Σε δήλωσή του, στον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» ο Γιώργος Ρούσης, Ομότιμος Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, Υποψήφιος Επικρατείας του ΚΚΕ, αναφέρει:
«Η θετική ανταπόκρισή μου στην τιμητική για μένα πρόταση να συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΚΚΕ εντάσσεται στην απόφασή μου να ανταποκριθώ θετικά στο κάλεσμα του Κόμματος για συμπόρευση μαζί του.
Και στην εποχή της βαρβαρότητας που καλπάζει, αυτή η συμπόρευση συνιστά τη μόνη συγκροτημένη, μαζική γραμμή άμυνας και ανατρεπτικής αντεπίθεσης που έχει επιτακτική ανάγκη ο λαός μας.
Για μένα λοιπόν αυτή η συμπόρευση δεν περιορίζεται μόνο ούτε κυρίως σε μια εκλογική συνεργασία, αλλά πρόκειται για μια σε βάθος χρόνου ουσιαστική αγωνιστική συμπόρευση πολύ ευρύτερου και θα έλεγα πολύ πιο σημαντικού περιεχομένου, από ό,τι οι εκλογές.
Οσον αφορά πιο ειδικά στις επερχόμενες εκλογές, εκτιμώ ότι δεν υπάρχει περίπτωση να προκύψει μια προοδευτική διακυβέρνηση και πιστεύω ότι η μόνη μη χαμένη ψήφος είναι η ψήφος στο ΚΚΕ και αυτό για δύο κυρίως λόγους.
Ο πρώτος είναι ότι εκείνο που διακυβεύεται σε αυτές τις εκλογές είναι να βγει όσο το δυνατόν πιο ενισχυμένη η δύναμη εκείνη που θα αντιπολιτευτεί αγωνιστικά και ταξικά σε όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει από τη συνεργασία των δυνάμεων του αστικοδημοκρατικού τόξου.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι παρόλο που τα εκλογικά αποτελέσματα από μόνα τους δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας δείκτης του επιπέδου συνειδητότητας του λαού, είναι σημαντικό να βγει ενισχυμένη από αυτές η δύναμη εκείνη που εκπροσωπεί το πιο υψηλό επίπεδο πολιτικής συνειδητότητας και τούτο διότι αυτή μαζί με την ταξική πάλη συνιστά μια απαραίτητη μεσολάβηση για τη μετατροπή της όποιας εν δυνάμει επαναστατικότητας της σύγχρονης εργατικής τάξης σε επαναστατική, δηλαδή από τάξη καθαυτή σε τάξη για τον εαυτό της, κάτι που είναι απαραίτητο για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και για να ανοίξει ο δρόμος στον σοσιαλισμό.
Και αυτή η δύναμη δεν είναι άλλη από το ΚΚΕ και αυτό παρά τις όποιες διαφωνίες μπορεί να έχει κανείς μαζί του.
Επιπροσθέτως, επειδή με βάση τη λενινιστική αντίληψη ότι «οι παράγοντες μέσα στο εργατικό κίνημα που ανήκουν στην οπορτουνιστική κατεύθυνση είναι καλύτεροι υπερασπιστές της αστικής τάξης απ’ ό,τι οι ίδιοι οι αστοί», η ψήφος στο ΚΚΕ συνιστά μια αντίδραση κατά εκείνων των δυνάμεων που παρόλο που υπηρετούν το κεφάλαιο και υποτάσσονται στον δυτικό ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και της ΕΕ, τολμούν και εμφανίζονται σαν αριστερές, δηλαδή μια αντίδραση κατά του συνόλου των αστικοδημοκρατικών δυνάμεων και όχι μόνο ενάντια στη σημερινή κυβέρνηση».
