Το ΔΣ του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας (ΕΕΤΕ) κάνει έκκληση προς την πολιτική ηγεσία να πάρει εκείνα τα απαραίτητα και κατεπείγοντα μέτρα να μην κλείσει ο Ιστορικός κινηματογράφος «Αλκυονίδα» στην οδό Ιουλιανού 42, στην Αθήνα. Δηλαδή να χαρακτηριστεί ιστορικός χώρος και να αποκλειστεί κάθε άλλη χρήση.
Στην ανακοίνωσή του το Επιμελητήριο επισημαίνει ότι: «Η «Αλκυονίδα» από το 1969, έγινε πολύ γρήγορα το κέντρο του ενδιαφέροντος του κινηματογραφόφιλου κοινού, και σφράγισε μια ολόκληρη εποχή, με τις επιλεγμένες κινηματογραφικές προβολές, που έφεραν στο κοινό ό, τι πιο προοδευτικό και καινοτόμο είχε να προσφέρει η σύγχρονη κινηματογραφία.
Η «Αλκυονίς» δεν πρόβαλε μόνο ταινίες από τα τότε γνωστά γραφεία εισαγωγής και διανομής ταινιών, αλλά έκανε εισαγωγή και η ίδια σε ταινίες, που θα προορίζονταν για αποκλειστική προβολή στην αίθουσά της.
Έτσι, το νεότερο αθηναϊκό κοινό γνωρίζει τον Αϊζεστάιν από τις ταινίες «Ιβάν ο Τρομερός», «Αλέξανδρος Νιέφσκι» που προβάλλονται για πρώτη φορά, τον Μίκλος Γιάντσο στις ταινίες «Νικημένοι», «Ο ήχος της σιωπής», τον Ναγκίσα Οσίμα με την «Τελετή» και άλλους σπουδαίους σκηνοθέτες, άγνωστους όμως στο κοινό της πρωτεύουσας, καθώς και σημαντικές ταινίες του αμερικανικού κινηματογράφου, με αφιερώματα στο γουέστερν, στον Ελία Καζάν, στο φιλμ νουάρ κ.α… Εκεί κατ’ αποκλειστικότητα προβλήθηκε το 1971 η «Αναπαράσταση» του Θ. Αγγελόπουλου, που έφθασε τα 11.000 εισιτήρια μόνο την πρώτη εβδομάδα προβολής της. Σημαντικά κινηματογραφικά γεγονότα αποτέλεσαν οι προβολές ελληνικών ταινιών, με αντισυμβατική γραφή και περιεχόμενο, ως σχεδόν πολιτική πράξη απέναντι στη δικτατορία πυροδοτώντας ένα κλίμα έντονα αντιδικτατορικό, εντός της αίθουσας..
Με την πτώση της Χούντας και την υποχώρηση της αυστηρής λογοκρισίας η «Αλκυονίδα» προβάλλει το συνόλο σχεδόν της πρωτοπορίας του Σοβιετικού κινηματογράφου. Αϊζεστάιν, Μπουτόβκιν, Ντοβζένκο κ.α. παράλληλα με την παρουσίαση των νέων τάσεων του παγκόσμιου κινηματογράφου. Όμως στις αρχές του ’90, η πολιτική σχετικά με τη διανομή αλλάζει και η Αλκυονίδα αδυνατεί πλέον να προβάλει τις ταινίες που θέλει, με κόστος το κλείσιμό της.
Ξανάνοιξε μετά από είκοσι τρία χρόνια από τη Νew Star, πατώντας πάνω στα ίδια βήματα της ιστορικής της ξεχωριστής διαδρομής. Μάλιστα με την ανακαίνισή της αποκαλύφθηκε μέσα στην αίθουσα προβολής, και ένα ιδιαίτερο έργο τέχνης, ένα σημαντικό διακοσμητικό ανάγλυφο μήκους 60 μέτρων του διακεκριμένου γλύπτη Δημήτρη Αρμακόλλα που δεν βρίσκεται πια στη ζωή.
Η «Αλκυονίδα» είναι χώρος δεμένος με την πορεία της ελεύθερης σκέψης στη σύγχρονη Ελλάδα και με το λαϊκό κίνημα, και σηματοδοτεί τις καλύτερες στιγμές της κινηματογραφικής δημιουργίας, μακριά και έξω από την άλωση της κινηματογραφίας από την πολιτιστική βιομηχανία και τη γυαλιστερή κουλτούρα του σελοφάν».
