2.000 ευρώ… στο γέροντα, στην έγκυο, στον εργαζόμενο, στον γονιό, στο παιδί, που πάγωσε, πείνασε, δίψασε, εγλκωβίστηκε, ξενύχτησε, ξημέρωσε στην Αττική Οδό μέσα στον χιονιά, για τον οποίο επί μία βδομάδα ο κρατικός μηχανισμός προετοιμαζόταν για να αποδειχθεί ότι δεν προετοίμαζαν απολύτως τίποτα. Τόσο τίποτα που εντυπωσιάζει, τόσο τίποτα που ξαφνιάζει για την ξεδιαντροπιά του. Απλώς έφτιαχναν κλίμα τρόμου και επικοινωνιακό προφίλ σούπερ-μαν εν μέσω Αρμαγεδδώνα.
Μόνο που, ο Αρμαγεδδώνας είναι εκείνοι οι ίδιοι και ό, τι πρεσβεύουν και ό, τι υπηρετούν.
2.000 ευρώ στάχτη. Αλλά και κάτι ακόμα χειρότερο. 2.000 ευρώ το αντίτιμο της βαθιάς περιφρόνησης που αισθάνονται για τον λαό και τον άνθρωπο.
Διότι, μόνο αν περιφρονείς βαθιά, αν μισείς ανίατα το λαό, αν αδιαφορείς επιδεικτικά για τον άνθρωπο, τολμάς με ύφος 99 Λουδοβίκων να πετάς στα μούτρα του ταλαιπωρημένου ανθρώπου 2000 ευρώ.
Και είναι το ίδιο σαν να του λες… πάρ’ τα και μη μιλάς, πάρ’ τα και σκάσε, πάρ’ τα και υποτάξου.
Εγώ ειμί ο άριστος αυτοκράτορας.
Ναι, αυτή ακριβώς είναι η λογική από την οποία εμφορούνται οι πράξεις τους. Η ψευδαίσθηση του πεφωτισμένου μονάρχη ενώπιον ταπεινών, βουβών, σκυμμένων, υπάκουων υπηκόων.
2.000 ευρώ χυδαία και βαρύτατα, βαθύτατα προσβλητικά για τον λαό και για τον καθένα ξεχωριστά.
