Σε μια ομιλία με σαφή προσανατολισμό προχώρησε σήμερα, από το βήμα της Βουλής, ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης. «Το βάρος της επανεκκίνησης θα το επωμιστούμε όλοι δίκαια. Κράτος, επιχειρήσεις και κοινωνία», υποστήριξε και ανέλυσε τι ακριβώς εννοεί «δίκαια»: Επιδοτήσεις ανέχειας για τη μερική απασχόληση και την εκ περιτροπής δουλειά, με προφανή στόχο την εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών συμφερόντων, εξασφαλίζοντας τους περισσότερες εργασιακές σχέσεις – λάστιχο.
Ο πρωθυπουργός, συγκεκριμένα, δήλωσε ότι θα υπάρξει «πρόσθετη ενίσχυση σε επιχειρήσεις που δεν μπορούν να αξιοποιήσουν πλήρως το εργατικό δυναμικό». Όσοι «επιστρέφουν στη δουλειά, αλλά με μειωμένα ωράρια, θα στηρίζονται από την πολιτεία», συμπλήρωσε. Πώς θα στηρίζονται; Μέσω του ευρωπαϊκού προγράμματος «Sure» της Κομισιόν. Τι σημαίνει αυτό; Δεν θα καλύπτεται το σύνολο του μισθού που είχαν οι εργαζόμενοι πριν τα μέτρα για τον κορωνοϊό. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα προβλέπει ένα ποσό στους εργαζόμενους με ευέλικτη μορφή εργασίας με αντίστοιχη προσαύξηση στις ασφαλιστικές εισφορές. Δεν φτάνει, όμως, στο μισθό πλήρους απασχόλησης.
Μεταξύ άλλων είπε ότι θα συνεχισθεί η καταβολή του επιδόματος των 800 ευρώ για εκείνους που διατηρείται η αναστολή της σύμβασης εργασίας. «Μέχρι να αρθεί και η τελευταία αρνητική επίπτωση της πανδημίας το κράτος θα συνεχίσει να χορηγεί την αποζημίωση ειδικού σκοπού σε όσους εργαζόμενους παραμένουν σε αναστολή της σύμβασής τους ή οι επιχειρήσεις στις οποίες δραστηριοποιούνται παραμένουν κλειστές», ισχυρίστηκε.
Επιπλέον, για το θέμα των πλειστηριασμών αυτό που είχε να ανακοινώσει ήταν μια μικρή και μόνο παράταση μέχρι και το τέλος Ιουλίου, για την (όποια) προστασία υπάρχει στην πρώτη κατοικία. Με πομπώδη τρόπο δήλωσε: «Επίσης κατά την δοκιμασία του κορωνοϊού κανείς Έλληνας δεν θα δει το σπίτι του να κινδυνεύει. Η προστασία της πρώτης κατοικίας θα παραταθεί για τρεις μήνες ακόμα έως το τέλος Ιουλίου 2020».
Τέλος, επανέλαβε ότι «η ύφεση θα είναι μεγάλη» και θα είναι παγκόσμια, στέλνοντας μήνυμα ποιοι θα πληρώσουν, πάλι, τον λογαριασμό, σύμφωνα με τις προθέσεις της κυβέρνησης. Οι δεκάδες χιλιάδες απολύσεις του Μαρτίου, οι αναστολές συμβάσεων και οι επαναπροσλήψεις με δικαίωμα (για τους εργοδότες) οι εργαζόμενοι να καταδικάζονται σε μισό μισθό και μισή δουλειά, η εντατικοποίηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, η ανοχή στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρανόησης για αυτό που λέγαμε και στην αρχή: Δηλαδή πόσο «δίκαια» θα μοιραστεί η κρίση.
