Δέκα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη δολοφονική επίθεση της ναζιστικής εγκληματικής Χρυσής Αυγής σε κομμουνιστές και συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, στο Πέραμα. Και… δέκα χρόνια αργότερα, με ευθύνες κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, η δίκη της Χρυσής Αυγής, σε δεύτερο βαθμό, βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, ενώ η δολοφονική επίθεση έχει υποβιβαστεί σε πλημμέλημα. Παράλληλα, μια σειρά από φασιστικά μορφώματα βγαίνουν ξανά στο κουρμπέτι, ακροδεξιοί φασίστες φιγουράρουν ως υποψήφιοι σε ψηφοδέλτια, καταδικασμένοι ναζιστές ξεπροβάλλουν πίσω από τους αχυράνθρωπους των «κομμάτων» που έχουν πάρει τη θέση τους στα έδρανα της Βουλής. Ωστόσο, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, ο λαός δεν ξεχνούν τα εγκληματικά πεπραγμένα της Χρυσής Αυγής και το αποκρουστικό πρόσωπο της ναζιστικής οργάνωσης που αποκάλυψαν.
Η επίθεση στους κομμουνιστές συνδικαλιστές, στις 12 Σεπτέμβρη 2013, έγινε πέντε μόλις μέρες πριν από τη δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι. Περίπου ενάμιση χρόνο νωρίτερα είχε προηγηθεί η δολοφονική επίθεση σε βάρος Αιγυπτίων αλιεργατών. Όλα τα παραπάνω ανέδειξαν τον ναζιστικό εγκληματικό χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής, τον τρόπο οργάνωσης και δράσης των ταγμάτων εφόδου της, αλλά και τη διασύνδεσή της με τμήματα επιχειρηματικών συμφερόντων, τμήματα του κρατικού μηχανισμού και ειδικά των δυνάμεων καταστολής, τη διαπλοκή της με μαφιόζικα και άλλα εγκληματικά κυκλώματα.
Προσχεδιασμένη ενέδρα με δολοφονική πρόθεση
Πιο αναλυτικά, το βράδυ της 12ης Σεπτέμβρη 2013, οργανωμένο τάγμα εφόδου της ναζιστικής οργάνωσης από Πέραμα, Νίκαια και Σαλαμίνα, έστησε δολοφονική ενέδρα σε βάρος συνεργείου του ΚΚΕ που έκανε αφισοκόλληση στη λεωφόρο Δημοκρατίας, στο Πέραμα, για το 39ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Η επίθεση έγινε λίγα μέτρα μακριά από την πύλη της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης και ο τρόπος δράσης αποδεικνύει πως δεν επρόκειτο για μια απλή ή τυχαία επίθεση, αλλά για μια προσχεδιασμένη, πολύ καλά οργανωμένη και κατ’ εντολή της ηγεσίας ενέργεια.
Το χτύπημα στο Πέραμα ήταν οργανωμένο ιεραρχικά και με κάθε λεπτομέρεια. Οι χρυσαυγίτες έφτασαν στο σημείο με αυτοκίνητα και μηχανάκια, βγήκαν από τα γύρω στενά και επιτέθηκαν στα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ με ανθρωποκτόνο σκοπό, όπως δείχνει η ενέδρα που επιχείρησαν να τους στήσουν και τα φονικά όπλα που είχαν προετοιμάσει. Οι επιτιθέμενοι ναζί κρατούσαν ανάμεσα σε άλλα καδρόνια, στειλιάρια, πτυσσόμενα γκλοπ, λοστούς στην άκρη των οποίων υπήρχαν πρόκες και βίδες, κοντάρια στα οποία είχαν προσαρμοσμένα στο επάνω μέρος τους μεταλλικά ελάσματα, καθώς και ιδιοκατασκευή κονταριού με μεταλλική απόληξη και στρεβλή μεταλλική προσθήκη σε σχήμα «Γ». Ολα τα παραπάνω δεν τα είχαν απλά προετοιμάσει, αλλά, όπως έχει αναδειχθεί από τις καταθέσεις στη δίκη, είχαν επίσης εκπαιδευτεί στον χειρισμό τους. Οι χρυσαυγίτες, σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες, κατέβηκαν στα σημεία της επίθεσης με στρατιωτική παράταξη, από δύο κάθετους δρόμους, χωρισμένοι σε δύο ομάδες και έκλεισαν την κυκλοφορία για να μην μπορεί κάποιος τρίτος να παρέμβει.
Η επίθεση άφησε πίσω της τραυματίες. Ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά, Σωτήρης Πουλικόγιαννης, ο οποίος βρέθηκε στο επίκεντρο του δολοφονικού τους μένους, δέχθηκε ισχυρό χτύπημα στο κεφάλι. Χτυπούσαν με μανία στο κεφάλι και στο σώμα. Χαρακτηριστικές για τη σφοδρότητα των χτυπημάτων είναι οι τρύπες που προκάλεσαν στις λαμαρίνες των αυτοκινήτων του συνεργείου της αφισοκόλλησης. Οπως έχουν καταθέσει θύματα της επίθεσης, τους προστάτευσαν τα αυτοκίνητα ενώ αν δεν υπήρχαν η επίθεση είναι πολύ πιθανό να είχε αποβεί θανατηφόρα. Μετά από λίγα λεπτά δόθηκε το παράγγελμα της λήξης και οι χρυσαυγίτες εξαφανίστηκαν.
Στόχος να χτυπήσουν την οργάνωση, τους αγώνες, τις διεκδικήσεις στη Ζώνη
Κίνητρο της εγκληματικής επίθεσης και του δολοφονικού μένους που επέδειξε ήταν η πρόθεση της Χρυσής Αυγής να χτυπήσει το ταξικό σωματείο των εργαζομένων στον χώρο της Ναυπηγοεπισκευής, για λογαριασμό των μεγαλοεργολάβων της Ζώνης. Μια σειρά μεγαλοεργολάβοι που επιχείρησαν να βγάλουν το συνδικάτο, την οργάνωση και τους αγώνες των εργαζομένων από τη μέση, δεν περιορίστηκαν στην αντιμετώπιση των κομμουνιστών συνδικαλιστών με πολιτικά ή συνδικαλιστικά μέσα. Εβαλαν μπρος και τα πιο «βρώμικα» μέσα, αναθέτοντας στη Χρυσή Αυγή και τα τάγματα εφόδου της να οργανώσουν την επίθεση. Εξάλλου, οι χρυσαυγίτες είχαν επανειλημμένα επιδοθεί σε «υποσχέσεις» πως θα διώξουν τους κομμουνιστές και το ΠΑΜΕ από τη Ζώνη, είχαν μάλιστα φτιάξει και το δικό τους εργοδοτικό «σωματείο».
Όπως αποδείχθηκε, τόσο με την επίθεση όσο και με το «σωματείο» – δουλεμπορικό των εργολάβων που έστησαν οι φασίστες, στόχος τους ήταν να βάλουν στον «πάγο» τις κινητοποιήσεις και τις απεργίες των εργαζομένων, τις δίκαιες διεκδικήσεις τους για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης, για την τήρηση των μέτρων για την υγεία και ασφάλεια σε έναν χώρο με πολύ μεγάλη επικινδυνότητα και εργατικά «ατυχήματα» που έχουν κοστίσει ζωές.
