Φαίνεται ότι υπήρχε μια ενστικτώδης σοφία στις μεσαιωνικές κοινωνίες και μετά από αυτές που λοιδορούσαν, διαπόμπευαν και φερόντουσαν χειρότερα και από ότι στα σκυλιά στους ηθοποιούς. Μια άλλη λογική επικρατεί στο παραδοσιακό Ιαπωνικό θέατρο ΝΟ ενώ προετοιμάζεται και ασκείται για δεκαετίες ο ηθοποιός μόνο σε γεροντική ηλικία ( στον παλιό κόσμο μετά τα 50) του επιτρεπόταν να παίξει ρόλους.
Κι ενώ δεν είναι επάγγελμα οι άνθρωποι αποφασίζουν ελεύθερα σε νεανική ηλικία να γίνουν ηθοποιοί , ο ένας στους τρεις πλέον (όπως αποφασίζουν και για το φύλο τους, ενώ μια λογική σαν του Θεάτρου Νο και για αυτό το ζήτημα μου φαίνεται ρεαλιστικότερη και σοφότερη).
Μια κάποια σχετική ισορροπία αποκαθίσταται από το γεγονός ότι ο άλλος ένας απ΄τους τρεις δεν αποφασίζει να γίνει ηθοποιός αλλά βλέπει εβδομαδιαίως ή και συχνότερα σινεμά θέατρο και τηλεοπτικά με ηθοποιούς. Μια συχνή και πειστική απάντηση που δίνει κάποιος που έγινε ηθοποιός είναι ότι ήθελε μέσα από τους ρόλους να ζήσει σε πολλές ζωές. Παράξενο όμως να θέλεις να ζήσεις σε πολλές ζωές όταν δεν τα καταφέρνεις να αντιμετωπίσεις τη μία .
Ο Ντέι Λιούις υπήρξε κορυφαίος γιατί ενώ είναι το υπόδειγμα ηθοποιού που ενσωμάτωνε τους ρόλους ταυτόχρονα ασχολήθηκε με άλλα και τέλος πραγματοποίησε την επιθυμία του να τα παρατήσει. Έκανε το αντίθετο απ΄ ότι στο θέατρο ΝΟ . Σε ώριμη ηλικία σταμάτησε να υποδύεται.
Μια άλλη που ξεχωρίζω και παρακολουθώ με ενδιαφέρον είναι η Μπλάνσετ που αντίθετα από την Μέριλ Στριπ συνδυάζει την υποκριτική ευελιξία με το να επιλέγει όσο δύναται τους ρόλους, είναι επιλεκτική Η υποκριτική της αξιοθαύμαστα συνδυάζει την κριτική προσέγγιση του ρόλου και την συναισθηματική.
Στην έξοχη ταινία Κάρολ κάνει θαύματα για να αποδώσει την παντρεμένη που ζώντας το αδιέξοδο της ερωτικής συναισθηματικής φαντασίωσης περνάει τη φάση της λεσβίας ενώ είναι μάνα και διεκδικεί το 195Ο τα παιδιά της , διαφιλονικούμενο τώρα ζήτημα , αδιανόητο τότε. Δίνει τη μάχη φορώντας άψογα κλασικά ταγέρ και καπέλα , έχοντας αυστηρό και τακτικό χτένισμα και την σωστή ξανθιά λαμπερή απόχρωση στα μαλλιά αλλά το κυριότερο απόλυτα θηλυκιά όπως θεωρούνταν τα θηλυκά προτού να αποδειχτεί ότι μπορούν εξίσου πετυχημένα να βρίζουν σαν αλήτες, να φοράνε κουρέλια , να είναι σαν γαμώ τον Χριστό μου εν γένει, σε ένα ελεύθερο περιβάλλον που ο Χριστός και άλλοι μερικοί προνομιούχοι γαμιούνται παντοιοτρόπως και ασύστολα.
Αν ποτέ η Μπλάνσετ αποφασίσει να τα παρατήσει όπως ο Ντέι Λιούις μάλλον θα στεναχωρηθώ αν και πια έχουν δεύτερη σημασία για μένα όλα αυτά. Ας πούμε ότι θα προτιμούσα να αφαιρεθεί το δικαίωμα παιξίματος σε εκατομμύρια άλλους ηθοποιούς . Δυστυχώς η κυρία Διαβάτη θα ήταν ένας από αυτούς μαζί με τον κύριο Ρουβά .
Εδώ η Θεά Kέιτ στη σκηνή που αντιμετωπίζει τον νόμο, τους δικηγόρους, και τον άντρα της.
***
Θηλυκά αχειραφέτητα, σκέτα ερωτικά αντικείμενα, άστα να πάνε δηλαδή.
