Από aristeripolitiki.blogspot.com
Όταν όλη η Ελλάδα πνίγονταν στους Βόθρους, στις χαβούζες, στους «αχόρταγους» και στα κολοβακτηρίδια της θάλασσας, κάπου αλλού, πολλά χρόνια μπροστά οι κομμουνιστές και οι αγωνιστές της Αριστεράς, είχαμε την πρόνοια να φυλάξουμε το άνυδρο περιβάλλον που μας «έτυχε» να ζούμε στο θανατονήσι – Γυάρος. Παράλληλα θέλαμε να φυλάξουμε και τα πόδια μας αφού κατακτήσαμε το «δικαίωμα» να τα βουτάμε μέχρι 1-2 μέτρα στη θάλασσα από την ακτή!
Οι φωτογραφίες ίσως δεν λένε πολλά. Όταν όμως μάθετε ότι εκεί ήταν οι ανοικτές «τουαλέτες» του 4ου όρμου της Γυάρου που έκτισαν οι παλιοί πολιτικοί κρατούμενοι από το 1950 και τώρα φαίνονται μισογκρεμισμένες, ενώ και κάτω δεξιά φαίνεται ο πρώτος σταθμός αποδόμησης αυτεπεξεργασίας λυμάτων, πριν αυτά αποβληθούν στη θάλασσα για να μη τη μολύνουν, θα καταλάβετε.
Τότε κουβαλούσαμε με κουβάδες θαλάσσιο νερό, γεμίζαμε βαρέλια επάνω στις τουαλέτες και κάθε ένας που πήγαινε, έριχνε ένα μεγάλο τάσι νερό για να πάνε όλα κατευθείαν στη θάλασσα! Αυτό δεν αντέχονταν. Έτσι οι γνωρίζοντες έβαλαν μπροστά το σχέδιο! Να κάνουμε σταθμό επεξεργασίας λυμάτων!!! Ο «σταθμός» σχεδιάστηκε από συγκρατούμενους μηχανικούς και οικοδόμους με τρόπο που σταδιακά και με υπολογισμένες τις ποσότητες που δεχόταν κάθε μέρα θα αποδομούσε τα υλικά. Ήταν σφραγισμένος από την οποιαδήποτε μυρωδιά και είχε μια σωλήνωση που πήγαινε τα υπερχειλισμένα και αποδομημένα, διαλυμένα υλικά παραπέρα εκεί που το πέλαγος σβούριζε τα νερά με τα ρεύματα.
Το κτίσιμο του «σταθμού» επιτεύχθηκε με απαίτηση των κρατουμένων, αμέσως μόλις πήγαμε γιατί τα πάντα «επέπλεαν» μπροστά μας μια και οι σκηνές υπείχαν 10 μέτρα από τη θάλασσα! Η διοίκηση άκουγε σαν από άλλον πλανήτη το αίτημα και το σχέδιο που της εξηγούσε η «Ομάδα», δηλαδή η άτυπη ηγεσία του στρατοπέδου που οι κομμουνιστές από την πρώτη μέρα συγκρότησαν για να ζήσουμε οργανωμένα, κάτι που το δέχτηκαν αναγκαστικά και οι χουντικοί, γιατί σε 4.000 κρατούμενους στον όρμο χωρίς οργάνωση τίποτα δεν θα λειτουργούσε. Όταν της εξηγήθηκε ότι και οι ίδιοι και η φρουρά κινδυνεύουν εξίσου, το κατάλαβε! Έτσι δέχτηκε να παραγγείλει υλικά, τσιμέντα, σίδερα κλπ. Τον Μάιο, αρχές Ιουνίου του 1967, αν θυμάμαι καλά, ο σταθμός ήταν έτοιμος με την εργασία των οικοδόμων κρατουμένων! Κι εμείς οι μικροί κρατούμενοι οικοδόμοι, ε, κάτι βοηθητικά κάναμε…
Το έργο δεν μπορώ να το περιγράψω γιατί λίγο το είδα μέσα με τα επάλληλα μέρη επεξεργασίας αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω πως θα γινόταν όλα αυτά χωρίς καθόλου ανθρώπινη παρέμβαση και πως θα εξαφανιστεί η μυρωδιά και θα γίνουν τα λύματα νερουλά απόβλητα… το αλμυρό νερό πάντως έκανε καλή δουλειά! Τελικά το έργο έγινε και δεν πίστευα ότι όλα άλλαξαν στο νερό του όρμου.
