αναζωπυρώσεων ή και άλλων επιδημικών κυμάτων, μετά την άρση του lockdown, και εντός των επόμενων μηνών ή και έτους. Και, «γίνεται ξεκάθαρο ότι η επιδημία covid-19 δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως μία έκτακτη κατάσταση ολίγων εβδομάδων, αντιθέτως απαιτεί μακρόπνοο σχεδιασμό, επαρκή χρηματοδότηση και οργάνωση», αποτελεί και αυτό ένα βασικό εξαγόμενο συμπέρασμα της παραπάνω μελέτης και έρευνας που εκπονήθηκε από Έλληνες επιστήμονες, και που και αυτοί, αλλά και άλλοι πολλοί, «επιστημονικά αντιφρονούντες», δεν εισακούστηκαν οι ίδιοι, αλλά και η βαρύνουσα επιστημονική τους άποψη από την γνωστή πολιτική κλίκα, την επιτροπή εμπειρογνωμόνων υγείας, που διατηρούσε άλλα και διατηρεί τα τσαρικά προνόμια, αλλά και το αλάθητο του Πάπα. Βέβαια, όλοι εκείνοι οι «αντιφρονούντες», όντας γιατροί πιστοί στον όρκο του Ιπποκράτη, γιατροί της πρώτης γραμμής, δίπλα στον ανθρώπινο πόνο, γύρισαν από την αρχή την πλάτη σε όλα εκείνα τα πρόσωπα με τα κροκοδείλια δάκρυα, σε ολόκληρο τον κλαυσίγελο της εξουσίας, που συμμετείχε μαζί με τους θεολογίζοντες, τους παπαδίζοντες, τους μεταφυσικίζοντες, αλλά και τους ιεροεξεταστές, μέσα στα αχτίφ της ιεράς συνόδου. Σαν να έμοιαζε η υγεία του λαού να είναι μια υπόθεση των πουρών, δηλαδή των πουριτανών, με μια διάθεση μωσαϊκή, μεταφυσική, να εξαγνιστούμε όλοι μας, και μέσω του αποκαθαρμού μας, να επιτύχουμε την τέλεια αντισηψία μας σαν λαός. Αν τα απορρυπαντικά που είχαν συστήσει, αλλά και που συστήνουν, όλοι οι παπαδίζοντες, οι θεολογίζοντες της ιατρικής, και μη, άλλα και τα υπόλοιπα προτεινόμενα αλλά όχι χορηγούμενα δωρεάν από τα ασφαλιστικά ταμεία και από το κράτος πανίσχυρα καθαριστικά και αντισηπτικά σκευάσματα, δεν έβγαζαν μέχρι και τον τελευταίο λεκέ, την τελευταία «βρομιά» της ψυχής μας, ο δρόμος για την πυρά, για την κόλαση του λαού θα ήταν βέβαιος. Έτσι, η υπόθεση της «σωτηρίας» μας, χαρακτηρίστηκε από τους ιεροεξεταστές της κυβέρνησης και της εκκλησίας, ως μια καθαρά ατομική, προσωπική υπόθεση, ένας ιδιωτικός μονόδρομος επιβίωσης, και σε καμία περίπτωση ευθύνη του κράτους και της πολιτείας, όσο και αν η πραγματικότητα της πανδημίας τους διέψευδε διαρκώς μέρα με την ημέρα, θεολογίζοντες, γιατρούς και μη, αφού η «πυροσβεστική» που έσβηνε τις φωτιές του «Αρμαγεδδώνα» Covid-19, ήταν τα δημόσια, έστω και υποτυπωδώς, συστήματα υγείας ανά τον κόσμο. Ο ιδιωτικός τομέας, οι επιχειρήσεις στην υγεία, τα Brands, τα μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια, έβγαλαν από την αρχή την ουρά τους απ’ έξω. Κόστος και όφελος χαρακτήρισαν την υγεία του κόσμου, όπως και πάντοτε συνέβαινε στην σφαίρα του ιδιωτικού συμφέροντος. Στο τζάμπα λοιπόν και η κυβέρνηση, η επιτροπή των εμπειρογνωμόνων υγείας, η εκκλησία, οι θεολογίζοντες και οι παπαδίζοντες, γιατροί και μη, και οι σκοταδιστικές κλίκες που ασκούν και που ασκούσαν εξουσία μέσα σε κάποιους ιατρικούς συλλόγους, αλλά και στον Πανελλήνιο, καθώς και όλα τα συναφή επιτελεία που περιφρουρούν τον πλούτο των ολίγων, θεώρησαν τελικά