Δύο πολεμικά πλοία στέλνουν στη Μαύρη Θάλασσα η ΗΠΑ καθώς κλιμακώνεται η ένταση μεταξύ Μόσχας – Κίεβου με επίκεντρο την Ανατολική Ουκρανία αλλά και την Κριμαία.
Η πρόθεση της Ουάσιγκτον έγινε γνωστή από την τουρκική κυβέρνηση και προκάλεσε την άμεση αντίδραση της Ρωσίας. Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών εξέφρασε άμεσα την «ανησυχία» του για την αύξηση της δραστηριότητας στη Μαύρη Θάλασσα. Επέστησε παράλληλα την προσοχή στο ότι τέτοιες κινήσεις πρέπει να γίνουν σύμφωνα με τα οριζόμενα, από τη Συνθήκη του Μοντρέ, όπως μετέδωσε το πρακτορείο «IFAX».
Σύμφωνα με τα όσα γνωστοποίησε η Άγκυρα, ως αρμόδια για την κίνηση πολεμικών και εμπορικών πλοίων από τα στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελλίων, δύο αμερικανικά πολεμικά πλοία θα περάσουν από τα Στενά για να αναπτυχθούν στη Μαύρη Θάλασσα μέχρι τις 4 Μάη. «Ειδοποίηση μας εστάλη πριν από 15 ημέρες μέσω των διπλωματικών διαύλων ότι δύο πολεμικά πλοία των Ηνωμένων Πολιτειών θα πλεύσουν προς τη Μαύρη Θάλασσα σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης του Μοντρέ. Τα πλοία θα παραμείνουν στη Μαύρη Θάλασσα μέχρι τις 4 Μάη», ανακοίνωσε το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών.
Να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη φορά που η Άγκυρα γνωστοποιεί κινήσεις του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, προς τη Μαύρη Θάλασσα, γεγονός που συνδέεται άμεσα με τις εξελίξεις στο μέτωπο των παζαριών για τη θέση της στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και την ανακίνηση της Συνθήκης του Μοντρέ πριν λίγες ημέρες.
Ποια είναι η Συνθήκη για το Καθεστώς των Στενών
Η σύμβαση παραχωρεί στη Τουρκία τον πλήρη έλεγχο των Στενών του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων και εγγυάται την ελεύθερη ναυσιπλοΐα από τα μη στρατιωτικά πλοία σε καιρό ειρήνης. Οι όροι της σύμβασης αποτέλεσαν πηγή διαμάχης για χρόνια, κυρίως όσον αφορά τη διέλευση πολεμικών σκαφών της Σοβιετικής Ένωσης από τα Στενά στη Μεσόγειο Θάλασσα.
Υπογράφηκε στις 20 Ιουλίου 1936 στην ελβετική πόλη Μοντρέ. Τέθηκε σε ισχύ στις 9 Νοεμβρίου, 1936 και καταχωρήθηκε στην Κοινωνία των Εθνών στις 11 Δεκεμβρίου 1936. Eξακολουθεί να ισχύει μέχρι σήμερα, με ορισμένες τροποποιήσεις.
Οι συγκεκριμένες κινήσεις αποτελούν αντανάκλαση της γενικότερης όξυνσης των ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών με τα «μέτωπα» να ανοίγουν το ένα μετά το άλλο.