Απορώ σήμερα. Έχει καταγράψει το έργο κάποιος από αυτούς τους μηχανικούς και οικοδόμους που το δημιούργησαν και μένει εκεί ανέγγιχτο ακόμη από τον χρόνο και τις καιρικές συνθήκες της Γυάρου; (*)
Έχει μια ιδιαίτερη αξία η αναφορά στο τότε πρόωρο οικολογικό πνεύμα φύλαξης της υγείας και του περιβάλλοντος από τα απόβλητα της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Γιατί το θυμήθηκα. Οι πολιτικές, η ιστορία και η καπιταληστρική οικολογία
Σήμερα εκείνα τα παλιά κτίσματα της Γυάρου που έκτισαν οι κρατούμενοι με το αίμα τους κείτονται ερειπωμένα σκοπίμως από ένα κράτος που κατέχεται από διαχρονική ενοχή για τα έργα και τις ημέρες του από τις διώξεις και τα βάσανα που επέβαλε στους κομμουνιστές και στους αγωνιστές πολιτικούς αντιπάλους του.
Θέλει το κράτος να εξαφανιστούν τα υλικά τεκμήρια αυτής της ενοχής. Αφήνει ο χρόνος να κάνει τη «βρώμικη «δουλειά», όπως και στην Μακρόνησο.
Όμως ξαφνικά μας θυμήθηκαν το 2021! Όχι όμως επισήμως αλλά ανεπισήμως! Διοχετεύοντας την ιδέα της υπόγειας και παράνομης συναλλαγής χωρίς να το ομολογούν! Τι διοχέτευαν διάφοροι επιτήδειοι; Ήθελαν, λέει, να δώσουμε, εμείς, οι πρώην πολιτικοί κρατούμενοι στη Γυάρο, «γη και ύδωρ» στην περιβαλλοντολογική οικολογική «αναβάθμιση» του νησιού με παραγωγή ενέργειας που τις λένε και ΑΠΕ με επένδυση που θα έκανε κάποιο μονοπώλιο από αυτά που λυμαίνονται κρατικές επιχορηγήσεις και πουλάνε πανάκριβη ενέργεια από τζάμπα αέρα και ήλιο! Με αυτό το ΝΑΙ θα έπειθαν την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου να αποδεχτεί και να εγκρίνει την εγκατάσταση του ανεμομετρητικού ιστού, ύψους 80 μ. στο ψηλότερο σημείο του νησιού (θέση Προφήτης Ηλίας) σε πρώτη φάση και μετά θα έρθουν και οι ανεμογεννήτριες! Παράλληλα είχαν εξασφαλίσει την εντελώς καπιταλιστική Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας!
Η υπόγεια άγραφη «προσφορά» που άφησαν να κυκλοφορεί, νόμισαν ότι ήταν για εμάς δελεαστική! Θα μας δώσετε το «ΟΚ» κι εμείς θα τα αναλάβουμε όλα, θα ανακατασκευάσουμε τα κτίσματα, θα αναβαθμίσουμε και διαρρυθμίσουμε χωροταξικά τον περιβάλλοντα χώρο, θα κάνουμε κανονικό λιμάνι με προβλήτα για να δένουν πλοία (μαρίνα για μεγάλα γιότ εννοούσαν) για να τα επισκέπτεται ο… λαός! Αρκεί να εγκρίνετε να βάλουμε Ανεμομετρητικό ιστό ύψους 80 μέτρων για να δούμε το ύψος των κερδών που θα μας δίνει το νησί των ανέμων και μετά θα έρθουν οι ανεμογεννήτριες στις βόρειες (αρχικά) κορυφές της Γυάρου για να μη σας… προσβάλλουμε!!! …ήξεραν τα σίγουρα κέρδη και ότι η δική μας έγκριση θα σάρωνε κάθε αντίσταση στο ανοσιούργημα που σχεδίασαν.
