Σε παρέμβαση που έκανε μέσω τηλεδιάσκεψης, στη σύνοδο ηγετών που οργάνωσε ο Ζελένσκι στο Κίεβο, ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, σήκωσε για άλλη μια φορά το δάχτυλο του καλύτερου και προθυμότερου μαθητή. “Υπερηφανεύτηκε” για το πόσο «κρίσιμη» είναι η εμπλοκή της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σφαγείο, υπεραμύνθηκε της εμπλοκής της χώρας στα ευρωατλαντικά σχέδια, εκθείασε την παραχώρηση του ελληνικού εδάφους στις πολεμικές προετοιμασίες και κάλεσε τους μακελάρηδες να αυξήσουν τις πολεμικές δαπάνες.
Συγκεκριμένα ανέφερε ότι «Η Ελλάδα έχει σταθεί πιστά στο πλευρό της Ουκρανίας. Έχει παράσχει ζωτικής σημασίας στρατιωτική βοήθεια, καθώς επίσης στήριξη στον τομέα της ενέργειας. Έχει υποδεχθεί χιλιάδες πρόσφυγες που άφησαν πίσω τους τη φρίκη του πολέμου». Σε απλά ελληνικά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη πρωτοστατεί στην πολεμική εμπλοκή, μετατρέπει τη χώρα σε στόχο αντιποίνων και στέλνει και οπλισμό «κρίσιμο» για την άμυνα της χώρας.
Επλεξε, επίσης, το εγκώμιο στον Ζελένσκι επιχειρώντας να πάρει θέση στα ιμπεριαλιστικά παζάρια που βρίσκονται σε εξέλιξη και φέρνουν στον αφρό και ανταγωνισμούς ανάμεσα σε ΗΠΑ – ΕΕ. Δήλωσε ότι «μόνο η Ουκρανία μπορεί, πρέπει και θα αποφασίσει για την αποδοχή ή την απόρριψη οποιασδήποτε ειρηνευτικής φόρμουλας. Ουδείς άλλος, ουδείς, μπορεί να λάβει αυτή την απόφαση για λογαριασμό του Κιέβου. Πρέπει να διασφαλιστεί ότι το Κίεβο είναι μέρος της διαδικασίας και μόνο η Ουκρανία έχει το δικαίωμα να αποφασίσει για το μέλλον της».
Την ίδια στιγμή, δίνοντας δείγματα γραφής για το τι «παραπάνω» είναι διατεθειμένη να κάνει η κυβέρνηση στο βάθεμα εμπλοκής της χώρας στο σφαγείο μίλησε για «ισχυρές εγγυήσεις ασφαλείας» στην Ουκρανία και για ενίσχυση της «δέσμευσή μας για τη δική μας συλλογική ευρωπαϊκή άμυνα». Μάλιστα, περηφανεύτηκε για το γεγονός πως η Ελλάδα δίνει ήδη περισσότερο από το 3% του ΑΕΠ της για πολεμικές δαπάνες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και δήλωσε πως «Πρέπει να δράσουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα. Πρέπει όχι μόνο να δώσουμε ένα τέλος στη σύγκρουση αυτή, αλλά να διασφαλίσουμε ότι θα σφυρηλατήσουμε ένα μοντέλο για την πρόληψη τέτοιων καταστροφών στο μέλλον», εννοώντας πως οι λαοί πρέπει να «ματώσουν» περισσότερο για να δοθούν περισσότερα χρήματα στην πολεμική προετοιμασία.