πως η Ελλάδα σώθηκε, εξαιτίας της παρέμβασης ενός θεού. Του ιδίου θεού που δεν παρεμβαίνει, όμως, όταν ένα τρίχρονο παιδάκι πεθαίνει από καρκίνο, αλλά που αφήνει να ζει μέχρι τα εκατό του ένας δικτάτορας ή ένας βασανιστής της χούντας. Άλλωστε, η μεταφυσική θεώρηση στα πράγματα, είναι αυτή που δημιουργεί σοκ και το δέος στον λαό, απαλλάσσοντας τους ιθύνοντες από τις πολιτικές τους ευθύνες, και το χρέος που έχουν απέναντι στην υγεία του κόσμου. Και φυσικά τσιμουδιά προς τα έξω για όλα όσα μεθοδεύανε, και μεθοδεύουν, εμπειρογνώμονες και κυβέρνηση, εν μέσω καραντίνας παρακαλώ, για την αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου λειτουργίας των νοσοκομείων, για τις συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, για την κατεδάφιση κάθε έννοιας δημόσιας και καθολικής υγείας του λαού.
Κανένας βέβαια από τους παραπάνω εμπειρογνώμονες δεν δημοσιοποίησε κάποια επίσημα στοιχεία, ούτε το μεταξύ τους σούσουρο ακούστηκε έξω από τις αυλές του ιερατείου τους, τίποτα που να αφορούσε τις ελάχιστες, στοιχειώδεις, στατιστικές ιατρικές αναλύσεις για τα νοσήματα που επιδεινώθηκαν στον γενικό πληθυσμού, για τους θανάτους, για τα αδιάγνωστα παθολογικά περιστατικά, που δεν ήταν περιστατικά Covid-19, και που έμειναν εγκλεισμένα μέσα στην «ασφάλεια» και την «θαλπωρή» των σπιτιών τους. Κανένας εκπρόσωπος των θεολογίζοντων εκείνων ιεροεξεταστών, γιατρών και μη, δεν μίλησε στα πουλημένα μέσα μαζικής χειραγώγησης, στα δικά τους μέσα, για τα ακυρωμένα ραντεβού στα νοσοκομεία, για τους αδιάγνωστους καρκίνους, για τους ψυχικά πάσχοντες που αποδιοργανώθηκαν, για όσους αυτοκτόνησαν μέσα στην περιρρέουσα συνθήκη πανικού, για τις καταθλίψεις και την απόσυρση των ηλικιωμένων, για τους καρδιοπαθείς που δεν επανελέγχθηκαν σε σωστό χρόνο στο κρατικό νοσοκομείο γιατί δεν είχαν τα λεφτά να πάνε αλλού, για τα γαγγραινώδη άκρα που δεν αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά στην ώρα τους και που στο τέλος ακρωτηριάστηκαν. Στο όνομα ποιας Ιατρικής, και ποιας υγείας του κόσμου ακριβώς αναφέρονται όλοι εκείνοι που εμφανίζονται ως σωτήρες του λαού από τον «Αρμαγεδδώνα» του Covid-19;
Οι στοχοποιημένοι κοινωνικά ασθενείς με κορωναϊό, μέσα σε ένα αρχικό κλίμα ανθρωποφαγίας που επικράτησε, μέρος του σχεδίου για την ιδιωτική, προσωπική καθαρά ευθύνη υγείας που καλλιέργησαν οι εξουσίες, θύμισε τους αποκλεισμένους λεπρούς ή τους φορείς με HIV, όταν ο ιός πρωτοεμφανίστηκε στους ομοφυλόφιλους στιγματίζοντάς τους. Σε κάποιους χώρους εγκλεισμού τους κατά το παρελθόν, οι πάσχοντες από λέπρα αποκλείονταν από την πρόσβαση στα γεύματά τους αν δεν έκαναν πρώτα την προσευχή τους και αν δεν συμμετείχαν στη δοξολογία. Μέρος της τύχης της υγείας τους αναλάμβαναν οι μοναχές, με τη σύμφωνη πάντα γνώμη του θεού. Πολλές φόρες η κατάστασή τους επιδεινωνόταν από την πολυήμερη απεργία πείνας, και όχι από την άποψη του θεού, ως έκφραση μιας δικής τους αντίδρασης, ως άρνηση στην απολυταρχία και τον σκοταδισμό που επικρατούσε στους χώρους εγκλεισμού τους.