Τι θαύμα! Οι καπιταλιστές όποιας εταιρείας θα το αναλάμβανε θα αναμόρφωναν τα υλικά τεκμήρια βασανιστηρίων των κομμουνιστών με μια απλή συναλλαγή κέρδους και αίματος! Κέρδη για τους καπιταλιστές από τον αέρα, κέρδη για τους καπιταλιστές από την ειδική τουριστική εκμετάλλευση του αναμορφωμένου χώρου με αντάλλαγμα μια «βαθιά εκτίμηση» για το ΝΑΙ το δικό μας!!! Αυτό άφηναν να εννοηθεί οι καπιταλιστές χωρίς να το πουν φωναχτά. Γιατί η έννοια της αναμόρφωσης υπό την ευθύνη τους θα σήμαινε και προσέλευση «in» επισκεπτών «επιπέδου» του τζετ-σετ που θα ήθελαν να δουν πού βασανίζονταν οι κομμουνιστές, αλλά και κάθε αντίπαλος εξουσιών από την αρχαιότητα, στο νησί των ατελείωτων ανέμων. Και γιατί το είπαν και θανατονήσι θα ήθελαν να μάθουν! Παράλληλα αυτός ο ατελείωτος άνεμος που βασάνιζε τους κρατούμενους, θα γεννούσε τώρα νέα κέρδη στους απογόνους των νικητών- βασανιστών!!!
Η αστική τάξη ό,τι δεν μπορεί να νικήσει, όπως η ιστορική μνήμη, επιδιώκει να το κάνει δική της ιδιοκτησία για να το αλλοιώσει.
Οι νέοι στον δρόμο των παλιών
Είναι σκληρός ο αγώνας μητέρα
Μα είναι πολλά τα αδέρφια μας
Είναι πολλά τα παιδιά σου μητέρα
Μη πικραίνεσαι
Με τις μεγάλες πέτρες στον ώμο μητέρα
Ανηφορίζοντας τον θάνατο
Μεγάλες πολιτείες θα χτίσουμε μητέρα
Μην πικραίνεσαι
Γιάννης Ρίτσος Καντάτα για τη Μακρόνησο
Φυσικά οι ενέργειες συγκεκριμένης εταιρείας προς την Περιφέρεια έγιναν γνωστές και πήραμε πρωτοβουλία να πούμε προκαταβολικά ένα σκέτο ΟΧΙ από εμάς. Η διοίκηση του ΣΦΕΑ με πρόεδρο τον Σπύρο Χαλβατζή που ήταν κρατούμενος και αυτός στον 4ο όρμο και ΓΓ τον Νίκο Τριανταφύλλου πήρε τον Απρίλιο του 2021 (**) κάθετα αντίθετη θέση, όχι μόνο με κάθε συναλλαγή αυτού του είδους, αλλά και για οποιαδήποτε είσοδο ιδιωτικών εκμεταλλευτικών συμφερόντων σε ένα νησί που είναι χώρος ιστορικής μνήμης.
Χρόνια τώρα «ψήνουν» κράτος, τοπικούς των Κυκλάδων, υφέρποντες προπαγανδιστές και απλούς ανθρώπους ότι θέλουν να… σώσουν τη Γυάρο και τα ιστορικά της κτίσματα αλλά κάποιοι δεν τους αφήνουν!!!
Και τι ζητάνε; Μια ανάπλαση και μια ανεμογεννήτρια, κέρδη να γεννάνε, στον παράδεισο να πάνε…
Όταν βρεθεί καπιταλιστής που θα εφαρμόσει τη… δικτατορία του προλεταριάτου στην επιχείρησή του, τότε θα βρούμε κι εμείς ειλικρινή καπιταλιστή για τους σκοπούς του!
Δεν είναι γνωστό που βρίσκεται σήμερα η υπόθεση. Από μια έρευνα στους χάρτες του google φαίνεται κάποια εγκατάσταση σαν φωτοβολταϊκό στην κορυφή του βουνού χωρίς να μπορεί να διευκρινιστεί τι ακριβώς είναι.
(*) Η περιγραφή είναι από μνήμης 56 χρόνια μετά. Κάποιες λεπτομέρειες σίγουρα μου ξεφεύγουν αλλά όχι και η ιστορική μνήμη.
ΣΦΕΑ: Κάτω τα επιχειρηματικά χέρια από τη Γυάρο
Αθήνα 28/ 04/ 2021
Προς
Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου
Κοινοποίηση:
Υπ. Πολιτισμού
Υπ. Ενέργειας & Περιβάλλοντος
Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας
Δήμο Σύρου
ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΟΠΟΣ ΤΗΣ ΓΥΑΡΟΥ
Αίτηση εγκατάστασης ανεμομετρητικού ιστού, ύψους 80 μ., στη νήσο Γυάρο, κατέθεσε, στην ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΑΙΓΑΙΟΥ, η Εταιρεία ΑΙΟΛΙΚΗ ΟΛΥΜΠΟΥ ΕΥΒΟΙΑΣ Α.Ε. (μέλος του ομίλου ΕΛΛΑΚΤΩΡ), επικαλούμενη τις δυο άδειες παραγωγής ενέργειας που έχει εξασφαλίσει από την Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (661 & 662/26.07.2012).
Η απόφαση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας, έρχεται σε αντίθεση με την Κυβερνητική απόφαση (Y.A. ΥΠ.ΠΟ./ΔΙΛΑΠ/Γ/4016/68475/17-12-2001) (ΦΕΚ 1680) που χαρακτήρισε ως χώρο ιστορικής μνήμης το σύνολο του νησιού και απαγόρευε την οποιαδήποτε επιχειρηματική δραστηριότητα σε αυτό.
Έρχεται σε αντίθεση με το Κείμενο της Ειδικής Επιτροπής που παρουσιάστηκε το 2002 και προέβλεπε την προστασία ολοκλήρου του νησιού από κάθε επιχειρηματική – οικονομική εκμετάλλευση και αποφυγή κάθε εξωραϊσμού του χώρου.
Η εγκατάσταση του ανεμομετρητικού ιστού, ύψους 80 μ. στο ψηλότερο σημείο του νησιού (θέση Προφήτης Ηλίας) σε πρώτη φάση, που ζητάει σήμερα η ΑΙΟΛΙΚΗ ΟΛΥΜΠΟΥ ΕΥΒΟΙΑΣ Α.Ε. και στη συνέχεια η τοποθέτηση αγνώστου αριθμού ανεμογεννητριών, η κατασκευή έργων εξυπηρέτησης της επιχειρηματικής εκμετάλλευσης (διάνοιξη δρόμων για πρόσβαση στην κορυφογραμμή, κατασκευή μεγάλης προβλήτας, κατασκευή κτηριακών εγκαταστάσεων, κ.λ.π.) θα επιφέρει ανεπανόρθωτη καταστροφή και αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος του νησιού, αποσπώντας το από την ιστορία του.
Διαμαρτυρόμαστε για τις μέχρι τώρα κυβερνητικές ενέργειες και μεθοδεύσεις, που υπηρετούν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στην εκμετάλλευση της αιολικής ενέργειας και στοχεύουν στην άμβλυνση και τον εξοστρακισμό της ιστορικής μνήμης.
Διαμαρτυρόμαστε για την προσπάθεια αλλαγής της ιστορίας της Γυάρου, όπου φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν χιλιάδες αγωνιστές του λαού μας (18.000 την περίοδο 1947-1962 και 7.500 την περίοδο 1967-1974) πολλοί αγωνιστές άφησαν τα κόκαλά τους στη Γυάρο, το μαρτυρούν οι τάφοι στο Νεκροταφείο των φυλακών.
Απαιτούμε:
Α) Να απορριφθεί το αίτημα της Εταιρείας ΑΙΟΛΙΚΗ ΟΛΥΜΠΟΥ ΕΥΒΟΙΑΣ Α.Ε. για εγκατάσταση ανεμομετρητικού Ιστού ύψους 80 μ. στη Γυάρο.
Β) Να ανακληθούν οι (661 & 662/26.07.2012) αποφάσεις της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας.
Γ) Να υλοποιηθούν οι μελέτες για την ανάδειξη του ιστορικού τόπου.
Καλούμε τα μέλη του συνδέσμου, τους αγωνιστές που πέρασαν από τη Γυάρο, τους συγγενείς τους, τους μαζικούς φορείς, τους εργαζόμενους και τη νεολαία να αντιταχθούν στην προσπάθεια αλλοίωσης της ιστορικής μνήμης.
Η Γυάρος πρέπει να παραμείνει στη μνήμη μας ως ο τόπος φυλάκισης, βασανισμού και εξόντωσης χιλιάδων αγωνιστών του λαού μας, ως τόπος μνήμης γι’ αυτούς που αλυσοδέθηκαν εκεί από το Κράτος και τη βία, τόπος ιστορικής μνήμης για τις επερχόμενες γενιές και όχι ως «πάρκο αιολικής ενέργειας».
Για το Δ.Σ. του Συνδέσμου Φυλακισθέντων, Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 (ΣΦΕΑ)
Ο Πρόεδρος: Σπύρος Χαλβατζής
Ο ΓΓ: Νίκος Τριανταφύλλου
