Είναι περιττό να αναφέρουμε για πολλοστή φορά την εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης στη διαχείριση της πανδημίας.
Θα σταθούμε μόνο σε μία πλευρά. Αυτή που αφορά τη λοιπή νοσηρότητα και μάλιστα μόνο μία της υποομάδα, τις χειρουργικές παθήσεις.
Η ΟΕΝΓΕ με αλλεπάλληλες παρεμβάσεις της είχε επισημάνει τον κίνδυνο από τη μετατροπή του συστήματος Υγείας σε σύστημα μίας νόσου. Η κυβέρνηση απαντούσε ότι «έχουμε πόλεμο», σαν να σταμάτησε η λοιπή νοσηρότητα.
Ενα παράδειγμα για το τι σημαίνει σύστημα Υγείας μίας νόσου
Από την έναρξη της πανδημίας το Νοσοκομείο «Αττικόν», το μόνο νοσοκομείο της Δυτικής Αθήνας, σταδιακά συρρικνώνεται, αφού αρκετές κλινικές του μετατράπηκαν σε κλινικές Covid. Αναστάλθηκαν αρκετές λειτουργίες του, μέχρι που φτάσαμε στην ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΗ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ του υπουργείου Υγείας για μείωση κατά 80% των τακτικών χειρουργικών επεμβάσεων.
Στο χειρουργείο του Νοσοκομείου «Αττικόν» έγιναν οι χειρουργικές επεμβάσεις που φαίνονται στον Πίνακα 1.
Μόνο στο «Αττικόν», λοιπόν, πάνω από 1.000 ασθενείς δεν χειρουργήθηκαν σε σχέση με πέρυσι.
Περιμένουν υποφέροντας;
Πόσοι από αυτούς πήγαν δώρο στον ιδιωτικό τομέα έναντι αδράς αμοιβής;
Πόσων η νόσος εξελίχθηκε;
Γιατί μειώθηκαν τα χειρουργεία;
Είναι πασιφανές ότι η κυβέρνηση πήρε την εν λόγω απόφαση είτε για να μετατρέψει αίθουσες χειρουργείου σε πρόχειρες μονάδες ΜΕΘ (κάτι τέτοιο στο «Αττικόν» δεν έγινε), είτε για να μεταφέρει το προσωπικό του χειρουργείου σε άλλες κλινικές (έγινε και με το παραπάνω).
Αυτό βέβαια δεν το παραδέχτηκε ποτέ, γιατί αν το έκανε θα ήταν αίολο το παραμύθι των προσλήψεων και των κρεβατιών ΜΕΘ που δήθεν πολλαπλασίασε, και τα οποία υπάρχουν μόνο στη φαντασία των κυβερνώντων.
Τα στοιχεία από το «Αττικόν» για τον χρόνο που πέρασε φαίνονται στον Πίνακα 2.
Αρα, στο σύνολο της χρονιάς που πέρασε έγιναν πάνω από 1.000 λιγότερες επεμβάσεις γιατί η κυβέρνηση δεν προσέλαβε 50 νοσηλευτές, γιατρούς και τραυματιοφορείς. Ας υπολογίσει ο καθένας τι γίνεται σε όλη τη χώρα.
Ζήτημα που αφορά όλη τη Δυτική Αθήνα
Αν κανείς σκεφτεί ότι το Νοσοκομείο της Νίκαιας (που εξυπηρετεί ένα τμήμα της Δυτικής Αθήνας) είναι στην ίδια κατάσταση, ενώ το «Θριάσιο» έχει μετατραπεί σε all-Covid, θα καταλάβει εύκολα ότι η υγεία του λαού της Δυτικής Αθήνας δεν λογίζεται στα σοβαρά.
Οι συνέπειες είναι μεγάλες όχι μόνο για τους ασθενείς, αλλά και για τους ίδιους τους νέους γιατρούς και την εκπαίδευσή τους.
Ρωτάνε κάποιοι: «Αν είχαν προσληφθεί όλοι αυτοί οι υγειονομικοί, τι θα έκαναν μετά το τέλος της πανδημίας;». Η απάντηση είναι απλή. Θα συνέβαλλαν να μην υπάρχουν οι τεράστιες λίστες αναμονής που υπήρχαν προ-Covid, επί όλων των κυβερνήσεων, λόγω της υποστελέχωσης.
Να γιατί η πολιτική όλων των κυβερνήσεων που υπηρετούν ένα εμπορευματοποιημένο σύστημα Υγείας είναι εγκληματική. Να γιατί δεν υπάρχει χρυσή τομή ανάμεσα στην υγεία του λαού και τα «δημοσιονομικά» της χώρας και της οικονομίας των λίγων.
Ως εδώ! Οι υγειονομικοί και όλος ο λαός πρέπει να απαιτήσουν να σταματήσει τώρα το αίσχος με τις κλειστές χειρουργικές αίθουσες. Να απαιτήσουν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας. Να πιεστούν οι διοικήσεις νοσοκομείων, ΥΠΕ, υπουργείου. Οπως τα φάρμακα είναι αναπόσπαστο μέρος της θεραπείας κάποιων παθήσεων, έτσι είναι και το χειρουργείο – πολλές φορές μάλιστα είναι η μόνη και η οριστική θεραπεία.