Στην σημερινή covid-19, μέσο, και, μετά covid-19 εποχή, το διαμελισμένο σώμα της Ιατρικής Επιστήμης, αλλά και του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, από μια κάστα με θεολογίζοντες, παπαδίζοντες, και μεταφυσικούς, που αποτελούν το εκτελεστικό χέρι του οικονομικού συστήματος, ομοιάζει με το γδαρμένο και διαμελισμένο σώμα της Υπατίας, του συμβόλου της ισότητας των φύλων, που έγινε μάρτυρας της γνώσης. Η Υπατία, πολυγραφότατη, λόγια, με βαθιά παιδεία, ειδικά πάνω στα επιστημονικά αντικείμενα των μαθηματικών και της φιλοσοφίας, υπέστη βίαιο θάνατο στις 8 Μαρτίου του 415 μ.Χ. μέσα στον Καθεδρικό Ναό από τον χριστιανικό όχλο, υπό τις διαταγές του Αρχιεπισκόπου Κύριλλου.
Τελικά, μέσα σε όλο αυτόν τον πανικό, τον εκφοβισμό και την καταστολή μιας κυβερνητικά επιβεβλημένης καραντίνας, τον καταναγκασμό της επανάληψης μιας άνευ προηγουμένου αντισηψίας του κόσμου, οι μόνοι που δεν ακολούθησαν τα μεσαιωνικά τους πρωτόκολλα ήταν η πρωτοπορία των νέων ανθρώπων, των εφήβων, που μέσα στο αίμα τους κρυβόταν η μεγάλη ροή της ζωής, που συνεχίζεται, και πετάξανε έτσι από νωρίς το φίμωτρο από τα πρόσωπά τους. Και μέσα σε αυτή την ακολουθία, στη φυσική ροή της ζωής, μετά από όλα αυτά, σύντροφοι, υγειονομικοί και μη, μια ενδεχόμενη νίκη της ιατρικής επιστήμης και της λαϊκής υγείας απέναντι στον σκοταδισμό και την μαύρη τρομοκρατία μιας μειοψηφίας από θεολογίζοντες και ολιγάρχες, είναι επιβεβλημένη, και αποτελεί πλέον φλέγον λαϊκό αίτημα. Και για να μην μένουμε μόνο στην θέαση των πτωματικών υποστάσεων του διαμελισμένου σώματος της επιστήμης, ας πάρουμε τα όπλα του ορθού λόγου στα χέρια μας, και ας ψεκάσουμε επιτέλους στα μούτρα όλα εκείνα τα χερουβείμ, τον Εξάψαλμο και τους σκοταδιστές, που παίζουν τις ζωές μας στη ρουλέτα των ιδιωτικών, των οικονομικών τους συμφερόντων. Αυτών αλλά και των αφεντικών τους.
Σημείωση: Η φωτογραφία του κειμένου είναι η ελαιογραφία του Τσαρλς Ουίλιαμ Μίτσελ (Charles William Mitchell),1885,«Ο θάνατος της Υπατίας».
* O Σπύρος Μπρίκος είναι γιατρός και συγγραφέας. Μέλος του Δ.Σ του Ιατρικού Συλλόγου Πρέβεζας. Εκλεγμένο μέλος του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου
