Ο Γιάννης Μόραλης υπήρξε μία από τις δημοφιλέστερες καλλιτεχνικές φυσιογνωμίες του ελληνικού 20ού αιώνα: πρωτοπόρος ζωγράφος, ταλαντούχος χαράκτης, προικισμένος σκηνογράφος και εξέχων ακαδημαϊκός δάσκαλος.
Γεννήθηκε στην Άρτα στις 23 Απριλίου του 1916 και πέθανε σαν σήμερα (20/12/2009). Έζησε στην Πρέβεζα μέχρι το 1922, όπου ήταν διορισμένος ο πατέρας του ως φιλόλογος. Η καλλιτεχνική του κλήση φάνηκε από πολύ νωρίς. Το 1927 φεύγει από την Άρτα μαζί με την οικογένεια του και εγκαθίστανται στη Αθήνα. Έχει ήδη αποφασίσει ότι θα γίνει ζωγράφος και έτσι το 1931 σε ηλικία 15 ετών προετοιμάζεται για τις εξετάσεις στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών και γι’ αυτό το σκοπό έχει γραφτεί στο προπαρασκευαστικό τμήμα του Δημήτρη Γερανιώτη.
Τελικά θα γίνει αποδεκτός στην ΑΣΚΤ και θα σπουδάσει δίπλα στον Αργυρό , τον Γερανιώτη, τον Παρθένη και τον Κεφαλληνό ζωγραφική και χαρακτική. 
Συνέχισε τις σπουδές του (1937-1939) με ειδίκευση στην ψηφοθετική και την τοιχογραφία, στη Ρώμη και στο Παρίσι, με την υποτροφία του κληροδοτήματος Ουρανίας Κωνσταντινίδη της Ακαδημίας Αθηνών. Στη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής ξεκίνησε τη δημιουργία μεγάλης σειράς προσωπογραφιών για βιοποριστικούς λόγους. Το 1947 εκλέχτηκε καθηγητής στην Α.Σ.Κ.Τ. (ο νεότερος στην ιστορία του ιδρύματος) όπου δίδαξε μέχρι το 1983. Το 1958 εκπροσώπησε την Ελλάδα στη Μπιενάλε της Βενετίας μαζί με τον Γιάννη Τσαρούχη και τον Αντώνη Σώχο.
Τις δεκαετίες του 1950 και 1960 ανέλαβε τη σκηνογραφία και την ενδυματολογία παραστάσεων του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, του Εθνικού Θεάτρου και του Ελληνικού Χοροδράματος της Ραλλούς Μάνου.
Από το 1959 έως το 1999 ανέλαβε την εξωτερική και εσωτερική διακόσμηση πολλών δημόσιων και ιδιωτικών κτιρίων (στην πλειοψηφία τους έργα πάνω σε κεραμικές πλάκες με εκτέλεση της κεραμίστριας Ελένης Βερναδάκη) με πλέον σημαντικό έργο την πρόσοψη και την οπίσθια όψη του Ξενοδοχείου Χίλτον στην Αθήνα (1959-1963).
Στο έργο του Μόραλη περιλαμβάνονται επίσης εικονογραφήσεις βιβλίων του Ελύτη και του Σεφέρη, καθώς και εξώφυλλα δίσκων.
